Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Акӑ, ҫырма-ҫатрасенчен, тарӑн варсенчен кун ҫутине хӑваласа каҫ тухрӗ, пӗлӗт ҫинчи хӗвел юнне хӑйӗн тӗттӗм чаршавӗпе витсе хучӗ.

Куҫарса пулӑш

Тепӗр кун // Ираида Петрова. Петрова, И. А. Татюк: повесть: кӗҫӗн ҫулхи шкул ачисем валли. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1969. — 126 с.

Кӗҫех Гент ҫумӑрпа ҫил шӑлса-ҫисе якатнӑ чул ҫаврӑнӑҫӗсен вилӗ тинӗсне чӑмрӗ, ҫап-ҫара катрамсенчен, шӑрӑхра хӗрсе типнӗ варсенчен иртрӗ.

Скоро Гент погрузился в мертвое море вылощенных дождями и ветром каменных закруглений, переходя голые валы и раскаленные лощины.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Варсенчен тухса тӑратчӗҫ, хӗвел аннӑ чухнехи сивӗ ҫутӑ пайӑркисем вӗсене юн тӗслӗ хӗретсе янӑччӗ.

Из оврагов высунулись розгами ветки кустарника, лучи холодного заката окрасили их кровью.

VII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ҫул ҫинче час-часах пуҫа пырса чикмелле мар чӑтлӑхсенчен, чӑнкӑ тарӑн варсенчен, путлӑхсенчен пӑрӑнса чупма тиврӗ.

По пути приходилось обходить непролазную гущу, крутые овражки, сырые болота.

Вӑрманти тӗтӗм // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 77–104 с.