Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Мӗн тӑ-вас тетӗн, каймалла тӑк каяс пулать терӗ вара мӑрса, упа йӗнӗре выртнӑ пек, ҫӗр айӗнче пурӑнса пӑхас пӗрре, Ту енчи ҫӗрпӳсене ҫывӑхран хӑратса тӑрас.

Куҫарса пулӑш

20. Юхӑма хирӗҫ ишме йывӑр // Куҫма Турхан. Турхан К. С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: Истори романӗ. Иккӗмӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 559 с.

Алра айпӑлта, йӗнӗре вӑрӑм ҫӗҫӗ пур чухне ӑна мӗнле ҫӑткӑн кайӑк пырса тапӑнтӑр?

Куҫарса пулӑш

16. Вӑрманти тӗлпулу // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Пилӗкӗ ҫумӗнче, сӑран йӗнӗре, — ватӑ тусӗ, ҫичӗ зарядлӑ револьвер, хул пуҫҫинчен ҫул ҫӳремелли шӑнӑҫуллӑ сумкка ҫакса янӑ.

У пояса, в кожаной кобуре, висел старый друг, семизарядный револьвер, а за плечами — емкая дорожная сумка.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 337–349 с.

Ывӑлӗсем те лашисем ҫине утланса ларнине курсан, амӑшӗ кӗҫӗнни патне, сӑн-питрен ачашраххӑн туйӑнакан ывӑлӗ патне чупса пычӗ, вӑл ун йӗнер пускӑчӗнчен ярса илчӗ, ун йӗнӗре патне лапчӑнчӗ, ун ҫине аптӑраса ӳкнӗ пит-куҫпа пӑхса ӑна чылайччен вӗҫертмесӗр тӑчӗ.

Когда увидела мать, что уже и сыны ее сели на коней, она кинулась к меньшому, у которого в чертах лица выражалось более какой-то нежности: она схватила его за стремя, она прилипнула к седлу его и с отчаяньем в глазах не выпускала его из рук своих.

I // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Сӗтел патӗнчех, шӑйӑрӑлса та чӗрпеленсе пӗтнӗ йӗнӗре — турккӑсен хӗҫӗ.

Тут же у стола в облупленных и исцарапанных ножнах стояла кривая турецкая сабля.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Анчах пирӗн йӗнӗре ӑна сӳнтереҫҫӗ.

Но в нашей берлоге его погасят.

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Унӑн зонтикӗ те йӗнӗреччӗ, пӗчӗк сехечӗ те хӑмӑр сӑранран тунӑ йӗнӗреччӗ, ҫӗҫҫине карандаш шӗвӗртме туртса кӑларатчӗ те, ҫӗҫҫи те йӗнӗрехчӗ; хӑйӗн сӑнӗ-питне тӑратса янӑ ҫухавипе пытарса ҫӳренӗрен, сӑнӗ-пичӗ те йӗнӗре пекех курӑнатчӗ.

И зонтик у него был в чехле, и часы в чехле из серой замши, и когда вынимал перочинный нож, чтобы очинить карандаш, то и нож у него был в чехольчике; и лицо, казалось, тоже было в чехле, так как он все время прятал его в поднятый воротник.

Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.

Ҫапла, амӑшӗ куҫ умне часран часах хӗрӗ курӑнса каять, монахиня пек сӑпайлӑ хӑй е йӗнӗре выртакан хӗҫ пек.

Да, а около матери всё чаще является дочь, скромная, как монахиня или как нож в ножнах.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Хӗҫӗ унӑн йӗнӗре пулнӑ, ӑна ҫӑмӑлллӑнах кӑларнӑ, ҫӑмӑлллӑнах каялла чикнӗ.

Меч висел при бедре в ножнах и который легко выходил из них и входил.

2 Пат 20 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.