Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ку тӑшмана хӑйне пӑвса вӗлерӗп тесе мӑйӗнчен тытма карӑннӑччӗ кӑна, пуҫӗнчен урапа тапнӑ вӑй Танук-нойона йӗнертен сирпӗтсе кӑларса ҫӗре ӳкерчӗ.

Куҫарса пулӑш

Юлашки тӗлпулу // Андрей Чэн. Анрей Чэн. Пӑлхар ҫар ҫынни. Шупашкар: «Ҫӗнӗ вӑхӑт», 2020 — 100 с.

Урасмет тайӑлса кайнипе кӑшт ҫеҫ йӗнертен тухса ӳкмерӗ, ӑна урасем ӗсенкӗсенчен вӗҫерӗнменни кӑна ҫӑлса хӑварчӗ.

Куҫарса пулӑш

21. Мӑрса арӑмӗ хӗр парать // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Кунсӑр пуҫне Фаркугар хӑйӗн поварне шелсӗррӗн хӗнет; йӗнертен хӑпмасӑр ҫӳрет; ҫавӑнпах, унӑн канӑҫсӑр виҫине-тиевне чӑтаймасӑр, виҫӗ ашак вилсе выртрӗ.

Кроме того, Фаркугар жестоко бил своего повара; ездил, не слезая с седла, благодаря чему прикончил трех ослов, не вынесших его беспокойной тяжести.

IX. Сӑпайлӑх урокӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Вӑл, ахӑртнех, йӗнертен тин ҫеҫ хӑпнӑ, мӗншӗн тесен унран лаша тарӗпе одеколонӑн хутӑш шӑрши переҫҫӗ.

Он, видимо, недавно покинул седло, так как от него разило смешанным запахом одеколона и лошадиного пота.

IV. Хейлӗн юлашки пӑнчи // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

— Кӗретӗп, эпӗ ӗшентӗм, — Ассунта, ахӑртнех, хыпаланать, ҫӗре сиксе анчӗ, лаша ҫилхинчен аллипе ҫатӑрласа тытнӑскер — вӑл Блюм ҫине самантлӑх те пӑхмарӗ, кӗҫех йӗнертен хӑпрӗ те палламан ҫын ҫумӗпе иртрӗ, Блюмӑн тепӗр пуҫ тайӑмне хуравласа пуҫне сӗлтрӗ.

— Уйду, я устала, — она, по-видимому, торопилась и спрыгнула на землю; ухватившись руками за гриву лошади, она ни разу не подняла глаз на Блюма и, оставив седло, прошла мимо незнакомца, наклонив голову в ответ на его вторичный поклон.

II. Йывӑҫсем ҫеҫкере // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Хорунжийӗн йӗнерӗ ҫумӗнче вӑл тыткӑна илнисене ҫыхма илсе ҫӳренӗ пурҫӑн шнур пуррине курсан, Остап ҫавӑнтах ӑна салтрӗ те, ун аллипе урине хӑйӗн шнурӗпех ҫыхса лартрӗ, кантӑра вӗҫне йӗнертен ҫыхса хорунжие хир тӑрӑх сӗтӗрсе кайрӗ.

Остап тут же, у его же седла, отвязал шелковый шнур, который возил с собою хорунжий для вязания пленных, и его же шнуром связал его по рукам и по ногам, прицепил конец веревки к седлу и поволок его через поле,

VII // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Унтан каллех ушкӑналла шӑтарса кӗчӗ, лашисем ҫинчен сӗтӗрсе антарнӑ шляхтичсене ҫӗнӗрен тапӑнчӗ, пӗрне вӗлерчӗ, теприне мӑйран йӑлмакпа ҫаклатрӗ те хаклӑ тыткӑҫлӑ хӗҫне туртса илсе тата пиҫиххи ҫумӗнчен пӗр чамака червонец салтса илсе хӑйне йӗнертен ҫыхса лартрӗ, вара ӑна пӗтӗм хир тӑрӑх сӗтӗрсе кайрӗ.

Потом вновь пробился в кучу, напал опять на сбитых с коней шляхтичей, одного убил, а другому накинул аркан на шею, привязал к седлу и поволок его по всему полю, снявши с него саблю с дорогою рукоятью и отвязавши от пояса целый черенок с червонцами.

VII // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

— Вара вӑл пӗрре сулсах ҫуната йӗнертен касса илет.

И он одним взмахом отсек крыло от седла:

XV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Унӑн кӗлетки йӗнертен пуҫласа хулпуҫҫи таран курӑннӑ; хулпуҫҫинчен ҫӳлте нимӗн те курӑнман.

Его фигура была видна только от седла и до плеч; поверх плеч ничего не было видно.

LVI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

— Ман йӗнертен тытӑр! — тесе кӑшкӑрчӗ ӑна Гленарван.

— Уцепитесь за моё седло! — крикнул ему Гленарван.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Григорий ӑна шинель тӳминчен тытрӗ, йӗнертен уртӑнса, ҫывӑхнерех пӗшкӗнчӗ.

Григорий взял его за пуговицу шинели, близко нагнулся, клонясь с седла.

XXXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Взвод урядникӗ Аржанов, йӗнертен уртӑнса, хура кӗпине йӳле пилӗкӗн тӑхӑннӑ лутака пӳллӗ ҫынна ҫухавинчен ярса тытнӑ.

Взводный урядник Аржанов, свесившись с седла, держал за шиворот небольшого, одетого в черную распоясанную рубаху, человека.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл, мӗскӗн, ларса мар, асапланса пынӑ: е чӗлпӗре хай патнелле турта-турта илнӗ, е йӗнертен ярса тытса, пӗкӗрӗлнӗ, е ура пускӑчисем унӑн урисенчен туха-туха ӳкнӗ; кӗсре, ҫӑварлӑхне ҫыртса, ҫилленсе кайнӑ, ҫакӑн пек япӑх юланутҫӑран хӑвӑртрах хӑтӑлма тӑрӑшнӑ пек, час-часах сиккипе чупма пуҫланӑ.

Он, бедняга, не ехал, а страдал физически и духовно: то тянул к себе поводья, то сгибался, хватаясь рукой за луку; то стремя ускользало у него из-под ноги, — кобыла, закусив удила, злилась и, как бы желая поскорее избавиться от такого вялого кавалериста, часто срывалась в галоп.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.