Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вилнӗскерне (тĕпĕ: вил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унтан, вилнӗскерне, вӑрмана шаларах сӗтӗрсе кӗрсе юман ҫумне вӗренпе ҫыхса хӑвараҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

8 // Владимир Кузьмин. Владимир Кузьмин. Виҫӗ юман: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1986. — 144 с.

— Ильича, ҫакӑнса вилнӗскерне, хураллама тӑратрӗҫ мар-и.

— Да тут Ильича удавленного караулить поставили.

XIV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

— Кивӗ шыв ҫулне вирхӗннӗ юхӑм ҫав юпана тӳнтерсе яма, юхӑмпа юхтарса кайма пултараймарӗ-ши вара, унтан эпӗ ӑна, ҫурма вилнӗскерне, тытрӑм.

 — Разве не мог поток, хлынувший в старое русло, опрокинуть столб и унести с собой нашего капитана туда, где я, полумертвого, выловил его из воды?

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Вӑл ӗнтӗ хальхи Аникушкӑна — вилнӗскерне, пуҫне имӗрсе тӑкнӑскерне — ниепле те ӑса илме пултараймарӗ.

Никак не мог представить себе теперешнего Аникушку — бездыханного, с размозженной головой.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Килӗнче, ав, Петро вилнӗ хыҫҫӑн та ҫирӗп алӑра тытакан Ильинична, чӗрӗ упӑшкине улталаса пурӑннӑ Дарйӑн ӗнтӗ вилнӗскерне те парӑнмалла пулнӑ пек, ӑна ун пек-кун пек хӑтланма ирӗк памасӑр тарӑхтарчӗ.

А дома и после смерти Петра строгая Ильинична не давала ей воли, как будто Дарья, изменявшая живому мужу, обязана была соблюдать верность мертвому.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тӳп-тӳррӗн калас-тӑк, эп ӑна, вилнӗскерне, — тӑпри ҫӑмӑл пултӑр, — хӑйӗн калама ҫук ырӑ та кӑмӑла каякан характерӗпе упӑшкине чунтан-чӗререн тӗрӗссӗн пӑхӑнса пурӑннӑшӑн юратнӑ.

А именно-с: любил я ее, покойницу, дай бог ей царство небесное, за то, что она, при бойкости и игривости своего характера, мужу своему была верна.

Почта уйрӑмӗнче // Митта Петӗрӗ. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 15–17 стр.

21. Ҫакна ан ман: вилнӗскерне каялла тавӑраймӑн; ӗнтӗ пулӑшаймӑн ӑна, хӑвна сиен туни ҫеҫ.

21. Не забывай о сем, ибо нет возвращения; и ему ты не принесешь пользы, а себе повредишь.

Сир 38 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

30. Чурисем ӑна, вилнӗскерне, Мегиддонран Иерусалима турттарса килнӗ, ӑна хӑйӗн тупӑклӑхне пытарнӑ.

30. И рабы его повезли его мертвого из Мегиддона, и привезли его в Иерусалим, и похоронили его в гробнице его.

4 Пат 23 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех