Шырав

Шырав ĕçĕ:

вӗҫӗмрен сăмах пирĕн базăра пур.

вӗҫӗмрен (тĕпĕ: вӗҫӗмрен) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Пӗр вӗҫӗмрен утас килет…
Так бы вот шла и шла…

39-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗр вӗҫӗмрен сӑхсӑхса, мӑкӑртатса кӑна тӑрать.
Все крестит да увещевает их.

38-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мӗн мурне пӗр вӗҫӗмрен итлетӗн-ха эсӗ ҫав Девяткинӑна!
И чего ты Девяткину во всем слушаешь!

34-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӗҫӗмрен сан ҫинчен тӗпчет…
Все про тебя пытала…

Пӳртре вӑл анраса утса ҫӳрерӗ, амӑшне пӗр вӗҫӗмрен йӳҫӗтнӗ кӗтмел ҫырли ҫитересшӗн, кӑвас ӗҫтересшӗн пулчӗ.
Растерянно бродил по избе и все спрашивал мать, не хочет ли она моченой клюквы или квасу.

Девяткин хыҫалтан Санька кутамккине йӑтса пычӗ, вӑл пӗр вӗҫӗмрен Санькӑна Автанпа ан ҫыхлан тесе асӑрхаттарни ҫинчен мӑкӑртатрӗ.
Девяткин нес сзади Санькин вещевой мешок и без конца твердил о том, как он предупреждал Саньку не связываться с Петушком.

29-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл Санькӑшӑн тем тума та хатӗрччӗ, атӑ-пушмак ҫӗлеме те, ав, пӗччен каясшӑн мар, пӗр вӗҫӗмрен Коншак хатӗрленсе ҫитессе кӗтет, вӑл пур, ав ӑна ырӑ тӑвас вырӑнне тапкӑ-ҫупкӑпа тӑрантарать.
Он для Саньки готов на все, даже в сапожники один не уходит, ждет, когда Коншак соберется, а от него получает только тычки да насмешки.

27-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Степӑна ҫак вӑйӑ вӗҫӗмрен тарӑхтарать, хӑш чух тата пӳске хыҫҫӑн чуптараҫҫӗ.
Степу без конца «маяли» в чижи, заставляли бегать за мячом.

9-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пирӗн нартӑ пӗр вӗҫӗмрен ялт! ялт! сиксе пырать.
Наши нарты постоянно подпрыгивали.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тан шывӗ пӗр вӗҫӗмрен пирӗн ҫула пӳле-пӳле хурать.
Полыньи всё время преграждают наш путь.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кашнийӗнех пирӗн хӑйӗн летчик идеалӗ пурччӗ, эпир вара А юлташ Л-ран лайӑхрах вӗҫет, Ч иккӗшӗнчен те лайӑхрах вӗҫет, тесе пӗр вӗҫӗмрен тавлашаттӑмӑр.
У каждого из нас был свой идеал лётчика, и мы спорили без конца, доказывая, что А. летает лучше Л., а Ч. — лучше их обоих.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ сана самолетпа вӗҫсе килессе кӗтетӗп, унсӑрӑн кунтӑ вӗҫӗмрен йытӑсемпе ҫӳремелле пулать.
Жду тебя с твоим самолётом, а то всё приходится на собаках ездить.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Петька ӑна кӑмӑлланӑ пек пулса итлет пӗр вӗҫӗмрен «кулӑшла!» тесе калать, унтан сасартӑк тӗксӗмленсе каять те вӑл: «Изя-ахрти кӗҫҫепит» тет, унтан кӑшт шухӑшланӑ хыҫҫӑн «талантсӑр кӗҫҫепит» тесе хурать.
Петька слушал его с довольным видом и всё говорил: «Смешно!», а потом вдруг побагровел и сказал, что Изя — «типичный ахрровский пошляк», «и притом бездарный пошляк», — добавил он, подумав.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпир вӗсене пӗр вӗҫӗмрен тасататпӑр, кана-кана тасататпӑр.
Мы чистим и чистим его, и потом снова чистим и чистим.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл тумланнӑ вӑхӑтра эпир пӗр сиккелемесӗр алӑк патӗнче тӑтӑмӑр, кӑвак пӗркенчӗклӗ карчӑк та алӑк патӗнче, пӳлӗмрен нимӗн хӗстерсе тухмалли пулмасан та, пӗр вӗҫӗмрен пирӗн ҫине пӑхса тӑчӗ.
Пока он одевался, мы стояли в передней и боялись пошевелиться, а старуха в чехле тоже стояла и все время смотрела на нас, хотя из передней унести было нечего.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл, шуранкаскер, хитрескер, ҫав тери илемлӗ куҫлӑскер, пӗр вӗҫӗмрен табак туртса ларчӗ.
Она сидела бледная, прекрасная, с блестящими глазами и курила, курила.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Марья Васильевна пӗр вӗҫӗмрен туртать, унта та кунта, унӑн чӗркуҫҫийӗ ҫине те кӗл тӑкӑннӑ.
Все время она курила, и везде был пепел — и у нее на коленях.

Кораблевӗ пӗр вӗҫӗмрен тултара-тултара ӗҫет, Мария Васильевна вара хӑйӗнне тутанса анчах пӑхрӗ, тултарнӑ черккине те ӗҫсе ямарӗ.
и Кораблев наливал и наливал себе, а она только раз пригубила и так и не допила свою рюмку.

Картинисем унӑн начарах марччӗ, кичемрехчӗ ҫеҫ, — пӗр вӗҫӗмрен Энск, Энск, ҫӗрлехи, каҫхи, уйӑх ҫуттинче те, хӗвел питӗнче те, ӗлӗкхи те, хальхи те.
Картины его были недурны, но скучноваты — снова Энск и Энск, ночью и днем, при лунном и солнечном освещении, Энск старый и новый.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Акӑ ҫак хулӑм, сархайнӑ конвертлӑ ҫырӑвах илер, — кам пӗлет, тен, ҫак ҫырӑва кӗтсе кам та пулин куҫ хупмасӑр варӑм ҫӗрсене ирттернӗ пулӗ, вӗҫӗмрен ҫак ҫырӑва кӗтнӗ пулӗ?
Вот хоть это письмо, в толстом пожелтевшем конверте, — быть может, кто нибудь ночей не спал, все его дожидался?

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика