Шырав
Шырав ĕçĕ:
Эпӗ час ак, сирӗн хыҫҫӑнах кӳлӗ хӗрне вашлаттарса ҫитетӗп, — те карчӑкӗнчен ҫыру илни, те ҫамрӑксен вӑййи-кулли хаваслантарчӗ мучие, дача еннелле ҫулне кура мар ҫӑмӑллӑн таплаттарчӗ.
Кану ҫуртӗнче // Елизавета Осипова. Осипова Е.Б. Ӑшӑ ҫумӑр: повеҫпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1986. — 128 с. — 122–128 с.
«Килне кайма карчӑкӗнчен хӑрарӗ. Халь ӗнтӗ кантурта ӑйха туртать», — шухӑшларӗ Янтул.«Наверно, испугался жены — не пошел домой. Сейчас проспится в конторе и пойдет», — решил Яндул.
Аптранӑ кӑвакал // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.
Кӑнтӑрла йыт-качкаран, кӳршӗ карчӑкӗнчен, ют ҫынсенчен, ашшӗнчен хӑрать.Днем он боится злых собак, соседской бабки-колдуньи, чужих людей.
Янтул несӗлӗ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.
Вилес умӗн вӑл хай карчӑкӗнчен каҫару ыйтнӑ, ӑна катка-пичке ӑстипе варлӑ пурӑннишӗн каҫарнӑ; ывӑлӗпе ун ачисенчен каҫару ыйтнӑ, вӗсене ырӑ суннӑ та ытлашши ҫӑвар катӑлнӑшӑн, тата йӑлӑхтарса ҫитернӗ пурнӑҫран урӑх пурнӑҫа куҫнӑшӑн вӑл чӑннипе хӗпӗртесе вилнӗ.
X // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.
— Инкеҫӗм, мӗн калӑн эс? — шӑппӑн ыйтрӗ Несихва кӳршӗ карчӑкӗнчен.— Ну, что скажешь, бабушка? — тихо спросила Несихва соседку-старушку.
XXII. Амӑшӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.
Унтан аллинчи туйипе чӳречерен шаккаса, Захар урамалла пӑхакан карчӑкӗнчен ыйтрӗ:И спросил Захарий, постучавши палкой в окошко, у выглянувшей оттуда старухи:
2 // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 3–53 с.
— Ну, мӗн? — курницӑран тухсанах карчӑкӗнчен пӑшӑлтатса ыйтрӗ старик.— Ну что? — шепотом справился старик, как только они вышли из горницы.
XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Каҫхи апат хыҫҫӑн карчӑкӗнчен вӑл тӗпсакайӗнчен йӳҫӗтнӗ арбуз илсе тухса пама ыйтрӗ.
XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.
- 1