Чӑваш чӗлхи корпусӗ

— Хырӑмна ирӗн те каҫӑн пусма татӑкӗпе сӗркеле…

— Растирать живот суконной тряпкой утром и вечером…

Ялти эмелҫӗсем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 71–80 стр.

Куҫӗсем вара, чи-чи тӗттӗм ахах пекех, ҫуллахи уйӑхсӑр каҫӑн тӳпи пекех, сӗм-тӗттӗм пулнӑ патшан, сӑннисене ҫӳлелле те аялалла тӗллеттернӗ хӑрпӑкӗсем хура ҫӑлтӑрсем таврашӗнчи хура пайӑркасем евӗр курӑннӑ.

Глаза же у царя были темны, как самый темный агат, как небо в безлунную летнюю ночь, а ресницы, разверзавшиеся стрелами вверх и вниз, походили на черные лучи вокруг черных звезд.

II сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Малтанхи каҫӑн чӑрсӑр та шавлӑ айкашӑвӗ халь ӗнтӗ ывӑнтаракан, пӗр шухӑшлӑ тӑрӑшупа улшӑнчӗ.

Шумная и лихая суматоха первой ночи сменилась теперь изнурительной, суровой сосредоточенностью.

10 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫав усал ҫӑлтӑрсем Мускав ҫине тирӗнсе тӑраҫҫӗ, хӑйсен вилӗ ҫутипе каҫӑн хура пӗркенчӗкне сирсе ыватса, хулана ҫутатаҫҫӗ.

Злые звезды повисли над Москвой, обнажая город сверху мертвым своим светом, срывая защитный покров темноты.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпир каҫӑн сӗмлӗхне тинкерме пуҫларӑмӑр.

Мы всмотрелись в темноту ночи.

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Хӗвел симӗс йывӑҫ тӑррисем ҫийӗн кӑшт курӑнчӗ ҫеҫ, унӑн пайӑркисен малтанхи ӑшши каҫӑн сӳрӗлекен сиввипе пӗрлешсе темле тутлӑн ывӑнтарать пек; ту хушшине ҫамрӑк кунӑн хаваслӑ пайӑрки кӗреймен-ха; вӑл пирӗн пуҫ ҫийӗнче икӗ енӗпе те усӑнса тарӑкан чул тусен тӑррисене ҫеҫ ылтӑн сӑрпа сӑрлать.

Солнце едва выказалось из-за зеленых вершин, и слияние теплоты его лучей с умирающей прохладой ночи наводило на все чувства какое-то сладкое томление; в ущелье не проникал еще радостный луч молодого дня; он золотил только верхи утесов, висящих с обеих сторон над нами.

Июнӗн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Каҫӑн юлашки пайне эпӗ Верӑпа пӗрле ирттертӗм, ӗлӗкхи ҫинчен тӑраниччен калаҫрӑм вара…

Остальную часть вечера я провел возле Веры и досыта наговорился о старине…

Майӑн 23-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Пӗр Мересьев кӑна, аллине туя тытнӑскер, уҫӑлса ҫӳреме килнӗ ҫын пек курӑнчӗ, — вӑл, ҫуллахи каҫӑн илемӗпе киленсе, пӗтӗм кӑкрипе сывласа, хыр тураттисем хушшипе тухакан ӑшӑ хӗвел пайӑркисем хайӗн питне ҫемҫен ӑшӑтнине туйса, ерипен утса пычӗ.

Только Мересьев со своей палкой напоминал гуляющего, любовался красотой летнего вечера, дышал полной грудью и жмурился, ощущая на коже теплое прикосновение солнечных лучей, пробившихся сквозь ветви сосен.

2 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Анчах тулли михпе мӗнле сиксе каҫӑн!

Куҫарса пулӑш

XXIV // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 2-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

— Пирӗн патра ҫӗр каҫӑн.

Куҫарса пулӑш

Телейсӗрскер… // Николай Сорокин. Сорокин Н.М. Тӑлӑх арӑм минтерӗ. Савнисен романӗ. – Шупашкар: «Ҫӗнӗ Вӑхӑт», 2019. – 216 с.

Тӗттӗм каҫӑн темле вӑрттӑнлӑх пур пек сисӗнет ӑна.

Куҫарса пулӑш

VI сыпӑк // Василий Алентей. Алендей, Василий. Курӑксене тайса ҫил вӗрет: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1969. — 254 с.

Ҫак уйӑхсӑр ӑшӑ каҫӑн тухатӑвӗпе тулнӑ вӑрман уҫланкинче унӑн пӗрремӗш хӗр куҫҫулӗ ӳксе юлчӗ.

Куҫарса пулӑш

Славик // Юрий Скворцов. Скворцов, Ю. И. Ҫул юлташӗ: калавсемпе кӗске повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1975. — 184 с. — 56–82 с.

Тавралӑх кӗрхи каҫӑн хура кӳллине васкамасӑр, ыйхӑлама пуҫланӑ куҫне килпетлӗн, пӗр нӑшӑкламасӑр сӑтӑркаласа путса анса пырать.

Куҫарса пулӑш

Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта // Василий Сипет. Сипет В. Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта: повесть. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2017. — 196 с.

Айтӑр ҫакӑнта ларса канар кӑштах, ҫакӑн пек ырӑ каҫӑн илемлӗ вӑхӑтне ҫывӑрса ирттерер мар ӗнтӗ, — юрлакансене чарсах ума тухса тӑчӗҫ каччӑсем, ытти чухне вӑййа пухӑннӑ вырӑна ҫитсен.

Куҫарса пулӑш

VII // Елизавета Осипова. Осипова Е.Б. Ҫул пуҫламӑшӗ: повеҫпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 96 с. — 3–84 с.

— Юратсан хӑв та каҫӑн, — кулчӗ хӗр.

Куҫарса пулӑш

II // Анатолий Емельянов. Емельянов, А.В. Кӑвайт ҫутисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 153 с. — 87–108 с.

Вӑл пушмакӗпе пальтине тӑхӑнсанах каҫӑн чӗрӗлӗхне туйса илчӗ; Джессин ҫӳхе тутине, япӑх сӑнне курсан тата ытларах тӗлӗнчӗ.

Он едва успел надеть туфли и пальто, но и в пальто чувствовал свежесть ночи; еще более удивился он легкой одежде Джесси и ее плохому виду.

XX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Ҫапла ӗнтӗ — карнавал лапчӑнчӗ, ҫак каҫӑн никам та пачах та кӗтмен тӗп пулӑмне ҫаврӑнчӗ; мӗн пур урампа тӳреме ҫын ушкӑнӗсем васкаҫҫӗ, хӑшӗ-пӗри пашка-пашка чупать.

Таким образом карнавал был смят, превращен в чрезвычайное, центральное событие этого вечера; по всем улицам спешили на площадь группы, а некоторые мчались бегом.

ХХХIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Унӑн пичӗн тӗсӗ халӗ ӗнерхи каҫӑн шупка кӗрен йӑлкӑшӑвӗнчен чылай аякра тӑрать.

Цвет его лица далеко уступал розовому сиянию прошедшей ночи.

XXIX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Тинех вырнаҫса лартӑмӑр; кӗсменсен шампӑлтатӑвӗ пире «Чӑмавран», унӑн пӗччен мачта хунарӗнчен аякка куҫарса каять, пирӗн ӑшри тӳсӗмсӗр куҫӑма каҫӑн пӗтӗмӗшле юхӑмӗн картине кӗртет.

Наконец мы уселись; толчки весел, понесших нас прочь от «Нырка» с его одиноким мачтовым фонарем, ввели наше внутреннее нетерпеливое движение в круг общего движения ночи.

XXI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Горн каҫӑн чӗре таппине кӑштах тӑнласа тӑчӗ, вӑл — шухӑшра калакан кӗвӗ пек: сасӑсӑр; унтан, пӗкӗрӗлсе, вӑрман еннелле тӗк те ҫил вӗҫтерчӗ.

Горн постоял немного, слушая биение сердца ночи, беззвучное, как мысленно исполняемая мелодия, и вдруг, согнувшись, пустился бежать к лесу.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.