Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Лешӗ, тен, йӑнӑшчӗ вӑл.

Может быть, то была ошибка.

Петровсен ҫемье дневникӗнчен // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Кунран та ытларах, дисциплинарлӑ уставӑн 149-мӗш статйи судра мӗн-мӗн пулса иртнине никама пӗлтерме юраманни пирки тӗп-тӗрес те уҫҫӑн ӑнлантарса парса, ҫирӗппӗн чарнине пӑхмасӑр, чыслӑх сучӗн членӗсем чӗлхе вылятмасӑр, пакӑлтатмасӑр-сӳпӗлтетмесӗр те тытӑнса тӑраймарӗҫ, ҫакӑ вара питӗ те пысӑк йӑнӑшчӗ.

И самым большим промахом было то, что, вопреки точному и ясному смыслу статьи 149 дисциплинарного устава, строго воспрещающей разглашение происходящего на суде, члены суда чести не воздержались от праздной болтовни.

XX // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.