Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӗнерӗн (тĕпĕ: йӗнер) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫӳҫенчӗ хӗр, сасартӑк тӑчӗ Йӗнерӗн пускӑчӗ ҫине.

Куҫарса пулӑш

XXIV // Маркиан Удалов. «Тӑван Атӑл». — 2007. — 3№. — 95–117 с.; 4№. — 52–75 с.; 5№. — 40–72 с.

Вӑл Буденныя курчӗ — малта, йӗнерӗн пускӑчӗсем ҫине тӑрса пыраканскер, клинокне ҫӗкленӗ те тӑшманпа тӗл пулма май шырать.

Он увидел Буденного, — впереди, привстав в стременах, подняв клинок, — он искал встречи.

7 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Атте ҫерем ҫине хунӑ йӗнерӗн ҫемҫе минтерӗ ҫинче ларать.

Отец сидел на траве, подложив под себя подушку мягкого татарского седла.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Таптаса лапчӑтнӑ ӑман евӗр тусан ӑшӗнче авкаланса йӑваланни — мӗскӗнленни кӑна мар-ши вӑл; ҫӗнтерӳҫӗ йӗнерӗн пускӑчинчен тытса хӑвӑн пурнӑҫун мӗскӗн кун-ҫулӑн юлашкине ыйтса тархаслани чӑн-чӑн шиклӗхпе иккӗленӳ мар-и вӑл?

Не малодушно ли извиваться в пыли, подобно раздавленному червяку; не малодушно ля хвататься за стремя победителя, вымаливая у него жалкие остатки собственного существования?

III // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

— Пирӗн патӑрта икӗ казак хваттерте тӑраҫҫӗ, эпӗ ҫавсен кивӗ йӗнерӗн пӗр ҫунаттине атӑ тӗпӗ валли касса илтӗм, ҫавӑншӑн мана казаксем ҫакӑнта илсе килчӗҫ.

— У нас стоят два казака, так я от старого седла крыло отрезал для подметок, а казаки меня сюда и привели за это.

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Мӗнле йӗнерӗн? — ӑнланмасӑр ыйтрӗ полковник.

— От какого седла? — не понял полковник.

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Эпӗ йӗнерӗн пӗр ҫунаттине атӑ тӗпе валли касса илтӗм, — терӗ Корчагин полковник ыйтуне хирӗҫ хӑвӑрттӑн.

На свой вопрос полковник услышал быстрый ответ Корчагина: — Я от седла крыло отрезал на подметки.

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Ефимка, — йӗнерӗн вӗрентен тунӑ пускӑчне аллипе сӗртӗнсе, лӑпкӑн каларӗ Верка.

— Ефимка, — дотрагиваясь рукою до веревочного стремени, тихо сказала Верка.

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

Анчах, те Жигана пӗр-икӗ хут ҫеҫ тӗл пулнипе, те кунта ӑна тӗл пуласса шанманнипе, те васкаса йӗнерленӗ япӑх йӗнерӗн хырӑмайлӑхне туртса ҫыхма тытӑннипе Головень ун ҫине тинкерсе те пӑхмарӗ.

Но то ли потому, что тот всего раз или два встречал Жигана, потому ли, что не ожидал наткнуться здесь на мальчугана, или, наконец, может быть, потому, что принялся подтягивать подпругу у плохонького, наспех наложенного седла, только Головень не обратил на него никакого внимания.

3 // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 3–53 с.

Витӗр исленнӗ шинель йӗнерӗн йӗп-йӗпе ҫунаттисемпе нӳрӗ кӗпи унӑн ӳт-пӗвне сивӗ ҫаптарса пычӗҫ.

Намокшая шинель, мокрые крылья седла, влажная рубашка холодили тело.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сиккипе каякан учӗ хыҫӗнчен вӑл вунӑ чалӑша яхӑн сӑтӑрӑнса пычӗ, унтан ури ҫине сиксе тӑрса, малтан йӑранаран, унтан йӗнерӗн хыҫалти пӗкечинчен ярса тытрӗ те тахӑш самантра, сиссе юлмалла мар хӑвӑрт, лаши ҫине утланса та ларчӗ.

Саженей десять волочился он за шедшей карьером лошадью, а потом вскочил на ноги, ухватился за стремя, за заднюю луку седла и через какой-то незаметный миг очутился уже на лошади.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Мишка ура ҫине сиксе тӑчӗ; шинельне йӗнерӗн хыҫалти пӗкечи ҫумне ҫыхса хучӗ те утне укӑлча картинчех ҫӑл шывӗпе шӑварчӗ, унтан йӗнерлерӗ, тӑкӑрлӑкалла кӗрсе кайрӗ.

Мишка встал, увязал в торока шинель, напоил коня тут же в леваде колодезной водой, потом оседлал, выехал на проулок.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Винтовкине йӗнерӗн малти пӗкечинчен ҫакнӑ, симӗспе сӑрланӑ сӑнӑ аври айккинче сулланса пырать.

Винтовка висит у него на передней седельной луке, сбоку покачивается выкрашенное в зеленое древко пики.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Утне — хайхи лапах вӑкӑр пек хӗрлӗ ҫӑмлӑ, ҫурӑмӗ урлӑ кӗмӗл пиҫиххи пек шурӑ йӗр каҫаканнине — вӗлернӗ хыҫҫӑн, Максимка, йӗнерне ҫурӑмӗ ҫинче ҫӗклесе, тӑватӑ ҫухрӑм мекеҫленсе йӑтса пынӑ; унтан, урӑм-сурӑммӑн тапӑнса килекен шуррисенчен чӗррӗн хӑтӑлса ӳкме ҫуккине кура, йӗнерӗн капӑр кӑкӑрлӑхӗпе йӗвенне сӳсе илнӗ те хӑй халлӗнех ҫапӑҫу хирӗнчен пӑрахса кайнӑ.

Когда убили под ним коня — того самого, который бычачьей был масти, с серебряным ремнем вдоль спины, — вынес на себе Максимка седло, пер его четыре версты и, видя, что живым не уйти от яро наседавших белых, сорвал богатый нагрудник, взял уздечку и самовольно ушел из боя.

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Бунчук хӑйӗн сарлака аллаппийӗсене йӗнерӗн якалса кайнӑ симӗс пӗкечи ҫине хунӑ.

Широкие ладони Бунчука лежали на облупленной зеленой луке седла.

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫар старшини пуҫне хыҫалалла ӳпӗнтерсе хунӑ та фляжкӑран темӗн ӗҫет, аллине хӑй, юратнӑ ачине ачашланӑ чухнехи пек, йӗнерӗн тимӗрпе тыттарнӑ янкӑс пӗкечи ҫине хунӑ.

Войсковой старшина, запрокинув голову, тянул из фляжки, и рука его отечески ласково лежала на нарядной окованной луке.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӑл йӗнерӗн шӑлланӑ йӑранине алла илчӗ те йывӑрланса кайнӑ урине нумайччен ҫӗклеймесӗр тӑчӗ.

Он взял в руки стремя и долго не мог поднять затяжелевшую ногу.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Прохор Зыков, йӗнерӗн тимӗрленӗ пӗкечине аллаппипе ыталаса тытнӑ та, Григорий пичӗ ҫине тинкерсе пӑхса, шӑппӑн ыйтрӗ:

Прохор Зыков, ладонью обнимая окованную луку седла, всматривался в лицо Григория, говорил шепотом:

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пӗр чӑнкӑ шыв ҫыранӗнчен иртсен Григорий йӗнерӗн хӑрах йӑрани ҫине уртӑнчӗ.

Переезжая крутую промоину, Григорий свесился с седла.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Наталья лаша чӗлпӗрне тытрӗ, Григорий, куҫне хӗссе, урипеле йӗнерӗн шӑлланӑ йӑранине хыпашласа тупрӗ.

Наталья держала поводья, Григорий, жмурясь, ловил ногой зазубренное стремя.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех