Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ҫимун сӑмах чӗнмерӗ, паҫӑрхи вырӑнне пырса лариччен малтан пасар сӗтеллисем патне ҫитрӗ те, шурӑ тутӑр ҫыхнӑ хӗрарӑма витринчен куркапа сив уйран ӑстарса, ӗҫсе ячӗ.

Куҫарса пулӑш

Вӑрҫӑ килӗрен ҫӳрерӗ // Алексей Афанасьев. А. А. Афанасьев. Юманлӑх ҫулҫӑ тӑкмарӗ: роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 288 с.

Малтанах-ха, тӗттӗмленме пуҫласан, Арсентий мучи, хӑйӗн пӗчӗкҫӗ витринчен темиҫе ҫӗрулми илчӗ те костер ҫине — кӑвар ҫине мар, вӗри кӗл айне — хучӗ.

Еще вначале, как только начало смеркаться, дед Арсентий вытащил из своего ведерка несколько картофелин и бросил их к костру — не на угли, а в горячую золу, чтобы не погорели.

VI сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Лӑкӑртатса вӗрекен шыв витринчен лавр ҫулҫипе пӑрӑҫ шӑрши кӗрет.

От ведра, в котором бурлит закипающая вода, пахнет лавровым листом и перцем.

Утрав ҫинче // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

— Серпи инке шыв ӑсса хапхаран кӗретчӗ, ун витринчен ҫапӑнса, шывне тӑктарсах тухса кайрӗ, ӑнран кайнӑ тейӗр, чӑнах.

— Тетя Серби с ведрами от колодца как раз шла, так задела ведро-то, воду расплескала и ничего не заметила, видать, вправду не в себе девка.

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кирюкпа ун ҫуммисем халӑх енне ҫаврӑнса пилӗкӗсене авсах пуҫ таяҫҫӗ, каччӑ витринчен тимӗр укҫасене ывӑҫласа виҫӗ хутчен тӳпенелле вӑркӑтать.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ