Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ачашланине (тĕпĕ: ачашла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Йывӑрлансах пыратӑн пулмалла эсӗ? — ыйтрӗ Нина пӗррехинче Вӗҫелисран вӑл хырӑмне вӑрттӑн ачашланине курсан.

Куҫарса пулӑш

Шӑнкӑр-шӑнкӑр ҫӑлкуҫ… // Ӑсан Уҫӑпӗ. Ӑсан Уҫӑпӗ. Тӗлӗкри те пирӗнпех: повеҫсемпе калавсем. Шупашкар: «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2014. — 142 с. — 55–68 с.

Арҫын ачашланине манса кая пуҫланӑ ӗнтӗ эпӗ.

Куҫарса пулӑш

10 // Владимир Кузьмин. Владимир Кузьмин. Виҫӗ юман: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1986. — 144 с.

Анчах, темшӗн-ҫке, упӑшки ачашланине туйман пекех, Санюк пач хускалмасӑр ларчӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ленин хӑй пӗррехинче лӑпах хальхи пек темле урӑх тетраде ҫапла шӑлкаласа ачашланине аса илчӗ: ӑна та вӑл ҫаплах уҫкаласа хупнӑччӗ, хӑйне ҫав тери телейлӗ туйнӑччӗ, анчах ҫынна кӑна кӑтартмарӗ.

Ему смутно вспомнилось, что однажды он вот так же гладил, открывал и закрывал какую-то другую тетрадь и испытывал такое же спрятанное от посторонних, но острое чувство счастья.

14 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Анчах ҫак выльӑх хӑйне ҫапла ачашланине юратмарӗ, вӑл куҫхаршисене шӑрт пек тӑратса пуҫне сулласа илчӗ, ман алла сирсе ярас тесе сылтӑм урине ерипен чӗтретсе илчӗ.

Но животное отнеслось к моей ласке с презрением, замотало головой, нахмурило брови и, тихонько подняв правую переднюю ногу, отстранило мою руку.

Пӗрремӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Ӑна халиччен хӑратакан хӑрушӑ ҫын хӑрах аллипе ачашланине те, Владикпа фельдшер ҫурӑмӗнчен лӑпканине те, такам халиччен палламанскер — вӑл Конушкин агроном пулнӑ иккен — шиклӗ урамран путвала хӑвӑртрах кайма чӗнсе васкатнине те Коля илтмен.

Пока страшный человек, которого Коля так долго боялся, обнимал его единственной своей рукой, пока Владик и фельдшер хлопали его по плечу, пока кто-то, незнакомый Коле — он оказался потом агрономом Конушкиным, — торопил их, говоря, что на улице очень опасно и надо скорее спускаться в подвал.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Вӑл апатран юлнӑ ҫӑкӑрпа кайӑксене ҫитернине те, сӗтел ҫинчи турилккисем хушшипе ҫерҫисем, хӑш чухне тата кураксем ҫӳренине кулса пӑхнине те, пахчаҫӑн пӗчӗк ывӑлне пуҫӗнчен ачашланине те, чечексене юратнине те куртӑмӑр эпир.

Мы видели, как он кормил птиц остатками хлеба, улыбался, как воробьи, а иногда и грачи, ходили между тарелками по столу, как гладил по голове маленького сына огородника, как обожал цветы.

Саид философ // Александр Клементьев. Тихонов Н.С. Пакистан ҫинчен: калавсем; вырӑсларан А. Клементьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 99 с.

Ывӑл пӗрмаях шӳт тӑватчӗ, пирӗн умра вӑл хӑйне тусӗсем умӗнче тыткаланӑ пек тыткалатчӗ, уншӑн тӑрӑшнине, ӑна ачашланине сума-суса хисеплетчӗ, хаклатчӗ.

Сын любил шутить, и он как-то особенно душевно ценил любую заботу и ласку, которыми я старалась окружить его, и платил мне тем же.

«Ан кулян, анне» // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Айкига савӑннипе кӑшт ҫеҫ ӑнран кайман, анчах вӑл ачашланине Киш ҫитӗнсе ҫитнӗ ҫын пек йышӑннӑ та: — Мӗн те пулин ҫимелли хатӗрле-ха анне, апат тусанах ҫывӑрма выртас тетӗп, ытла ывӑнса ҫитрӗм, — тенӗ вӑл.

Айкига была несказанно обрадована, но он встретил ее радость по-мужски: — Идем, Айкига, дай мне есть. И потом я лягу спать. Я очень устал.

Киш ҫинчен ҫӳрекен юмах // М. Волков. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 35–47 с.

Йытӑ та хӑйне ачашланине юратать, ҫын — тата ытларах!

И собака любит, когда ее гладят, того боле — человек!

XI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ачашланине сайра-хутра кӑна куркаланӑ йытӑсем хӗпӗртесе кайрӗҫ, нартӑна вырӑнтан тапратрӗҫ: Тавыль, ӳксе юлса йыттисене ҫухатасран хӑраса, нарта пуҫӗнчен ҫатӑрласа тытрӗ.

Редко видевшие ласку собаки ободрились, тронули нарту: Тавыль крепко вцепился в баран нарты, больше всего боясь перевернуться, упустить собак.

Иккӗлентерекен япала тупни // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Ҫакӑн пек пӑхнине, амӑшӗ пек ачашланине Василь питӗ лайӑх ӑнланнӑ.

Василь отлично понимал этот взгляд, эту материнскую ласку.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Унтан хӑйӗн аяк пӗрчисемпе ман ураран сӗртӗнкелерӗ, эпӗ ӑна ачашланине туйса илсе, ман ҫине ялт сиксе пылчӑклӑ урисемпе кӑкӑра варларӗ.

Он потерся боками о мои ноги и вдруг прыгнул на меня, ударив в грудь грязными лапами.

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Кун пек ачашланине, уйрӑммӑнах ҫынсен куҫӗ умӗнче ачашланине, вӗсем хӑнӑхман.

К таким ласкам, да еще на виду у всех, они не привыкли.

XV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ҫур сехетрен Артамонов, васкамасӑр, хӑйне темле ҫӑмӑллӑн туйса, фабрикӑна кайрӗ; хӑшне хӑлхинчен турткаларӗ, шпульница намӑса пӗлмесӗр ачашланине аса илсе, темиҫе хут сурчӗ, хӑй ҫавӑнтах хуллен кулса илчӗ: ӑна хӑй такама пит те ӑста улталанӑ пек туйӑнчӗ…

Через полчаса Пётр Артамонов не торопясь шёл на фабрику, приятно опустошённый; дёргал себя за ухо, поплёвывал, с изумлением вспоминая бесстыдство ласк шпульницы и усмехался: ему казалось, что он кого-то очень ловко обманул, обошёл…

II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Пурин те амӑшӗсем лере, Российӑра юлнӑ, вӑл вара, Ленин амӑшӗ, кунта вӗсен амӑшӗсем пурте пӗрле суйласа янӑ ҫын пек килчӗ, вӗсене хӑйсен ачалӑхне, амӑшӗсем ачашланине аса илтерчӗ.

У всех остались матери там, в России, и она, мать Ленина, пришла сюда как посланец их матерей, и от нее пахнуло детством, материнской лаской.

Реферат // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Лаша тени ачашланине юратать.

А лошадь ласку уважает.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ачашланине те юратнине курас килет унӑн, амӑшне, ҫынсене, тӗнчене, тӗнчен мӗнпур ырри-усаллине пӗрлех юратас килет.

Хочется ласки, любви — любить мать, людей, любить мир со всем его хорошим и дурным.

Ашшӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Ҫав самантсем ӗнтӗ ачашӑн чи телейлӗ вӑхӑтсем пулса тӑчӗҫ; чунтанах кӗвӗҫекен амӑшӗ ҫакна та асӑрхарӗ: каҫхине чӗрене вырнаҫса юлнисем тепӗр кунне те яра кунах ача асӗнчен тухмаҫҫӗ, амӑшӗ ачашланине те халӗ вӑл малтанхи пек уҫӑ кӑмӑлпа йышӑнмасть, ун чӗрҫи ҫинче ларса ӑна ыталать пулин те, темле тарӑн шухӑша кайса Иохимӑн ӗнерхи кӗввине аса илет.

Эти часы стали теперь для мальчика самым счастливым временем, и мать с жгучею ревностью видела, что вечерние впечатления владеют ребенком даже в течение следующего дня, что даже на ее ласки он не отвечает с прежнею безраздельностью, что, сидя у нее на руках и обнимая ее, он с задумчивым видом вспоминает вчерашнюю песню Иохима.

VI // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Вӑл чӳречерен тинӗс пӑхнине тата хӑйне хӗвел ачашланине тӳрех ӑнланса илеймерӗ, анчах ӑнланса илнӗ хыҫҫӑн, сиксе тӑчӗ те хӑвӑрт тумланчӗ.

Он не сразу понял, что в окно глядело море и что гладило его солнце, но, поняв, вскочил и быстро оделся.

Пӗрремӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех