Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӗмерӗм (тĕпĕ: йӗр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ хам ҫапах та йӗмерӗм.

Я все-таки не плакал.

I сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Эпӗ ӑна хӑй суйласа илнӗ ҫул ҫинчен куҫҫуль тӑкса та ӳкӗтлесе пӑрса ярас темерӗм, ывӑлӑн кӑкӑрӗ ҫине выртса йӗмерӗм, ӑна килтен кӑларас мар та хӑйӗн юлташӗсенчен пытарас тесе шутламарӑм, кӗрешӳрен хӳтӗлесе хӑварас тесе, ӑна аллинчен тытса чармарӑм.

Но я не остановила его, не кинулась на грудь, чтобы слезами и просьбами заставить его сойти с выбранной дороги, не схватила за руку, чтобы не пустить из дому, спрятать его от товарищей, уберечь от борьбы.

Кашук // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Вӗсем умӗнче йӗмерӗм.

При них не плакала.

Туслӑх // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Эпӗ пӗчӗкҫеҫҫӗ чухнех витре ҫумне перӗнсе куҫхаршине ҫурса ярсан та йӗмерӗм.

Я не плакал даже тогда, когда был совсем маленький и разбил бровь о ведро.

«Ну, каласа пар-ха…» // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

— Пан майор, хӗрхенме ыйтса йӗмерӗм эпӗ, ун пек ан шутлӑр: Мускав куҫҫуле ӗненмест, теҫҫӗ.

— Не думайте, пан майор, что это для вас: Москва слезам не верит.

1 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Хӑлха питӗ хытӑ ыратрӗ пулин те йӗмерӗм, пачах урӑхла, манра ырӑ туйӑм вӑранчӗ.

Несмотря на то, что я ощущал сильнейшую боль в ухе, я не плакал, а испытывал приятное моральное чувство.

XVI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Эпӗ йӗмерӗм, анчах чӗре ҫинче темле япала чул пек йывӑррӑн выртрӗ.

Я не плакал, но что-то тяжелое, как камень, лежало у меня на сердце.

XV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Юлашки минутра эпӗ Шура кӑмӑлне хуҫас мар тесе йӗмерӗм, ӑна хыттӑн ыталаса илтӗм те аллине чӑмӑртарӑм.

Мне не хотелось омрачать последние минуты, которые мы были вместе, и я не заплакала — только обняла Шуру и крепко сжала ему руку.

Тухса кайни // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Эпӗ ун чухне те йӗмерӗм.

Я даже не заплакал.

Пӗрремӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

Эпӗ йӗмерӗм.

Я не плакала.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ йӗмерӗм, анчах та сӑн-питӗм тискерленсе кайнӑччӗ пулӗ манӑн, мӗншӗн тесен сӑран пальто тӑхӑннӑ ҫын ман ҫине пӑхса илчӗ те аллине пушатрӗ: эпӗ тарас ҫуккине пӗлчӗ, ахӑр.

Я не плакал, но, должно быть, у меня было отчаянное лицо, потому что человек в кожаном пальто внимательно посмотрел на меня и разжал свою руку: понял, что не убегу.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех