Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

аллинченех (тĕпĕ: алӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анне аллинченех туртса илсе каять аш татӑкне.

Куҫарса пулӑш

Ҫӑткӑн // Герасим Харлампьев. Харлампьев, Г. Д. Утарта: пӗчӗк калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1964. — 84 с. — 40–43 с.

Патша аллинченех мар пулсан та, пысӑк командирсен аллинчен илнӗ вӑл тивӗҫлӗ наградӑсем.

за что (пусть не из царских рук, но из рук высокого начальства) и был награжден.

Пӑлхав тапранни // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Вара Дасаоцза ӑна аллинченех ҫавӑтса килчӗ.

И Дасаоцзе пришлось привести упирающуюся девушку за руку.

VII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Пирӗн ӑна айӑпласа вырӑнтан кӑлармаллаччӗ, анчах коммунист хӑй юлташӗсен аллинченех вилет пулсан, ку тӗрӗс мар, ниме те кирлӗ мар.

Его наказать нужно было и сместить, но неправильно и нехорошо, когда коммунист погибает от своих же товарищей.

31 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Тепри каланӑ: «Эпӗ унӑн аллинченех ашакне илсе кайӑп», — тенӗ.

Другой вор сказал: «А я из рук у мужика украду осла».

Виҫӗ вӑрӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

— Пӗлессӗнех килет пулсан, ку пӳрте Шерккей ак ҫак аллисемпе тунӑ, — Шерккее аллинченех сӗртӗнчӗ Алапа Велюшӗ.

— Если хочешь знать, скажу: Шерккей, вот этими руками его и поставил! — Алаба схватил руки Шерккея и воздел их кверху.

III. Ют хӳте ӑшӑтас ҫук // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Данилов тӳсет, Касицкий, ӑна-кӑна уямасӑрах кама курнӑ — унӑн ҫӑкӑрне аллинченех хуҫса илет, Тёма вара, чӑтрӗ-чӑтрӗ те, кайран ирӗксӗрех хӑш-пӗринчен пӗр татӑк ҫӑкӑр ыйтса иле пуҫларӗ, е тата вӑл партӑсем тӑрӑх ҫӑкӑр шыраса ҫӳрет, унта яланах вара йӑваланса выртакан пӗр-пӗр ҫӑкӑр хытти тупатех.

Данилов крепился, Касицкий без церемонии отламывал куски у первого встречного, а Тёма терпел, терпел и тоже кончал тем, что просил у кого-нибудь «кусочек», а то отправлялся на поиски по скамьям, где и находил всегда какую-нибудь завалявшуюся корку.

Америкӑна кайни // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Раймонд унӑн вӑйне хӑйне хулпуҫҫинчен ыталанӑ аллинченех туять.

Раймонд чувствует это по руке, обнявшей его за плечи.

Иккӗмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Ҫапла вӑл ытла та сӗмсӗрленсе ҫитнӗ; пӗррехинче, ҫуна ҫинче ларакан хуҫи хыҫҫӑн чупса пыракан йытта хӑваласа, вӑл ҫав йытта ҫуна ҫине сиктернӗ те ӑна хуҫи аллинченех туртса илнӗ.

И до того обнаглел, что однажды, преследуя собаку, бегущую за санями хозяина, загнал ее в сани и вырвал ее прямо из рук хозяина.

VI // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Ҫакна каласан, тата пӑртак кансан, асатте урӑх ут туянчӗ те, вара ҫӗрӗн-кунӗн, пӗрре чарӑнмасӑр, майра патша патне ҫитичченех кайрӗ; грамотине вӑл майра патшана аллинченех тыттарчӗ.

Сказавши это и отдохнувши немного, дед достал коня и уже не останавливался ни днем, ни ночью, пока не доехал до места и не отдал грамоты самой царице.

Пӗр чиркӳри тиечук пулни-иртни ҫинчен каласа пани // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Вӑл иккенне эпӗ аллинченех уйӑрса илтӗм…

Я сразу же узнал его — по рукам…

VIII. Колчо хӗпӗртени // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

21. Эппин, итле ҫакна, асап тӳсекенӗ, эрех ӗҫмесӗрех ӳсӗрӗлсе кайнӑскерӗ, 22. хӑвӑн Ҫӳлхуҫу, Хӑй халӑхӗшӗн тавӑракан Турӑ, хӑвӑн Турру, ҫапла калать: акӑ Эпӗ санӑн аллунтан ӳсӗртекен куркана, Хамӑн хаярлӑхӑм куркинчи ҫӗпрене, илӗп; урӑх ӗҫмӗн ӑна, 23. вара ҫавӑ куркана сана асаплантаракансене, сана: «ӳпне ӳк, сан тӑрӑх утса кайӑпӑр» тенӗскерсене, санӑн ҫурӑмна ура айӗнчи пылчӑк вырӑнне, иртсе ҫӳрекен урам вырӑнне хунӑскерсене аллинченех тыттарӑп.

21. Итак выслушай это, страдалец и опьяневший, но не от вина. 22. Так говорит Господь твой, Господь и Бог твой, отмщающий за Свой народ: вот, Я беру из руки твоей чашу опьянения, дрожжи из чаши ярости Моей: ты не будешь уже пить их, 23. и подам ее в руки мучителям твоим, которые говорили тебе:«пади ниц, чтобы нам пройти по тебе»; и ты хребет твой делал как бы землею и улицею для проходящих.

Ис 51 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех