Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ирхинехи (тĕпĕ: ирхине) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Мал енче татах перкелешме пуҫларӗҫ, анчах ирхинехи пек вӑйлӑ мар.

Куҫарса пулӑш

«Вилнӗ-шим эпӗ?..» // Алексей Афанасьев. А. А. Афанасьев. Юманлӑх ҫулҫӑ тӑкмарӗ: роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 288 с.

Ирхинехи йывӑр пуҫпа Иннокентий шӑл катӑкне икӗ хутчен те тухса шырарӗ, — ҫук!

Куҫарса пулӑш

Хаклӑ шӑл // Юрий Исаев. Исаев Ю.Н. Ҫӗнӗ касӑн шухӑ яшӗсем: калавсем, асаилӳ, тӗрленчӗксем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2023. — 149 с. — 62–72 с.

Кӗтӳҫӗсем выльӑхӗсене, ирхинехи пек, хыҫалтан хӑваласа мар, халӗ хӑйсем ҫинех кӗрсе каяканскерсене пушӑпа шартлаттарса та аран чаркаласа, кӗтӳ умӗнче утса пычӗҫ.

Куҫарса пулӑш

Славик // Юрий Скворцов. Скворцов, Ю. И. Ҫул юлташӗ: калавсемпе кӗске повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1975. — 184 с. — 56–82 с.

Калаҫса татӑлнӑ вырӑна ҫичӗ сехет ҫурӑра ирхинехи шалпартарах костюм тӑхӑннӑ ҫын мар, симӗс кительпе кӑвак галифе тӑхӑннӑ яштак ҫар ҫынни — аслӑ лейтенант, лётчик килчӗ.

Куҫарса пулӑш

Манӑн идеал // Василий Игнатьев. Игнатьев В.Г. Шӑпчӑк катинче: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 188 с. — 161–176 с.

Чӗрӗм вӑхӑт та иртмерӗ, вӑл ирхинехи пек шурӑ кипкепе пиеленӗ ачана йӑтса тухрӗ.

Куҫарса пулӑш

Ҫӗнӗ кайӑк // Юхма Мишши. Юхма М. Кӑвал ҫӗмрен: историлле роман. — Шупашкар: «Вучах» библиотеки, 1998. — 352 с.

Ирхинехи пек именсе вӑхӑта ирттерес мар, хӑюллӑрах пулас тесе, пӳртелле утрӗ.

Куҫарса пулӑш

VI // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Ирхинехи ӗҫсемех тыткӑнран вӗҫертмерӗҫ ӑна.

Куҫарса пулӑш

V // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

«Ман куҫ йывӑр иккен-ха», — кӗвӗҫсе аса илчӗ Янтул карчӑкӑн ирхинехи сӑмахне.

«А у меня, видишь ли, глаз тяжелый», — с ухмылкой вспомнил вдруг Яндул ее слова, сказанные утром…

Кутӑн шалҫа // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Кайӑксем вӗҫни курӑнмасть — эппин, кӑнтӑрла иртнӗ, каҫ кӳлӗм вӗсем ирхинехи пек пӑлтӑртатса ҫӳремеҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

23. Вӑрманти ҫӗр пӳртре // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Лӑпланса пынӑ май ирхинехи пекех тӳлекленчӗ те сапӑрланчӗ, ӑна халӗ нимӗн те кӑсӑклантармасть.

Успокоясь, она сделалась опять тихой и безразличной ко всему, так же, как было утром.

IX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Халӗ ирхинехи пек вӑйлӑ мар, майӗпенрех силлет.

Качать стало медленнее и не так сильно, как утром.

XIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Давенант сехет йӗпписене куҫӗсемпе тем пек тӗртсен те — унӑн хӑйӗн ирхинехи яланхи ӗҫне тумашкӑн вӑхӑт ҫитрӗ: кантӑксене сӑтӑрса тасатрӗ, шӑнасем валли хут ҫакрӗ, меню ҫырса хучӗ, ҫакӑн хыҫҫӑн тинех, кӑмӑлсӑррӑн, кӗрет кирлӗлӗхе парӑнса, сехет вуннӑ ҫапрӗ.

Как ни подталкивал Давенант взглядом стрелки часов, ему хватило времени сделать свою обычную утреннюю работу: протереть окна, развесить бумажки для мух, написать меню, и лишь после того, с неохотой, уступившей явной необходимости, часы пробили десять.

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Вӑрман вара ирхинехи пек курӑнма пуҫласан, Ганэль ҫывӑрмалли вӑрттӑн вырӑнӗнчен тухрӗ те чӗрӗ шанчӑкпа ҫӑвӑнса кӑштах лӑпланчӗ.

А лес стал виден по-утреннему, — Ганэль покинул таинственный ночлег, умылся свежей надеждой и несколько успокоился.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 345–359 с.

Хӗвел тухайман-ха, анчах тикӗс, янкӑр ҫутӑра ҫулҫӑсем вӗлтӗртетеҫҫӗ ӗнтӗ, сывлӑш юхӑмӗ-чуппи уҫлӑхпа выляса айкашать, ирхинехи пек ӑшӑ.

Еще не взошло солнце, но листья затрепетали уже в ровном и ясном свете, и токи воздушных струй, играя с пространством, были теплы по-утреннему.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Шап-шурӑ юрлӑ сӑрт хушӑкӗсенчен ирхинехи пек уҫӑ сывлӑш килет.

Из ущелий, где белел снег, веяло утренней прохладой.

11 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Эпӗ ӑсра апла-капла виҫкелесе шутларӑм та, ирхинехи пек кунне виҫшер сехет мар, виҫӗ сехет те вуншар минут вӗренсе лармалла пулать.

Я быстро произвел в голове кое-какие перерасчеты и пришел к выводу, что теперь мне нужно заниматься не три часа в день, а три часа и десять минут.

«Эпӗ килнӗ! Килнӗ!» // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

Чӑптасем, хуран, пичке, резина атӑсем — пурте ирхинехи пекех.

Циновки, котел, бочка, резиновые сапоги — все было как утром.

III // Михаил Рубцов. Диковский, С. В. Калавсем; Хв. Уярпа М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 70 с. — 43–69 с.

Ҫывӑхарах пырас та падре сӑн-питне тата тепӗр хут пӑхас; халӗ вӗсем тавра ҫынсем ҫук, ҫавӑнпа та ирхинехи пек киревсӗр мыскара туни ниме те кирлӗ мар.

А между тем это так ведь безобидно: подойти и посмотреть в лицо падре еще один раз; теперь вокруг них нет толпы, и незачем, значит, продолжать разыгрывать безобразную комедию, начатую утром.

XI // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Такамӑн хырӑннӑ, ирхинехи пекех супӑнь шӑршиллӗ пичӗ унӑн пичӗ ҫумне лӑпчӑнать.

Чья-то выбритая, еще по-утреннему пахнущая мылом щека прижимается к его лицу.

Карап ҫине! // Михаил Рубцов. Чумаченко А.А. Уйӑх ҫынни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Апат-ҫимӗҫ каҫхи пеккиех, анчах ирхинехи вӑрманти уҫӑ сывлӑш хырӑма выҫтарса ҫиес килтерчӗ, ҫавӑнпа никам та апата тиркемерӗ.

Меню было такое же, как и накануне за ужином, но утренний лесной воздух возбудил у всех аппетит, и никто не был особенно привередлив.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех