Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Мухтав юррисем юрла-юрла та ырӑ шӑршӑллӑ ҫусем ҫунтара-ҫунтара хисеп кӳнӗ вӑл Изидӑпа Озириса, амӑш варӗнчех пӗрлешсе, Гор турра ҫавӑнтах чун панӑ Египет пӗртӑванӗсене, пиччӗшпе йӑмӑкне, Деркетӑна та, Тир ҫӗрӗнчи пулӑ евӗр хӗрарӑм-турра, йытӑ пуҫлӑ Анубиса та, ҫӗресрен сыхлакан турра, вавилонсен Оанне те, филистимсен Дагонне те, аширсен Авденагине те, Утсаба та, ниневсен йӗрӗхне, тӗксӗм Киббелӑна та, Бэл-Меродоха та, Вавилон хӳтлӗхне — Юпитер планетӑн туррине, халдейсен Орне те — ӗмӗр сӳнмен вутӑн туррине, вӑрттӑнлӑхлӑ Оморогӑна та — турӑсен тӗп амӑшне, Бэл, ӑна икке уйӑрса, пӗлӗтпе ҫӗр те пуҫӗнчен ҫынсене туса хунӑ; патша тата Атанаис хӗрарӑм-турра та пуҫҫапнӑ, — Финики, Лиди, Эрменпе Перси хӗрӗсем ҫак турӑ ячӗпе, таса парне кӳретпӗр тесе, иртен-ҫӳренсене храмсен пусмисем ҫинче хӑйсен ӳчӗсене панӑ.

Изливал он елей и возжигал курение Изиде и Озири-су египетским, брату и сестре, соединившимся браком еще во чреве матери своей и зачавшим там бога Гора, и Деркето, рыбообразной богине тирской, и Анубису с собачьей головой, богу бальзамирования, и вавилонскому Оанну, и Дагону филистимскому, и Арденаго ассирийскому, и Утсабу, идолу ниневийскому, и мрачной Кибелле, и Бэл-Меродоху, покровителю Вавилона — богу планеты Юпитер, и халдейскому Ору — богу вечного огня, и таинственной Омороге — праматери богов, которую Бэл рассек на две части, создав из них небо и землю, а из головы — людей; и поклонялся царь еще богине Атанаис, в честь которой девушки Финикии, Лидии, Армении и Персии отдавали прохожим свое тело, как священную жертву, на пороге храмов.

III сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Ваттисем шывӑн турачӗ ҫук, вутӑн алли ҫук, мӑрсан чӗри ҫук тесе шӑпах Мамич-Бердейпе Тукай пирки каланӑн туйӑнать ӑна.

Куҫарса пулӑш

9. Атӑл леш енче // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Хумсен анлӑшӗ уҫӑмсӑр курӑнать; вӗсем ҫийӗн аякра хӗвел тухӑҫӗн ҫутӑ хӳми хускалчӗ, вӑл пӗлӗтсем хуплакан, анчах талпӑнса килекен вутӑн ҫап-ҫутӑ сӑннисене ыткӑнтарчӗ.

Неясно стал виден простор волн; вдали над ними тронулась светлая лавина востока, устремив яркие копья наступающего огня, скрытого облаками.

XVII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Хам курса ҫӳренисене пӑхмасӑр, эпӗ ҫӗр чӑмӑрӗн варринче вутӑн тӗп вырӑнӗ пулмаллине ӗненетӗп, малашне те, нихӑҫан та ӗненме пӑрахас ҫук, — анчах ҫакна та татӑклӑ калатӑп: пӗтӗмпех сӑнаса пӗлеймен хӑш-пӗр условисем тӗнчери тӗрлӗ улшӑнусем ҫав саккуна пӑртак урӑхлатса улӑштарма та пултараҫҫӗ.

Вопреки тому, что я видел, я верю и буду всегда верить в центральный огонь; но я признаю, что еще недостаточно изученные физические свойства Земли смогут внести некоторые изменения в эту теорию.

XLV сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Вӗсем кӑмака патнерех сиксе ларчӗҫ, хӑйсен мундирӗсене, кӗписене хыврӗҫ те — ҫунакан вутӑн хӗрлӗ ҫуттинче шултӑра тӗртӗмлӗ пуставӑн хутламӗсемпе ҫӗввисенчи пыйтӑсене ҫине тӑрсах тытма тапратрӗҫ.

Они придвинулись к печке, стащили с себя мундиры, рубашки и при красном свете пылающих дров принялись тщательно и трудолюбиво ловить, вшей в складках и швах грубого полотна.

II // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Ҫӗр хыттин ҫакӑнти пайӗсем ҫӗр айӗнчи вутӑн тем пысӑкӑш вучахне витсе тӑраҫҫӗ, ҫамрӑк сӑртсен эртелӗнчи вулкан шӑтӑкӗсем ҫӗр айӗнче пухӑнакан газсемпе парсене кӑларса ӗлкӗреймеҫҫӗ.

Эта часть земной коры прикрывает гигантский очаг подземного огня, а вулканы молодой горной цепи представляют недостаточные клапаны для выпуска паров и газов, скопляющихся под землёй.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Англире ҫунакан вутӑн икӗ айккине икӗ шалча ҫапса лартаҫҫӗ, шалчасем ҫине ҫӳле пӗчӗк кашта хураҫҫӗ те аш ҫакса яраҫҫӗ, ашне вара мӗн пиҫичченех вут ҫинче ҫавӑркаласа тараҫҫӗ.

По бокам костра втыкают в землю две жерди, сверху укрепляют между ними поперечную жердь, вешают на нее кусок мяса и поворачивают его над огнем до тех пор, пока не изжарится.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Хӑшӗсен шухӑшӗпе, пусма таткисем таса вутӑн ҫулӑмне сӑнарлаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Ишек // Наг ТУРАН. Самант, 2013, 11№

Чӑвашсен христианство йышӑниччен туррисем нумай пулнӑ, 77 теҫҫӗ: шыв турри, вӑрман турри, хир турри, ҫумӑрӑн, ҫилӗн, вутӑн тата ытти те.

У чувашей до принятия христианства было много богов, говорят 77: бог воды, бог леса, бог поля, дождя, ветра, дерева и другие.

Чӗлхе Туррин хӳхлевӗ // Сувар. Сувар, 2017.05.12