Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

алӑкӗпе (тĕпĕ: алӑк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тӗрлемесре вакун алӑкӗпе те хӗстерсе пӑхрӗҫ, пурпӗрех нимӗн те ыратмарӗ…»

Куҫарса пулӑш

Саккӑрмӗш ҫыру // Александр Клементьев. Клементьев А.К. Вунҫиччӗрисем: повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 216 с. — 121–178 с.

Лев Борисович зоопарка хӑйӗн машинипе хыҫалти алӑкран ҫаврӑнса кӗчӗ те пире, Настаҫ кинемипе иксӗмӗре, кассӑ патӗнчи алӑкӗпе кӗртме пычӗ.

Куҫарса пулӑш

Чи хаклӑ парне // Герасим Харлампьев. Харлампьев, Г. Д. Утарта: пӗчӗк калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1964. — 84 с. — 79–82 с.

Унӑн халӗ ҫакнашкал туйӑм: вӑл хӑтлӑ хваттерӗн мӗн пур алӑкӗпе чӳречине яриех уҫнӑ, унта сивӗпе йӑсӑрлану палкаса кӗрет…

У нее было чувство, как если бы зимой открыли настежь все двери и окна в уютной квартире, впустив холод и тлен.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 153–160 с.

Кантӑк умӗнче эпир асӑрхама ӗлкӗрнӗ ӳсӗр мӑйӑх хуҫи — кӑмрӑкҫӑ — вырнаҫнӑ; залӑн шалти алӑкӗпе буфет хушшинче ӑшаланӑ ҫӑмартана сӑрапа сыпа-сыпа икӗ пулӑҫ ларать.

У окна сидел угольщик, обладатель пьяных усов, уже замеченных нами; между буфетом и внутренней дверью зала, за яичницей и пивом помещались два рыбака.

III. Шурӑмпуҫ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Ҫанталӑк шӑрӑх тӑнипе пӳрт алӑкӗпе чӳречисене уҫса пӑрахнӑ.

Погода стояла жаркая, дверь и окна были раскрыты.

X // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Сӑнарласах калам, эсӗ ӗлӗк алӑкӗпе чӳречисене яриех уҫса янӑ пӳрт евӗрлӗччӗ, халӗ вара ҫав пӳрте пӗтӗмпех ҫапса хупса лартнӑ пек.

Если можно так сказать, раньше ты был как дом, где раскрыты все двери и окна, а сейчас этот дом наглухо заколочен.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— Сывлӑш та пулин тасалтӑр, — терӗ те Селиме пӳрт алӑкӗпе пӑлтӑр алӑкне яри тайрӗ.

— Ну вот, наконец-то, пусть воздух чище станет, — сказала Селиме и распахнула двери настежь — и избяную, и сенную.

XVII. Тунсӑхланӑ ҫуртра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Сана хӑна алӑкӗпе кӗртмесен, епле вара? — ҫӑмӑллӑн кулкаларӗ вӑл.

Проговорил двусмысленно: — Ежели не тебя через гостевую дверь пропускать, кого ж еще?

VI. Кантюк кӗреки // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Урнашка ӑна: «Ав ҫав крыльцаран кӗме хушрӗҫ», — тесен, вӑл: «Юранӑ пулӗччӗ ӗнтӗ пире кӗҫӗн алӑкӗпе кӗме те», — текелесе мӑкӑртатнӑ хушӑра хӑрах енчи крыльца алӑкӗ уҫӑлах кайрӗ, Нямаҫ тухса тӑчӗ.

Пока Урнашка не указал ему: — Вон через то крыльцо тебе велено пройти! Шерккей, приговаривая вполголоса: «Нам бы и через калитку самую маленькую сошло бы», — посеменил к крыльцу, и тут широко распахнулась дверь другого крыльца, и на ступенях появился Нямась.

VI. Кантюк кӗреки // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Амӑшӗ алӑксене пӑхрӗ: пӗр алӑкӗпе вӑл хӑй кунта малти пӳлӗмрен кӗчӗ, кӑмака патӗнче тепӗр алӑк, ансӑр та ҫӳллӗскер, пур.

Мать осмотрела двери — через одну она вошла сюда из маленькой прихожей, около печи была другая дверь, узкая и высокая.

XXVIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Хуторта вӑл пӗр уйӑх ӗҫкӗ-ҫикӗпе иртӗхсе пурӑннӑ, Персирен илсе тухнӑ ылтӑн маничӗсене пӗр хӗрхенмесӗр шалавар кӗсйисенчен силленӗ, таса шурӑ ҫӑмлӑ, питех те илемлӗ, ҫинҫе ураллӑ, пуҫне акӑш пек ывӑтса тытакан урхамахӗпе хутортан хутора сиктерсе ҫӳренӗ, урхамахӗпех Лавочкин магазинне кӗрсе кайнӑ, унта йӗнер ҫинчен анса чӑрманмасӑр мӗн те пулин сутӑн илнӗ те, хакне тӳлесе, урама магазинӑн тепӗр алӑкӗпе тухса кайнӑ.

Он прогулял месяц, вытряс из карманов шаровар немало золотых персидских монет, скакал по хуторам на снежно-белом, красивейшем, тонконогом коне, по-лебединому носившем голову, въезжал на нем по порожкам магазина Левочкина, покупал что-нибудь, расплачивался, не слезая с седла, и выезжал в сквозную дверь.

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех