Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

арчине (тĕпĕ: арча) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Арчине те илетӗн пуль, аппа, — йӑлкӑшакан куҫӗсене вылятса ҫеҫ тӑрать сутуҫӑ.

Куҫарса пулӑш

Яла ҫӗнӗ ҫынсем килсен // Алексей Афанасьев. А. А. Афанасьев. Юманлӑх ҫулҫӑ тӑкмарӗ: роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 288 с.

Аякран килекен ҫынсем умӗнче чипертерех курӑнас тесе, ҫӑм палас витнӗ тимӗрленӗ арчине уҫрӗ.

Куҫарса пулӑш

Вӑрҫӑ килӗрен ҫӳрерӗ // Алексей Афанасьев. А. А. Афанасьев. Юманлӑх ҫулҫӑ тӑкмарӗ: роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 288 с.

Свидетельстви ман ҫумра ҫукчӗ, анне ӑна хӑйӗн арчине пуҫтарса хучӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Леонид Агаков. Агаков, Л. Я. Суя телей: сатирӑлла калавсем; худож. В. Агаков. - Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1975. — 64 с. — 34–50 с.

Арчине кӑларсах печӗ…

Куҫарса пулӑш

Маюк // Юрий Скворцов. Скворцов, Ю. И. Ҫул юлташӗ: калавсемпе кӗске повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1975. — 184 с. — 45–55 с.

Унтан вӑл стена ҫумӗнчи вӑрӑм сак пуҫне ҫӳпҫе ҫумнерех туртса шутарчӗ, ун ҫине лампа лартрӗ, хулпуҫҫийӗпе тӗртсе, ҫӳпҫе ҫинчи тимӗр-тӑмӑр арчине кӑштах каялла ӳпӗнтерчӗ те сылтӑм аллипе харӑсах тӑватӑ ҫыру туртса кӑларчӗ.

Куҫарса пулӑш

VI // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 254–305 с.

Ҫисе тӑрансан, пӗр ҫемьеленсе, ҫемӗҫнӗ чӗлхисене пӑртак ирӗке ячӗҫ, пӗр авӑк кушак юмахне яркаласа ларчӗҫ, хаваллӑ кӑмӑлпа сӑмах вылятрӗҫ, ҫӑвара мӗн килнине печӗҫ, анекдотсен арчине те уҫса пӑхрӗҫ.

Куҫарса пулӑш

Виҫеллӗ эрех // Василий Сипет. Сипет В.Н. Калавсем. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2019. — 224 с. 188–197 с.

Хуран айӗнчи ҫунса пӗтмен вутпуҫҫисене пӗрерӗн-пӗрерӗн хӑйӑр арчине чиксе лартрӗ.

Куҫарса пулӑш

Аптӑранӑ кӑвакал кутӑн чӑмнӑ // Геннадий Мальцев. Мальцев Г.С. Уй куҫлӑ, вӑрман хӑлхаллӑ: кулӑшла каласем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 80 с. — 32–36 с.

Тарье, мӗн пулать те мӗн килет тенӗ пек, пӳрте кӗрсе арчине уҫрӗ, лайӑх ҫи-пуҫ тӑхӑнчӗ, унтан, ачисене ним каламасӑрах, пахчасем урлӑ Петӗр килӗ еннелле утрӗ.

Куҫарса пулӑш

Аллӑ пин кирпӗч // Геннадий Пласкин. Пласкин Г. А. Ҫавраҫил: Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1993. — 288 с.

«Мӗскер тӑвас, мӗнле ҫӑлас-ха Ҫак ҫут ахахӑн пӗрчине, Мӗнле майпа паян уҫас-ха Ишутӑн кӑмӑл арчине

Куҫарса пулӑш

XXXIX // Маркиан Удалов. «Тӑван Атӑл». — 2007. — 3№. — 95–117 с.; 4№. — 52–75 с.; 5№. — 40–72 с.

Мӗншӗн ҫапла ҫамрӑклах санӑн тухӑҫ халӑхӗсен ытарайми пуян ӑс-мул арчине нихҫан та, никам та уҫайми питӗрсе хучӗ?

Куҫарса пулӑш

Пирӗн тӑван-ӗҫтеш тек курӑнас ҫук // Леонид Атлай. Whatsapp

Эп халех! — арчине йӑтса хӑвӑрт пӳртрен тухса кайрӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Мӑнукӗн-ывӑлӑн парнине йӑтса чаршав хыҫне кӗчӗ, кӑххӑмлаткаларӗ-кӑштӑртаткаларӗ, арчине уҫса хупкаларӗ унта — вара пӳлӗм варрине ҫамрӑкланнӑ-чиперленнӗ хӗрарӑм тухса тӑчӗ.

Куҫарса пулӑш

VI // Юлия Силэм. Силэм Ю. Юр ҫинчи кӑвайт: повесть. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви. 1990 — 64 с.

Вӑл перрон ҫинче ларакан тимӗрпе тыттарнӑ йывӑр арчине вырӑнтан тапратма тӑрӑшакан пӗр ҫамрӑк офицера темӗскер каласа кӑшкӑрать.

Она кричала что-то молодому морскому офицеру, пытавшемуся сдвинуть с перрона тяжелый кованый сундук.

III сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Хӑйӗн ансат ҫӑкне арчине вырнаҫтарчӗ, ӑна хул пуҫҫи ҫине хучӗ те Кишлотпа сыв пуллашрӗ, лешӗ каччӑн кӑмӑл-туйӑмне кура урӑх тӗпчемерӗ, кӗсйисенче чакаланчӗ те ӑна шалу тыттарчӗ.

Бросив в сундучок несложную поклажу свою, он взвалил сундучок на плечо и попрощался с Кишлотом, который, видя его состояние, не пускался более в разговоры, а порылся в карманах и отдал ему жалованье.

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Хускалмасӑр пӗр вӑхӑт тӑрсан вӑл, тарӑннӑн сывланӑ май, арчине хупса хучӗ, унтан мана янахран пӳрнисемпе тытрӗ:

Простояв неподвижно несколько времени, он глубоко вздохнул, запер сундук и, взяв меня пальцами за подбородок, сказал:

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Д'Обремон эпӗ пур чухне арчине нихӑҫан та уҫмасть, эпӗ вара, ӑна чӳречерен вӑрттӑн пӑхса сӑнаканскер, ҫав тери телейсӗр, — ҫак самантсенче старик ылханлӑ арчине тӗкӗнмест.

Д'Обремон никогда не открывал сундук в моем присутствии, — я же, подсматривая за ним в окно, был так несчастлив, что в эти минуты старик оставлял проклятый сундук в покое.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Типе галет, тӗтӗмленӗ сысна какайӗ, типӗ шӑккалат хӗн-асапа тӑсаҫҫӗ ҫеҫ; ҫирӗм литра яхӑн шыв юлнӑ пичкене Гетчинсон ҫӑрапах питӗрсе хучӗ пулин те — повар ӑна тупса шӑтарчӗ, шыва пӑхӑр трубкӑпа ӗмсе кӑларса литрлӑх кӗленче савӑта тултарчӗ, ҫак саппаса хӑйӗн арчине пытарчӗ.

Сухие галеты, копченая свинина и сухой шоколад лишь усиливали мучения; хоть бочка, в которой еще осталось литров двадцать воды, была заперта Гетчинсоном на замок, повар, просверлив бочку, сосал ночью воду через медную трубку, а затем, наполнив изо рта литровую бутылку, прятал этот запас в свой сундук.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 398–403 с.

Смит кӳлешсе ятлаҫрӗ, ларчӗ, пуҫне хыҫкаласа арчине йӑтрӗ те урама тухрӗ, кӗсйинче ухтарма тытӑнчӗ.

Смит выругался, сел, почесал голову, поднял сундук, вышел на улицу и стал шарить в карманах.

Тӑватӑ гинея // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 392–397 с.

Гарт арчине сӗтел айне шаларах чиксе хурсан Смит пукан ҫине мӑнаҫлӑн сарӑлса ларчӗ.

Затолкав сундук Гарта дальше под стол, Смит важно развалился на стуле.

Тӑватӑ гинея // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 392–397 с.

Эпӗ Гарта унӑн арчине Марта килне илсе ҫитерме сӑмах патӑм.

Я дал Гарту слово, что передам сундук Марте.

Тӑватӑ гинея // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 392–397 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех