Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вилекен (тĕпĕ: вил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ваҫиле ватӑ Дорофей мучине, унӑн выҫӑпа вилекен салтаксем ҫинчен ҫырнӑ листовкине аса илчӗ те, чӗтрене ерчӗ.

Куҫарса пулӑш

Пурнӑҫ виҫкӗтеслӗхӗ // Николай Сорокин. Сорокин Н.М. Тӑлӑх арӑм минтерӗ. Савнисен романӗ. – Шупашкар: «Ҫӗнӗ Вӑхӑт», 2019. – 216 с.

Манӑн вырӑн ҫинче выртса вилекен генералсенчен пӗри пулас килмест.

Куҫарса пулӑш

16. Осокин // Леонид Агаков. Чаковский А. Б. Инҫетри ҫӑлтӑр ҫути: повесть / А. Б. Чаковский ; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1966. — 275 с.

Тарас тепӗр саманта ун патӗнчен каймарӗ: юлташӗнчен, вилекен тусӗнчен, урӑх пӗр сӑмах та илтеймерӗ.

Куҫарса пулӑш

Хыпарсӑр мар // Сергей Юшков. Юшков С. П. Кӗрен кӳлӗсем: повеҫпе калавсем — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1975. — 112 с. — 86–93 с.

Алӑк патӗнче, тӗттӗм вырӑнта пытанса тӑнӑ шпиксенчен пӗри Виктор ҫине хаяррӑн сиксе ӳкрӗ, ӑна вилекен юлташӗнчен урипе тапса сирсе ярасшӑн пулчӗ:

Один из шпиков, притаившихся в темноте, между дверями, с яростью бросился на Виктора, пинком ноги отгоняя его от умирающего:

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Тата чакнӑҫем шӑнса, чирлесе, выҫса вилекен французсем мӗн чухлӗ пулнӑ чӳхсе ҫитнӗ салтаксем хушшинче.

А сколько пало французов от холода и голода — и не счесть.

III // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Вилекен хыҫҫӑн вилме ҫук, чӗррисем ҫумнех тӗршӗнме тӑрӑшать этем.

Не умирать же вслед за умершим — живой остается с живыми, по крайней мере, к этому стремится человек.

Ҫухалнӑ ҫынна тупни // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Вилекен чӗлхесӗр янавара та курмарӑн…

Ты ведь даже еще не видел умирающее живоное.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Те вилекен ҫынни пӗр-пӗр тухатмӑш пулнӑ ӗнтӗ, шӑтӑк тавра карта тытса ҫавӑрнӑ пулсан та кашни ҫулах вӑл хӑй ҫинчен аса илтерсе тӑрать: парне ыйтать.

То ли погибший был из колдунов, то ли еще что, но яма напоминает о себе каждый год, хоть ее и обнесли крепкой изгородью, — требует жертву.

Ҫил-тӑманлӑ каҫ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Шӑнса вилекен ҫыннӑн чун тарӗ тухать тет иккен.

Говорят, у замерзающего человека душевный пот выходит, оттого ему и жарко.

Ҫил-тӑманлӑ каҫ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Ҫук, халер чирӗпе тӑкӑнакан халӑх ҫинчен те, выҫӑ вилекен ял ҫыннисем пирки те пуҫне ватмасть ҫак самантра патша.

Но что царю до того, что холера косит народ, а от голода вымирают целые поселения!

Пролог // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Юлашки картинӑра, наркӑмӑш ӗҫсе вилекен Луиза патне пырса, ашшӗ — Миллер (Эльгеев) — тӑнран кайса кӑшкӑрни чылайӑшӗн чунне ҫӳҫентерчӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Хӑйӗн суйишӗн хӗрӳленни тата унпа кисренни вилекен йӑмӑкӗ умӗнче ҫав тери ҫивӗччӗн сисӗнеҫҫӗ, ҫавӑнпа вӑл малтанхиллех шӑппӑн, ҫине тӑрсах-ӗнентерсех калаҫать:

Возбуждение ее и потрясение собственной ложью перед лицом погибающей были так остры, что она продолжала говорить тихо и настойчиво:

XX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Каҫ пулса пырать ӗнтӗ; Моргиана ҫутӑ пӳлӗмсенчен ҫурма тӗттӗм ҫывӑрмӑша кӗчӗ, кресло ҫине вырнаҫрӗ те вилекен Джесси пирки шухӑша путрӗ.

Уже смерклось; Моргиана ушла из освещенных комнат в полутемную спальню, уселась в кресло и отдалась мыслям о погибающей Джесси.

XIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Вилӗмле инкекри ҫынсене ҫӑлнӑшӑн сюртукӗ ҫине медаль тирекен ҫеҫ мар, путакан ҫынна ҫӑлнӑ чухне унпа пӗрле авӑрта путса вилекен ҫын та сӑваплӑ пирӗн куҫӑмӑрсен умӗнче.

И тот, кто, бросаясь спасать тонущего, тонет с ним сам, не менее свят в наших глазах, чем тот, кто, спасая, прикрепляет к борту сюртука медаль за спасение погибающих.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Эсир, Консуэлита, хӑвӑрӑн вилекен ҫыннӑра кӑларма пултаратӑр.

Вы можете, Консуэлита, заполучить вашего умирающего.

XVI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Анчах тӑваттӑмӗшӗнче ҫул ҫӳревҫӗсем вилекен е тӑнне ҫухатнипе выртакан ҫынна тупаҫҫӗ; вӑл куҫӗсене чарса пӑрахнӑ, шуранка питлӗ, лачкам тара ӳкнӗ.

Но в четвертом путешественники нашли человека, умирающего или находящегося в бессознательном состоянии; он лежал на полу с закатившимися глазами, с лицом бледным и мокрым от пота.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

Струльдбругсем ҫак ҫула ҫитсен, вилекен ытти ҫынсем пекех ҫав тери ватӑлса ҫитеҫҫӗ.

который здесь считается пределом человеческой жизни, они, подобно смертным, превращаются в дряхлых стариков.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Вӑл каланӑ тӑрӑх, вӑтӑр ҫула ҫитиччен струльдбругсем вилекен ҫынсенчен нимӗнпе те уйрӑлса тӑмаҫҫӗ, унтан вӗсем майӗпенех кичемленсе тата чӗмсӗрленсе пыраҫҫӗ-мӗн.

Он сказал, что до тридцатилетнего возраста они ничем не отличаются от остальных людей; затем они мало-помалу становятся мрачными и угрюмыми.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Джордано Брунона сарӑ тумтир тӑхӑнтартнӑ, тумтирӗ ҫине хура сӑрӑпа илемсӗр те килӗшӳсӗр шуйттансем ӳкерсе пӗтернӗ, пуҫне ҫӳлӗ калпак тӑхӑнтартнӑ, калпакӗ ҫине те вутра ҫунса вилекен ҫыннӑн асаплӑ сӑнарне ӳкернӗ пулнӑ.

Осужденный шел в желтой одежде, на которой черной краской были нарисованы уродливые черти. На голове Бруно был высокий колпак, и на колпаке нарисован человек, корчащийся среди языков пламени.

Джордано Бруно // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.

— «… Хӑйӗн упӑшкин тупӑкӗ ҫинче вилекен» — хӗпӗртесе сӑмаха вӗҫлерӗ доктор.

— «…умирающая на гробе своего мужа», — радостно подхватил доктор.

III сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех