Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

карчӑкӗн (тĕпĕ: карчӑк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Юмӑҫ карчӑкӗн сӗтелли ҫинче кӗмӗл укҫа нумайччӗ.

Куҫарса пулӑш

XXV // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 2-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Халӗ те ҫав шухӑлӑх пӗтмен-ха ун карчӑкӗн.

Куҫарса пулӑш

XXIII сыпӑк // Василий Алентей. Алендей, Василий. Курӑксене тайса ҫил вӗрет: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1969. — 254 с.

Ик эрне хушши, пӗр кун сиктермесӗр, хуняма карчӑкӗн сӑн ӳкерчӗкӗсене илсе тӑнӑ хыҫҫӑн, Унтрей шалт аптраса ҫитет.

Куҫарса пулӑш

Хӑрушӑ тавӑру // Леонид Агаков. Агаков, Л. Я. Суя телей: сатирӑлла калавсем; худож. В. Агаков. - Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1975. — 64 с. — 12–21 с.

Ирхине сакӑр сехетре Унтрей каллех почта ещӗкӗ патне пырать те… хаҫатсемпе пӗрле каллех хуняма карчӑкӗн сӑнӳкерчӗкне туртса кӑларать.

Куҫарса пулӑш

Хӑрушӑ тавӑру // Леонид Агаков. Агаков, Л. Я. Суя телей: сатирӑлла калавсем; худож. В. Агаков. - Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1975. — 64 с. — 12–21 с.

Эрне иртнӗ-и ҫак суд хыҫҫӑн, кӑшт ытларах-и, ӑна тӗп-тӗрӗсех калама пултараймастӑп, анчах пӗр ирхине Унтрей хӑйӗн алӑкӗ умӗнчи почта ещӗкӗнчен ҫӗнӗ хаҫатсем кӑларса илет те… тӗлӗнсе хыт-сах каять: хаҫатсемпе пӗрле ещӗкрен унӑн хуняма карчӑкӗн портречӗ туха парать.

Куҫарса пулӑш

Хӑрушӑ тавӑру // Леонид Агаков. Агаков, Л. Я. Суя телей: сатирӑлла калавсем; худож. В. Агаков. - Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1975. — 64 с. — 12–21 с.

Пӗвӗ-сийӗ, кӗлетки-ҫурӑмӗ халӗ те аптрасах каймасть карчӑкӗн.

Фигура у нее до сих пор вполне статная.

Ҫил-тӑманлӑ каҫ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Стараста картиш варринче пӗр самант хушши алчӑраса пӑхкаласа тӑчӗ те карчӑкӗн сасси йӑмсанах хапха умнелле утрӗ.

Староста постоял некоторое время посредине двора дурак дураком, но едва заслышат голос жены, ринулся за ворота.

Хушаҫҫӗ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Кил хуҫи карчӑкӗн сӑмахӗсене итлесе ларакан патша ывӑлӗ чылай шухӑшланӑ хыҫҫӑн ҫак ӗҫсене тума ҫӑмӑл маррине тавҫӑрса илет.

Выслушал царевич рассказ хозяйки, подумал и понял, что сделать все это будет не так-то просто.

Пӗр патша ывӑлӗпе патша хӗрӗ Гуландаз ҫинчен // Макар Хури. Инди юмахӗсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 102 с.

Ун ҫине, хаяррӑн ҫӗкленӗ кӑвак куҫхарши айӗнчен, карчӑкӗн талпиҫен пек чикекен куҫӗсем пӑхаҫҫӗ.

На него из-под гневно сдвинутых седых бровей глядели колючие, как иглы чертополоха, глаза его старухи.

ХХIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Вӑл карчӑкӗн куҫҫулӗ вӗҫӗ пулмасса пӗлнӗ.

Он знал, что слезам не будет конца.

XVIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Вӑл, пӳрте кӗрсе, шарламасӑр кравать тӗлӗнче пӑхса тӑчӗ, хутланман пӳрнисемпе чӑртмаххӑн минтер питне тӳрлеткелерӗ, карчӑкӗн вӑйӑрханса пӑхакан куҫӗсене асӑрхаса вара йӑвашшӑн пукан ҫине канса ларчӗ те шӑпӑртах пулчӗ.

Шел в хату, молча топтался у изголовья кровати, негнущимися пальцами неловко поправлял наволочку подушки и, перехватив сердитый взгляд старухи, смирно садился на скамью и притихал.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Ҫавӑн хыҫҫӑнах вара карчӑкӗн сулахай куҫӗ туртӑнкалама пуҫланине тата кӑштах чалӑшнине асӑрхакан пулчӗ.

Только стал примечать, что с той поры левый глаз у старухи стал дергаться и рот покривило.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Анчах юмӑҫ карчӑкӗ Баймаковӑна хӑйӗн эмел курӑкӗсен ҫӑра шӑршипе тулнӑ тӗттӗм пӳлӗмӗнчен ӑсатса кӑларса янӑ чухне: — Асту: ухмахсен ӗҫӗ юмахсенче ҫеҫ ӑнӑҫуллӑ пулать… — терӗ пулин те, юмӑҫ карчӑкӗн сӑмахӗсем Баймаковӑна пӗртте лӑплантармарӗҫ.

Но всё это не успокоило Баймакову, хотя знахарка, провожая её из своей тёмной комнаты, насыщенной душным запахом лекарственных трав, сказала на прощанье: — Помни: дураки только в сказках удачливы…

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Пӳртре, тепӗр пӳлӗмре, тӑватӑ ҫулхи ача пакӑлтатни илтӗнет, вӑл кил хуҫи карчӑкӗн тӑлӑха юлнӑ мӑнукӗ, ӑна нумай хӗн курнӑ Украинӑран иртнӗ кунсенче ҫеҫ илсе килнӗ.

В доме за стеной звонко лепечет четырехлетний ребенок, осиротевший внук хозяйки, недавно вывезенный из далекой, многострадальной Украины.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Салтаксем хупӑрланӑ чӳрече витӗр Нюша инке вара карчӑкӗн ҫаппа-ҫарамас кӗлеткине кӑна курса юлчӗ.

 В окне, закрытом солдатами, тетя Нюша увидела только голое тело старухи.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Темле пулсан та, эппин, Пантелей Прокофьевич пӗр-пӗр юха-сӑмса карчӑкӗн икӗ питлӗ ҫӑкӑрне хунӑ тирӗке алӑра ҫапла ухмаха ернӗ пек кӑнтарса тӑман пулӗччӗ.

И уж, во всяком случае, не стоял бы Пантелей Прокофьевич, как дурак, с блюдом в руках и с плохо пропеченным хлебом на блюде, который и пекла-то какая-нибудь сопливая старуха.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл ку лаша леш, взвод канма чарӑннӑ кил хуҫи карчӑкӗн пулнине аса илнӗ.

Он вспомнил, что эта лошадь принадлежала той странной старухе, у которой взвод останавливался на отдых.

Улттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

— Казаксен авалхи тараватлӑхӗпе карчӑк айванлӑхӗ ҫеҫ, — терӗ хорунжий, карчӑкӗн сӑмахӗсене ӑнлантарнӑ тата тӳрлетнӗ пек туса.

— По казачьей гостеприимной старине, одна старушечья глупость, — сказал хорунжий, объясняя и как бы исправляя слова старухи.

XXXI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ӑна карчӑкӗн пичӗ ҫинче юр ирӗлменни тӗлӗнтерет, пичӗ темле тӑсӑлса кайни, шурӑ-кӑвак тӗсленни, сивӗ, салху сӑнлӑ пулса кайни тӗлӗнтерет.

Странно ему кажется, что на лице у старухи не тает снег, странно, что само лицо как-то особенно вытянулось, приняло бледно-серый, грязно-восковой цвет и стало строгим, серьезным.

Хуйхӑ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 46–55 стр.

Вара Палан Тӑван ҫакӑн чух пирвайхи хут карчӑкӗн алли ҫине пӑхса илнӗ.

И когда узнал об этом Брат-Указательный, он первый раз поглядел жене на руку.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех