Чӑваш чӗлхи корпусӗ

— Ас тумасӑр ара, ас тумасӑр, йӑлтах ас тӑватӑп!

— Помню, помню, как не помнить!

XXVII. Тӗпчесе пӗлни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ас тӑватӑн-и, сана кӗнекесем пухма пулӑшнине? — аса илтерчӗ хӗрачана.

Куҫарса пулӑш

3 // Валентина Элпи. Эльби В. А. Тӑрӑр вӑйӑ картине: калавпа повеҫ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1964. — 60 с. — 16–60 с.

Халӗ вӗсем Михаҫа кам «хӑравҫӑ» тенине те ас тумаҫҫӗ, аллине ыраттарнӑ тесе ачашланакан-кутӑнлашакан Иваҫа та аса илмеҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Пӑр ҫинче // Ӑсан Уҫӑпӗ. Ӑсан Уҫӑпӗ. Тӗлӗкри те пирӗнпех: повеҫсемпе калавсем. Шупашкар: «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2014. — 142 с. — 116–118 с.

Тата епле-ха эпӗ хам ун ҫинчен аса илеймерӗм, ас ҫитереймерӗм пулать!

Куҫарса пулӑш

8. Нимӗн те паллӑ мар // Леонид Агаков. Чаковский А. Б. Инҫетри ҫӑлтӑр ҫути: повесть / А. Б. Чаковский ; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1966. — 275 с.

Тахҫанах пулнӑ ку ӗҫ, ҫирӗм ҫул ытла ӗлӗкрех, анчах эпӗ ас тӑватӑп, пӗтӗмпех ас тӑватӑп…

Куҫарса пулӑш

7. Ҫӗр ҫинче миҫе чӑнлӑх? // Леонид Агаков. Чаковский А. Б. Инҫетри ҫӑлтӑр ҫути: повесть / А. Б. Чаковский ; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1966. — 275 с.

Эпӗ пӗрремӗш пилӗк ҫуллӑх вӑхӑтӗнче тин ӳсекен ача кӑна пулнӑ, анчах та ас тӑватӑп, пӗтӗмпех ас тӑватӑп.

Куҫарса пулӑш

7. Ҫӗр ҫинче миҫе чӑнлӑх? // Леонид Агаков. Чаковский А. Б. Инҫетри ҫӑлтӑр ҫути: повесть / А. Б. Чаковский ; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1966. — 275 с.

Ҫак куна вӑл ас тӑвать, ӑна вӑл ӗмӗр тӑршшипех аса илсе пурӑнӗ.

Куҫарса пулӑш

4. Ҫӑра курӑк тата ҫӑлтӑрсем // Леонид Агаков. Чаковский А. Б. Инҫетри ҫӑлтӑр ҫути: повесть / А. Б. Чаковский ; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1966. — 275 с.

Юрӗ, ӗҫкелерӗмӗр (сӑри, ас тӑватӑп, фу! пит кӗвҫӗкчӗ, шӑркаланнӑччӗ, кӑмӑскӑ тутӑ калатчӗ), ларкаларӑмӑр иртнисене аса илкелесе, ун-кун ҫинчен ваклашкаласа, чӗлхе вӗҫне мӗн килнине перкелесе.

Куҫарса пулӑш

Кулӑш инкекӗ // Василий Сипет. Сипет В.Н. Калавсем. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2019. — 224 с. 170–180 с.

Ас тӑватӑп, пӗррехинче сана аса илтӗм те чӗрем саншӑн ӑвӑннине, сана курасшӑн тӗмсӗлнине чӑтаймасӑр (хамӑр пӗрлех, пӗр шкултах вӗренетпӗр пулин те!) сана малтан куҫ умне кӑлартӑм, унтан хут ҫине кӑранташпа ӳкертӗм.

Куҫарса пулӑш

Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта // Василий Сипет. Сипет В. Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта: повесть. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2017. — 196 с.

Ҫапла ӗнтӗ, сире пурне те ас тӑватӑп — мӗн пур тӗл пулӑва, калаҫусене; эпӗ сирӗн сӑнӑрсене курсан иртнӗлӗхӗм тепӗр хут аса килет, ӗненсемӗр: ун чухнехи пекех — эпӗ халӗ те ҫавӑнта.

Итак, я помню обо всех все, — все встречи и разговоры; я снова пережил прошлое в вашем лице, и я так же в нем теперь, как и тогда.

XVII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Итлерӗм те — Дюрокӑн кашни сӑмахне яланлӑхах ас туса юлтӑм, анчах пӗтӗмпех ҫырса кӑтартмастӑп, унсӑрӑн ҫулсен тӳпемӗнче ҫав сехете каллех уҫҫӑн аса илӗп те — манӑн, ахӑртнех, пуҫӑм ыратма пуҫлӗ.

Я слушал — и каждое его слово запоминал навсегда, но не буду приводить всего, иначе на склоне лет опять ярко припомню этот час, и, наверно, разыграется мигрень.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ӑнланмалла-ха: ҫуртӑн хам тӗллӗн тӗпчеме нуша хушнӑ пайӗсене эпӗ уҫӑмсӑррӑн ас туса юлнӑ, ыттисем хыҫҫӑн пынӑ ҫӗртен асӑма килни вара — пусмасемпе стенасен арпашулӑхӗ кӑна.

Естественно, что я смутно запомнил те части здания, где была нужда самостоятельно вникать в них, там же, где я шел за другими, я запомнил лишь, что была путаница лестниц и стен.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ҫителӗклех пурӑнса ҫитсен пӗррехинче ҫакна асӑрхарӑм: пирӗн ас тӳп-тӳрӗ йӗре ӑша лайӑхрах хывса хӑварать-мӗн, тӗслӗхрен, урама; ҫапах та ансат хваттер (вӑл сирӗн мар тӑк) тӗлӗшпе — пӗтӗмлетӳ: эсир унта пӗр хутчен ҫеҫ пулса курсан, унтан вара япаласемпе пӳлӗмсем еплерех вырнаҫнине аса илме хӑтлансан ҫурри чухлӗ — ҫавӑнта архитектурӑпа лару-тӑру пирки хӑвӑр тӗшмӗртме хӑтланни; ҫапла вара, ҫав вырӑна тепре лексен эсир ӑна урӑхларах куратӑр.

Я заметил, когда пожил довольно, что наша память лучше всего усваивает прямое направление, например, улицу; однако представление о скромной квартире (если она не ваша), когда вы побыли в ней всего один раз, а затем пытаетесь припомнить расположение предметов и комнат, — есть наполовину собственные ваши упражнения в архитектуре и обстановке, так что, посетив снова то место, вы видите его иначе.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Рен йывӑҫа аҫа ҫапнине ас тумасть, ас тӑваймасть те — вӑл йывӑҫпа пӗр харӑсах ҫӗрелле ывӑтӑнса ӳкнӗ-мӗн.

Рен не запомнил и не мог запомнить тот удар молнии в дерево, после которого дерево и он свалились на небольшом расстоянии друг от друга.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 282–286 с.

— Ку мана тамӑкрилле ӗҫнӗ хыҫҫӑн тӗттӗмре вӑранса кайнине аса илтерет, — терӗ Тенброк, — уйрӑмлӑх пӗрре ҫеҫ: ӗҫкӗ-ҫикӗ хыҫҫӑн ӑҫта выртнине ас тӑвӑм юлашкинчен кӑтартатех.

— Это напоминает пробуждение в темноте после адской попойки, — сказал Тенброк, — с той разницей, что память в конце концов указывает, где ты лежишь после попойки.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 276–284 с.

Кӑмӑл-ӗмӗтсӗр, шухӑшсӑр тӑрать вӑл ҫаран хӗрринче; пушӑ та ҫынсӑр ҫак утрав ҫинчи пӗчӗк ҫӑтмах йышши — илемлӗскер те ӑнсӑртскер — пурнӑҫӗнче тата мӗскер пулнӑ-ши, пур-ши тесе аса илӳпе куҫҫульленчӗ; пурнӑҫ йывӑрлӑхӗпе унти ӗҫ-пуҫа, тем те пӗр ӗҫлесе-курса ҫӳренӗ чухнехи тӗттӗм тапхӑрсене ҫапла кӗтмен ҫӗртен ас тӑвӑмӗнче ҫухатнипе савӑнчӗ-киленчӗ; ҫавӑн чухне чун малтанхи хуппине сӳсе пӑрахать те — ҫунаттисемпе сулкалашса лӗпӗш хурчӗ евӗр ҫывӑрать.

Без желаний, без дум, растроганный воспоминаниями о том, что было в его жизни так же прекрасно и неожиданно, как маленький рай дикого острова, стоял он на краю луга, восхищенный внезапной потерей памяти о тяжести жизни и ее трудах, о темных периодах существования, когда душа изнашивает прежнюю оболочку и спит, подобно гусенице, прежде чем сверкнуть взмахом крыльев.

II. Вӑрман мӗн калать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Палӑртса хунӑ ӗҫсене тивӗҫлипе пурнӑҫланине пула эпир чӑваш халӑхӗн паттӑрлӑхне асра тытса пурӑнмалли истори ас тӑвӑмӗн никӗсне хывса хӑвартӑмӑр.

Благодаря проведенным мероприятиям мы заложили основу для сохранения исторической памяти о подвиге чувашского народа.

Олег Николаев Тӑван ҫӗршыв Паттӑрӗсен кунӗ ячӗпе саламлани (2021) // Олег Николаев. https://glava.cap.ru/news/2021/12/09/gla ... et-s-dnyom

Ас илет те пуль, ас илмест те пуль, Хӑй юратнӑ сар хӗр ҫумӗнче.

Может, и вспомнит, и не помнит, Возле любимой девушки своей.

Акӑшӗ ӑҫта? // Султтанпике. https://chuvash.org/lib/haylav/221.html

Мана халь Мережковский ҫырни аса килет-ха… ас тӑватӑн-и, Евгений, «Петрпа Алексея»?

Мне сейчас вспомнился Мережковский… помнишь, Евгений? — «Петр и Алексей».

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

«Ан ас, ан ас, арӑм! — терӗ Черевик, пӗр хӑрамасӑр-тумасӑр, икӗ маттур цыган лешне аллисенчен ҫавӑрса тытнине кура:

— Не бесись, не бесись, жинка! — говорил хладнокровно Черевик, видя, что пара дюжих цыган овладела ее руками.

XIII // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.