Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вилтӗн (тĕпĕ: вил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вилтӗн, пӗчӗкскерӗм… упраймарӑм сана, чечекӗм, упраймарӑм…

Куҫарса пулӑш

III // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 306–337 с.

Тӑшман пулсан, шутла ху, вилтӗн…»

Куҫарса пулӑш

XXXIX // Маркиан Удалов. «Тӑван Атӑл». — 2007. — 3№. — 95–117 с.; 4№. — 52–75 с.; 5№. — 40–72 с.

— «Ан тив, эс вилтӗн!..

— «Пускай ты умер!

Уяв // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

Вилтӗн — ӗҫӗ те пӗтрӗ!

Умер — и всему конец!

XIX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Эсӗ тавӑраймасӑрах ӳксе вилтӗн

Ты пал неотомщенный!

XX сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Вилес пулсан-и… пур пӗрех хӑтӑлса юлаймастӑн: вӗҫнӗ чухне шӑна урипе ҫатлаттарать те — эсӗ тӑнк ӳкетӗн — вилтӗн те…

А умирать — всё равно не отвертишься: муха на лету заденет лапой, ты — брык и помер.

Ҫав ҫӗрлех // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Е тӳрӗ кӑмӑллӑ Роландсӑр эсӗ вилтӗн, Хаяр та выҫӑ кашкӑрӑн апачӗ пултӑн?

Или без верного Роланда пала Добычей робкой злого волка ты?..

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

— Мӗншӗн-ха эсӗ ҫамрӑклах, пурӑнса курмасӑрах вилтӗн?

— Почему же ты умер молодым, не прожив?

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

«Эсӗ вилтӗн, анчах санӑн яту пирӗн хушӑмӑрта нихӑҫан та вилмӗ».

«Ты убит, но ты живешь среди нас».

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Унтан ун ҫине ҫӑхан пырса ларнӑ та каланӑ: «Вилтӗн иккен ӗнтӗ, ватсупнӑ, санӑн тахҫанах вилмеллеччӗ», — тенӗ.

Прилетел черный ворон, сел на нее и закричал: «Что, издохла, старая кочерга, давно пора было!»

Йӑмра // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Эсӗ те, асаттем, постра тӑнӑ чухнех хаяр сивӗпе шӑнса вилтӗн!

И ты, дидуся, на посту своем погиб от мороза лютого!

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Николай Степанов. Герасимов, Е. Щорс: [тулли мар вӑтам шкулсем валли] / Е. Герасимов, М. Эрлих; Н. Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 208 с.

Вилтӗн — пытараҫҫӗ, Пурӑнман та тейӗн… — уҫӑмлӑн юрларӗ Веткин, хӑйӗн ҫинҫе те ҫемӗҫнӗ сассипе тата хорӑн пӗтӗмӗшле килӗшӳлӗхне туйса тӑнине пула унӑн ырӑ та айвантарах куҫне куҫҫуль тулса ларнӑччӗ.

Умрешь, похоронят, Как не жил на свете… — пел выразительно Веткин, и от звуков собственного высокого и растроганного голоса и от физического чувства общей гармонии хора в его добрых, глуповатых глазах стояли слезы.

XIX // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Антив, эс вилтӗн!…

Пускай ты умер!..

Сокол ҫинчен хывнӑ юрӑ // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–74 стр.

34. Аллусене сӑнчӑрламан пулнӑ, урусене тӑлламан пулнӑ, анчах эсӗ хурах аллинчен ӳксе вилнӗ пек вилтӗн.

34. Руки твои не были связаны, и ноги твои не в оковах, и ты пал, как падают от разбойников.

2 Пат 3 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех