Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ик-виҫӗ уйӑх ӗнтӗ ӑҫта та пулин кайма тытӑнсан е аслисем килсен тепӗр чухне урамра никам ҫук пек туйӑнать, анчах асӑрхарах пӑх-ха эсӗ — миҫе хаяр куҫ сӑнать сана алӑк шӑтӑкӗсенчен, лупас айӗсенчен.

Бывало, соберется сам куда-нибудь или начальство к нему: вроде и нет ни души на улице, а приглядись получше — десятки любопытных глаз так и буравят сквозь щели в заборах, сараях.

Ҫӗрлехи ҫул // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Ӑна хул айӗсенчен тытса илчӗҫ, тахӑшӗ шинель хлястикӗнчен туртрӗ.

Ее подхватили подмышки и кто-то потянул за хлястик шинели.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Ҫунана Маруськӑна мар, асат хуҫнӑ темӗнле чӗрчун кӳлсе килнӗ, ӑна курсан, мӗн пур хапха айӗсенчен хӑраса ӳкнӗ йытӑсем чарӑна пӗлми вӗрме тытӑннӑ, шыв патне тухнӑ хӗрарӑмсем сӑхсӑха-сӑхсӑха утнӑ: «Эй, турӑҫӑм, каҫар мана, ҫылӑха кӗнӗ ҫынна».

В сани была впряжена не Маруська, а такая уродина, что при виде ее собаки из всех подворотен подняли неистовый суматошный лай, а женщины, вышедшие по воду, на всякий случай, осеняли себя крестным знамением, испуганно шептали: «Господи, прости мя, грешную».

Тумлам // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Йывӑр аманнӑ пӗр ҫамрӑк юмана икӗ паттӑр хурама, санитарсем пек, хул айӗсенчен тытса, вӑрман хӗрринелле илсе тухнӑн туйӑнать.

Два могучих вяза, точно санитары, под руки выносили к опушке тяжко раненный молодой дубок.

XIX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Тулта сулхӑнрах-ха, йывӑҫ айӗсенчен нӳрлӗ хура сӗмлӗх кайсах пӗтмен, анчах вӗсен тӑрринчен ешӗл ҫулҫӑсем тӑрӑх ялтӑравлӑ ҫутӑ, ылтӑн-пӑхӑрӑн ҫуталса, майӗпен юхса анать.

Было свежо, под деревьями еще не рассеялся влажный сумрак, но с верхушек уже сползала по листве золотисто-розовая, с бронзовыми отливами глазурь.

3 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950