Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Чун асапӗн пӗтӗм сӑлтавӗ те пуканесенче тейӗн.

Куҫарса пулӑш

Тӑрӑр вӑйӑ картине // Валентина Элпи. Эльби В. А. Тӑрӑр вӑйӑ картине: калавпа повеҫ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1964. — 60 с. — 3–15 с.

«Ой, бли-и-иин!!!» — шалтан тӑвӑрланса-тарӑхса чӗтрентерсе илчӗ сассине Пурис, анчах хӑй шӑпине ҫаврӑнса тухнӑ асапӗн сӑлтавне шыраса пуҫне йывӑрлатма шутламарӗ.

Куҫарса пулӑш

Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта // Василий Сипет. Сипет В. Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта: повесть. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2017. — 196 с.

Чечекшӗн ҫав, пулса иртни — Асар-писер хӑрушӑ тӗлӗк, Вӑл вут хурса чун а хӗртни, Чӗре асапӗн шурӑ кӗлӗ.

Куҫарса пулӑш

XXXIII // Маркиан Удалов. «Тӑван Атӑл». — 2007. — 3№. — 95–117 с.; 4№. — 52–75 с.; 5№. — 40–72 с.

Ӑна вара — икӗ ҫын кӑна мар — пӗтӗм тавра юрланӑ пек туйӑннӑ, пӗтӗм тавра йӗнӗ, хурлӑх асапӗн тыткӑнӗнче чӗтренӗ, таврари мӗнпур чӗрӗлӗх урмӑшнӑ кӑмӑл-ытамӗпе явӑнса пӗрлешнӗ.

И ему казалось, что поют не двое людей — всё вокруг поет, рыдает и трепещет в муках скорби, всё живое обнялось крепким объятием отчаяния.

VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӑйне хупӑрласа тӑракан тӗттӗмлӗхре вӑл пӗр ҫутӑ хушӑк та курмасть, чи пысӑк асапӗн ятне те пӗлмест-ха.

Не было никакого просвета в окружающем его мраке, а самого большого страдания он не умел даже назвать.

II // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Американецпа португал килсе тухни Дик Сэнд асапӗн пуҫламӑшне пӗлтерет пулин те, вӑл вӗсем килессе тӳсейми кӗтрӗ.

Пусть появление американца и португальца означало для Дика Сэнда начало пытки, он все равно с нетерпением ждал этого появления.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Хӑйӗн йӑлтӑр хура куҫ хӗмӗпе саламласа пӑхнӑ май, ӑна чир-чӗртен сиплеме тӑрӑшнӑскер, ун чӗри асапӗн хӑватне сисеймен те иккен.

Встречая его приветливо и стараясь исцелить его недуг огнем своих черных глаз, бедняжка воображала, что облегчает его страдания, всей силы которых не подозревала.

XVIII. Кандов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

11. Вӗсен асапӗн тӗтӗмӗ ӗмӗр-ӗмӗрех тухса тӑрӗ; тискер кайӑкпа унӑн сӑнне пуҫҫапакансем, унӑн ячӗн паллине йышӑнакансем кунӗн-ҫӗрӗн канлӗх курмӗҫ, терӗ.

11. и дым мучения их будет восходить во веки веков, и не будут иметь покоя ни днем, ни ночью поклоняющиеся зверю и образу его и принимающие начертание имени его.

Ӳлӗм 14 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.