Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Итлет ӗҫчен те пултаруллӑ чӑваш хӗрӗсен юррине Казахстан хирӗ, итлеҫҫӗ ӑна каҫхи шӑплӑха сыхласа ларакан сӑртсемпе тусем, кӳлӗ те ҫак юрра итленӗ ман темӗнле илемлӗреххӗн йӑлтӑртатнӑн туйӑнать.

Куҫарса пулӑш

III // Анатолий Емельянов. Емельянов, А.В. Кӑвайт ҫутисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 153 с. — 15–35 с.

Пире Уйӑх ҫаврашки те йӑлтӑртатнӑн туйӑнать.

И диск Луны кажется блестящим.

Мӗн вӑл ҫӑлтӑр, мӗн вӑл планета? // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.

Ҫак икӗ сасӑ, йӗрсе, хуйхӑрса, каҫ лӑпкӑлӑхӗпе уҫӑлӑхне юхса кӗрсен, пӗтӗм тавралӑх ӑшӑрах та лайӑхрах пек туйӑна пуҫланӑ; мӗнпур япала ҫав юрра юрлакан этемӗн хуйхине туйса, тӑван йӑвинчен хура вӑйсем хӑйпӑтса тухнипе, ҫичӗ ютри хӗн-хурлӑ ӗҫре мӑшкӑл тӳсме каякан ҫынна шеллесе, асаплӑ кулӑпа йӑлтӑртатнӑн туйӑннӑ.

Когда два голоса, рыдая и тоскуя, влились в тишину и свежесть вечера, вокруг стало как будто теплее и лучше; всё как бы улыбнулось улыбкой сострадания горю человека, которого темная сила рвет из родного гнезда в чужую сторону, на тяжкий труд и унижения.

VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӗрелсе анакан хӗвел ӑна хыҫалтан ҫутатнӑран вӑл хӑй те пӗтӗмпех йӑлтӑртатнӑн курӑннӑ.

Розоватое закатное солнце освещало его сзади, и казалось, что весь он лучится тревожным светом.

Салтак вилтӑпри // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 198–210 с.

Фролова станцӑри ҫутӑсем те ҫавӑн пекех ҫутӑ йӑлтӑртатнӑн туйӑнса кайрӗ.

И Фролову казалось, что станционные огни горят с такой же яркостью.

3 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Ҫак ҫӳллӗ те имшеркке ҫыннӑн куҫӗсем тӗлӗнмелле йӑлтӑртатнӑн туйӑнчӗ Андрее.

Андрею показалось, что обычно тусклые глаза этого высокого худого мужика странно сверкают.

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Анчах хӑйӗн тусӗн сӑн-пичӗ ӑна ҫав тери хаяррӑн курӑнса кайрӗ, вӑл тутисене чалӑштарса кулнинче тата унӑн чарӑлса кайнӑ куҫӗсенче шӳтсӗр юнавлӑх йӑлтӑртатнӑн туйӑнса кайрӗ те, вӑл ирӗксӗрех шикленсе илчӗ…

Но лицо его друга показалось ему таким зловещим, такая нешуточная угроза почудилась ему в кривой усмешке его губ, в загоревшихся глазах, что он почувствовал невольную робость…

XXI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.