Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Вӑл паллакан сӑн-питлӗ ҫынна курать, — Гент хӗвелпе пиҫнӗрен тата вараланнӑран хуп-хура пекех, тумтирӗ лӳчӗркенчӗк, вырӑн-вырӑнпа ҫӗтӗлнӗ; тахҫанах ҫӑвӑнманнипе тата ывӑннипе куҫӗсем хавхаллӑн йӑлтӑртатаҫҫӗ.

Он увидел человека со знакомым лицом, почти черного от солнца и грязи, его костюм был сбит и местами разорван; запавшие от бессонницы и усталости глаза напряженно блестели.

XV. Ливингстон // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Пӑравуссем ӳхӗреҫҫӗ, кӑмрӑк тӗтӗмӗпе вараланнӑран пулас, сывлӑш унта темле йывӑр.

Паровозы ревут, дух там чижелый от горелого угля.

12 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вара ман умма ҫивӗч штык тухса тӑрать, хӗп-хӗрлӗскер — те ҫутӑ ӳкнӗрен, те юнпа вараланнӑран.

И надо мной повисает острый штык, красный не то от зарева, не то от крови.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950