Шырав
Шырав ĕçĕ:
— Саманана хирӗҫ каяйманшӑн каҫар.
Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта // Василий Сипет. Сипет В. Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта: повесть. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2017. — 196 с.
Анне автобус патне каяйманшӑн каллех пиччене ятла пуҫларӗ.
Эпӗ кӗтмел тупрӑм // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.
Эпӗ ҫапах та вӗсене кӳрентӗм, хама утрав ҫине илменшӗн мар, пулла каяйманшӑн.Я все-таки обиделся на них: не потому, что не взяли на остров, — за рыбалку.
Вӑтӑр саккӑрмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.
Митя тӑлӑха тӑрса юлнӑ ачасем ҫинчен шухӑшлать, ялтан иртерех тухса каяйманшӑн хӑйне хӑй ӳпкелет…Митя думал об осиротевших ребятах, тяжко казнил себя за то, что не мог раньше выбраться из села.
34 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
- 1