Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӑмӑхтармаллах (тĕпĕ: йӑмӑхтар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ман паталлах ҫывхарсан тата ҫакӑ та курӑнчӗ: пушмакӗ ҫине сӑнӗ те ӳкмелле — тасаскер, якатнӑскер, куҫа йӑмӑхтармаллах йӑлкӑшать.

Куҫарса пулӑш

Мӑнтӑрккапа Вӑрӑмкка (е Турӑ пӳрни) // Василий Сипет. Сипет В.Н. Калавсем. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2019. — 224 с. 8–35 с.

Хӗвел урисем йӑлтӑртатакан хӗҫ ҫинчен унти ҫынсен куҫӗсем ҫине тӳрех ӳкнипе йӑмӑхтармаллах ҫиҫсе илчӗҫ.

Солнечные лучи, отражаясь от полированной стали, прямо ослепили присутствующих.

Иккӗмӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Сӗтел тӗлӗнче ҫакӑнса тӑракан лампа куҫа йӑмӑхтармаллах йӑлтӑрать.

Ярко горела над обеденным столом висячая лампа.

Тата тепӗр вӑрттӑн ӗҫлев // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Хӗвел хӑйӗн янаххипе горизонт хӗррине тӗреннӗ те пӗтӗм йӑлтӑркка ҫаврашкипе тавралӑха хытӑ, куҫа йӑмӑхтармаллах ҫутатать, ӑшӑтать.

Солнце лежало, положив подбородок на горизонт, и всем своим веселым кругом уже светило и грело так жарко, что было больно глазам.

1 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Йӗтем йӗри-тавра та юпасем лартса тухнӑ, вӗсем ҫинче лампӑсем куҫа йӑмӑхтармаллах ялкӑшаҫҫӗ; молотилка сентрисем ҫинче те ҫутӑ ҫавӑн пекех ялкӑшать; унта кӗлте салтакан икӗ хӗрарӑмӑн тусанпа витӗннӗ пит-куҫӗсем, барабан умӗнче тӑраканӑн пӗкӗрӗлнӗ, хыльчӑкланса пӗтнӗ сарлака ҫурӑмӗ курӑнать.

По всему току, образуя порядочный круг, тоже поднимались столбы, а на них слепящим светом горели лампы, такое же сияние разливалось и над полками молотилки, освещая покрытые пылью лица двух женщин, развязывавших снопы, и согнутую, усыпанную остюками могучую спину зубаря.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Тул ҫути килнӗ тӗле яланах станица ҫинче пӗр пӗлӗт татӑкӗ те ҫук; вӑрманпа витӗннӗ ту хыҫӗнчен тухакан хӗвел йӗри-тавралӑха куҫа йӑмӑхтармаллах ҫутатать; сывлӑш йывӑр та вӗри — сулхӑнра та пӑчӑ, — кӑнтӑр тӗлне вара тӳпене хура пӗлӗтсем хупӑрласа илеҫҫӗ те ҫӗр ҫине ҫумӑр умӗнхи сулхӑн ҫапать.

Обычно с рассветом над станицей — ни облачка; солнце подымается из-за лесистого холма и заливает все вокруг таким слепящим светом, что глазам больно смотреть; воздух стоит тяжелый, горячий — душно даже в тени, а уже к обеду все небо захмарится и с долины повеет приятной дождевой свежестью.

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Юр ҫитти куҫа йӑмӑхтармаллах шап-шурӑ пулса тӑчӗ.

Белизна снежного покрывала стала ослепительной.

XXXIV. Ҫил-тӑман // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унӑн кӑкри ҫинче — куҫа йӑмӑхтармаллах пурпа тасатса ҫутатнӑ Герой ҫӑлтӑрӗ, Ленин орденӗ тата «За отвагу» медаль йӑлтӑртатнӑ, вӗсемпе юнашар кивӗ, ҫулланса пӗтнӗ, хуралнӑ хӑю ҫинче салтаксен ӗлӗкхи «георгийӗ» ҫакӑнса тӑнӑ.

На груди у него сверкали начищенные до ослепительного блеска Звезда Героя, орден Ленина и медаль «За отвагу».

9 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех