Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Енисее ҫав тери юратнипе ватӑ ашшӗнчен — Байкалран тухса тарнӑ Ангарана, вӑл Падун тӑвӗсемпе кӗрешсе куҫҫульпеле юн юхтарнине, тумламсем ӳкнӗ вырӑна хӗрлӗ чечексем шӑтса тухнине, кайран ҫав чечексем пӗтӗм тайгана сарӑлнине, ҫынсем вӗсене «хӗлхемсем» тесе ят панине аса илтеретчӗҫ…

Куҫарса пулӑш

I // Александр Клементьев. Клементьев А.К. Вунҫиччӗрисем: повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 216 с. — 3–56 с.

— Повеҫӗн пӗрремӗш варианчӗ пачах урӑхлаччӗ — унта колхозӗ те, ӑна ертсе пыракансем те, хӑш-пӗр ҫӗр ҫыннисем хӑйсем те хӑрӑк улмуҫҫисене аса илтеретчӗҫ.

Куҫарса пулӑш

7 // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 272-415 с.

Эпӗ суйма е кутӑна пеме пӗлместӗп, ҫавӑнпа тӳррӗн калатӑп: ҫул ҫинче тӗл пулнӑ хӗрсем мана ялта чунтан юратакан хӗр пуррине тата вӑйлӑрах аса илтеретчӗҫ.

Куҫарса пулӑш

III // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Хӑш-пӗр студентсем мана Атӑл тӑрӑхӗнчи сектантсем хушшинчи начетчиксене аса илтеретчӗҫ, анчах та эпӗ пурӑнӑҫа лайӑх еннелле улӑштарма хатӗрленекен ҫынсене курнине ӑнланаттӑм, — вӗсен чӗререн тухса тӑракан шухӑшӗ сӑмахсен вӑйлӑ юххинче вӑйсӑрланатчӗ пулин те — путмастчӗ.

Некоторые студенты напоминали мне стариков начетчиков сектантского Поволжья, но я понимал, что вижу людей, которые готовятся изменить жизнь к лучшему, и хотя искренность их захлебывалась в бурном потоке слов, но — не тонула в нем.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Ним те хуйхӑрма пӗлмен, харсӑрскерсем, вӗсем мана кукаҫей бурлаксем ҫинчен каласа кӑтартнисене аса илтеретчӗҫ, бурлакӗсем унта ҫӑмӑллӑнах вӑрӑ-хурахсем тата пӗр-пӗччен турра кӗл туса пурӑнакан ҫынсем пула-пула тӑратчӗҫ.

Беззаботные, удалые, они напоминали мне дедушкины рассказы о бурлаках, которые легко превращались в разбойников и отшельников.

XVIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

В. Скоттӑн кӗнекисем праҫник чухне пуян чиркӳре кӑнтӑрлахи кӗлӗ ирттернине аса илтеретчӗҫ, — пӑртак вӑрӑмрах та кичемлӗрехчӗ, анчах яланах чаплӑччӗ; маншӑн Диккенс эпӗ ӑна хисеплесе, ун умӗнче парӑнса тӑракан писатель пулса юлчӗ, — ҫав ҫын этемсене юратас питех те йывӑр искусствӑна тӗлӗнмелле аван пӗлсе ҫитнӗ.

Книги В. Скотта напоминали праздничную обедню в богатой церкви, — немножко длинно и скучно, а всегда торжественно; Диккенс остался для меня писателем, пред которым я почтительно преклоняюсь, — этот человек изумительно постиг труднейшее искусство любви к людям.

XVI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Хӑш чух унӑн калавӗсем кукамая аса илтеретчӗҫ.

Иногда его рассказы напоминали бабушку.

XI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Нихҫан пулман япаласене аса илтеретчӗҫ вӗсем мана.

Казалось, что вспоминаешь то, чего никогда не было.

XI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Халиччен ҫӗр ҫинче кунтисӗр пуҫне тата урӑх пурнӑҫ та, урӑх хуласем те, урӑх ҫынсем те пурри ҫинчен нумай япаласем аса илтеретчӗҫ: кашни кунах, тӑхӑр сехетре ирхине, шӑнкӑравӗсене шӑнкӑртаттарса, кӗпӗрнерен хуланалла почта тройки вӗҫтерсе килсе кӗретчӗ, кӑнтӑрларан пуҫласа каҫченех урамсем тӑрӑх ҫырусем салатакан Калугин уксахлакаласа утса ҫӳретчӗ, каҫсерен трактирсене кӗпӗрне хаҫачӗ пырса тӑратчӗ, «Лиссабона» тата — иккӗ таранах ҫитетчӗ.

Раньше о том, что на земле есть ещё жизнь, другие города, иные люди, напоминало многое: ежедневно в девять часов утра в город, звеня колокольцом, влетала почтовая тройка из губернии, с полудня вплоть до вечера по улицам ходил, прихрамывая, разносчик писем Калугин, по вечерам в трактирах являлась губернская газета, в «Лиссабоне» — даже две.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Ҫӳлӗ тимӗр кӗлеллӗ сафьян аттисемпе акӑш пек, ярӑна-ярӑна, ҫавраҫил пек ҫаврӑнса та сиккелесе ташша илтеретчӗҫ, тет.

В сафьянных сапогах на высоких железных подковах, плавно, словно павы, и с шумом, что вихорь, скакали в горнице.

Пӗр чиркӳри дьяк пулни-иртни ҫинчен каласа пани // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Кӑнтӑр каҫӗн хура та пӑчӑ сӗмлӗхӗнче ҫак хурлӑхлӑ сасӑсем ҫурҫӗр енчи юрпа витӗннӗ хирсене, ҫил-тӑман ӳхӗрнине, кашкӑрсем инҫетре ӳленине аса илтеретчӗҫ…

В черной душной темноте южной ночи эти плачевные голоса напоминали север, снежные пустыни, визг метели и отдаленный вой волков…

Этем ҫурални // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 156–165 стр.

Вӗсем мана чӑхсене ещӗк ҫине лартакан е шӗлепке тӑхӑнса хулпуҫҫи ҫине корзинка лартса килӗнчен тухса каякан халап-юмахсенчи Абрама аса илтеретчӗҫ.

Я представлял себе какого—то загадочного Абрама, который сажает куру в ящик или уходит из дому в шляпе и несет на плече седло.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951