Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вӑтӑрса (тĕпĕ: вӑтӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах пуҫ ҫине татӑлса аннӑ катрам инкек те кикен тымарӗ мар ҫав — пӗччен вӑтӑрса кӑларса ывӑтаймӑн.

Куҫарса пулӑш

Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта // Василий Сипет. Сипет В. Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта: повесть. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2017. — 196 с.

— Чи малтан, пӗтӗм вӑя хурса, нимӗҫсен ҫарне вӑтӑрса тӑкмалла.

Куҫарса пулӑш

3 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Курносов ҫав тери итлекен ача иккен, алӑри ҫӑкӑр татӑкне те ҫисе пӗтереймерӗ, ӑна йӳҫӗтнӗ хӑярпа пӗрле кӗсйине чикрӗ те, карттуспа пиншакне пӑтаран вӑтӑрса илсе, тухса та вӗҫтерчӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Унтан пӑтаран сӑран пиншакне вӑтӑрса илчӗ, аран-аран тӑхӑнчӗ, кубанка текен хӑлхасӑр ҫӗлӗкне пуҫӗ ҫине пусса лартрӗ, вара алӑка тапса уҫрӗ те тӗттӗм ҫенӗке ярса пусрӗ, унта тем хӑлтӑртаттарса, картишне таплаттарса тухрӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Э-эй, санпала! — лӑшах ячӗ Калюков аллине, унтан сӑран пиншакне пӑтаран вӑтӑрса илсе тӑхӑнчӗ те сывпуллашмасӑрах тухса кайрӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Ну! — терӗ те Калюков Хуснутдиновӑн пӑтара ҫакӑнса тӑракан сӑран пиншакне вӑтӑрса илчӗ, хуҫине персе пачӗ.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Анчах сирӗн халапри эпӗ палӑртнӑ фактсем тата сиртен аран вӑтӑрса кӑларнӑ ыйтусем мана ирӗксӗрех ҫак шухӑш патне илсе пыраҫҫӗ: сирӗн тӑван ҫӗршывӑн ҫыннисенчен ытларахӑшӗ ҫӗр пичӗ ҫинче халиччен шуса ҫӳремен, пуринчен те ирсӗр, чи сиенлӗ вӗтӗ ҫӗлен-калтасен йӑхне кӗрет, терӗ.

Но факты, отмеченные мной в вашем рассказе, а также ответы, которые мне с таким трудом удалось выжать и вытянуть из вас, не могут не привести меня к заключению, что большинство ваших соотечественников принадлежит к породе маленьких отвратительных гадов, самых зловредных из всех, какие когда-либо ползали по земле».

Улттӑмӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Унччен вӑл, яланах чи малтан виттине кӗрсе тухатчӗ, кӗсри утӑ ҫинипе ҫименнине пӑхатчӗ (Иван Ивановичӑн кӗсри хӑла, хушка ҫамкаллӑ. Питӗ элчӗ лаша. ); унтан кӑрккисене апат паратчӗ, унтан сысни ҫурисене хӑй аллинчен апат ҫитеретчӗ, вара тин пӳртне кӗретчӗ те е, йывӑҫ каскаласа, савӑт-сапа тума тытӑнатчӗ (йывӑҫран тӗрлӗ япаласем тума ӑста вӑл, токарьсенчен кая мар тӑвать), с Любий, Гарий тата Попов типографийӗнче ҫапӑнса тухнӑ кӗнекене вулама ларатчӗ (ҫав кӗнекен ятне Иван Иванович астумасть, мӗншӗн тесен Гапка тахҫанах ун питне вӑтӑрса илнӗ те ачине выляма панӑ пулнӑ), е тата аслӑк айӗнче канса выртатчӗ.

Он, бывало, прежде всего зайдет в конюшню посмотреть, ест ли кобылка сено (у Ивана Ивановича кобылка саврасая, с лысинкой на лбу; хорошая очень лошадка); потом покормит индеек и поросенков из своих рук и тогда уже идет в покои, где или делает деревянную посуду (он очень искусно, не хуже токаря, умеет выделывать разные вещи из дерева), или читает книжку, печатанную у Любия Гария и Попова (названия ее Иван Иванович не помнит, потому что девка уже очень давно оторвала верхнюю часть заглавного листка, забавляя дитя), или же отдыхает под навесом.

III сыпӑк // Ярукка Сантри. Гоголь Н.В. Иван Иванович Иван Никифоровичпа мӗнле хирӗҫсе кайни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с.

— Ҫав айван Сулла, — терӗ Кай Тауривий, — Пинчийски сӑрчӗ ҫине Марий ячӗпе лартнӑ статуйӑна вӑтӑрса ывӑтӑпӑр та, тата Марий тевтонсемпе кимврсене ҫӗнтернӗ ятпа лартнӑ хапхана пӗтерӗпӗр те, Арпин мужикӗн паттӑрлӑхӗсем ҫинчен манса кайӗҫ, тесе шутланӑ пулас.

— Ах, этот милейший Сулла! — говорил Гай Тауривий, — он думал, что достаточно свалить статую, воздвигнутую в честь Мария на Пинцийском холме, и арку в Капитолии, воздвигнутую в честь победы над тевтонами и кимврами, — и считал, что этого достаточно, чтобы стереть всякое воспоминание о бессмертных подвигах уроженца Арпина.

IV сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Анчах эпӗ хам ҫакна ӗненсех каймастӑп, мӗншӗн тесен эпӗ нумай вулаттӑм (кун каҫа пӗр хулӑн кӗнекене ним мар вӑтӑрса тухаттӑм), ҫапах та ман диктантсенче учитель хӗрлӗ кӑранташпа тӳрлетнисем туллиехчӗ.

Но я не очень-то верил этому, потому что читал я много (за день мог толстенную книгу проглотить), а диктанты писал так, что в них, кажется, красного учительского карандаша было больше, чем моих чернил.

Манӑн ятӑм Шура пулса тӑчӗ // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

Алик вара пачах урӑхла: вӑл выляса илме тытӑнсан, хӑй савӑннипе ним тума пӗлмест, анчах хӑй выляса ярать пулсан, пуҫӗ ҫинчи ҫӳҫне вӑтӑрса тӑкма та хатӗр.

А вот Алик наоборот: он не может сдержать свою радость, когда выигрывает, а когда проигрывает, то готов на себе волосы рвать от досады.

Улттӑмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

«Е, — терӗ, — ара, — терӗ, — эс, атте, апла иккен-ха, — терӗ, — шӑтӑкран вӑтӑрса кӑларӑр та салтӑнтарӑр-ха ӑна», — терӗ.

И говорит отцу: раз ты так ведешь себя, отец, мы сейчас же тебя достанем и разденем догола.

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫак самантра хӑйне вӑл ҫурт умӗнчи лаштра хурамана та, ҫавӑрса тытса, вӑтӑрса кӑларас пек вӑйлӑн туйрӗ.

В эту минуту ему казалось, что он нипочем вырвет с корнями вековой тополь, что с незапамятных времен рос тут, возле дома Селиме.

Х. Чӗре сасси // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вара ҫӗҫӗ вӗҫӗпе вӑл хуплу виттине васкамасӑр вӑтӑрса касрӗ.

Взяв нож, он надрезал верхнюю корку, снял ее.

VI. Кантюк кӗреки // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Винтовка кӳпчекне пуля вӑтӑрса илнӗ.

Кусок приклада был вырван пулей.

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

Стерлядников витӗр шӑтӑк сурана вӑрахчен тинкерсе пӑхрӗ, унтан патронти пульӑна шӑлпа вӑтӑрса кӑларчӗ те ывӑҫӗ ҫине тар тӑкрӗ, малтанах тӑпрана сурчӑкпа йӗпетсе, чылай хушӑ пурне те пӗрле ҫӑрса хутӑштарчӗ.

Стерлядников внимательно рассмотрел выходное отверстие раны, потом зубами вынул из патрона пулю, всыпал на ладонь пороху и долго размешивал порох с землей, предварительно размочив землю слюною.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Эпӗ пулсан, илеттӗмччӗ унран, чунне вӑтӑрса кӑлараттӑмччӗ!

— Я бы так с него взял, что он опосля этого и дух выпустил!

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лева ҫавӑнтах тӳммине вӑтӑрса илчӗ те хӑй ҫӗлесе лартма тытӑнчӗ.

Лёва отпорол пуговицу и взялся пришивать её сам.

Райка «тыткӑна» илнисем // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 101–108 с.

Ку ман наган мар, эпӗ ӑна юлташӑрӑнне вӑтӑрса илтӗм.

Это не мой наган, это я у вашего отобрал.

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Богатырев кӑшӑлӗ ҫинче нумай пулмасть офицер кокардине вӑтӑрса илнӗ йӗр юлнӑ симӗс карттусне сӗтел ҫине пӑрахрӗ, яп-яка хыртарнӑ пуҫӗпе хӗрелсе-хӑмӑрланса кайнӑ пичӗ ҫинчи тарне вараланчӑк сӑмса тутрипе шӑлса, хӗрхеннӗ пекрех кулса илчӗ:

Богатырев кинул на стол защитную фуражку с живым следом недавно сорванной с околыша офицерской кокарды и, вытирая грязным носовым платком голо остриженную голову, пот на побуревшем лице, скуповато улыбнулся:

LII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех