Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Тӗлӗнмелле те: эпӗ тӑнӑ та — пачах хускалмастӑп, куҫӑмсем кӑна ҫаврӑнкалаҫҫӗ, ҫак самантра хам утӑ капанӗсен хушшинче кулянса сӗмленекен ашакла курӑннине те тӗшмӗртместӗп.

Странно сказать, я стоял неподвижно, озираясь и не подозревая, что некогда осел между двумя стогами сена огорчался, как я.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Пӳртсенчен, пахчасенчен, улӑм куписемпе тулӑ капанӗсен хыҫӗнчен ҫынсем чупа-чупа тухаҫҫӗ.

Из лачуг, с огородов, из-за куч соломы, стогов пшеницы выбегали люди.

XVI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Ҫавраҫил курӑка ҫӗр ҫумнелле пусарчӗ, шывра хумсем хӑвӑрттӑн чупа-чупа иртрӗҫ, утӑ капанӗсен тӑррисем вирелле тӑчӗҫ.

Резкий порыв ветра пригнул траву к земле, покрыл реку частой рябью, взвихрил сено на верхушке стога.

36-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951