Шырав

Шырав ĕçĕ:

авӑтса (тĕпĕ: авӑт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Хӑш чухне сехӗрленсе тӗкӗсене чӗрӗп пек тӑратса янӑ ҫӑвӑр автан, вӑхӑтсӑр «куккуреку» авӑтса, пире ӑсатса ярать.
Иногда провожал нас испуганным неурочным «кукареку» молодой петушок, взъерошиваясь, как ежик.

Пӗрремӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Сасартӑк, кӑнтӑрти пин-пин хаяр аслати аҫа ҫапса авӑтса янӑ пек, тавралӑх кисренсе ҫурӑлса кайрӗ — ункӑри пӗтӗм артиллери перет.
И вдруг словно тысячи южных гроз разразились — бьет артиллерия всего кольца.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Тӳпе таса пек, анчах сасартӑк аслати авӑтса ячӗ! —
Небо как будто чистое, и вдруг так загремело! —

XIX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Кӑҫал пӗрремӗш хут аслати авӑтса ячӗ.
Впервые в этом году загремел гром.

Кӑмака хыҫӗнчен, кичеммӗн ҫатӑртатса, шӑрчӑк авӑтса ячӗ.
За печкой верещал сверчок, трескуче и нудно.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Таҫта автан авӑтса ячӗ.
Где-то пропел петух.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Йӗри-тавра автансем авӑтса ячӗҫ.
Кругом закукурекали петухи.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Таҫта инҫетре автан авӑтса ячӗ.
Где-то далеко прокричал петух.

Пӗрремӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Ҫурҫӗр ҫитсен, автанӗ авӑтса ярать.
Как пришло время, петух запел.

Йытӑ, автан тата тилӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пӗр арӑм ирхине автан авӑтса ярсанах хӑйӗн хӗрарӑм-тарҫисене тӑратса ӗҫлеттерме тытӑнатчӗ тет.
Хозяйка по ночам будила работниц и, как запоют петухи, сажала за дело.

Автанпа тарҫӑсем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пӗрре пит хытӑ аслати авӑтса, пӗр сехете яхӑн витрелетсе ҫумӑр ҫунӑ.
Была раз гроза сильная, и дождь час целый как из ведра лил.

3 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Хӗрӗм, эсӗ чӗкеҫ пулса, шыв ҫинче вӗҫсе ҫӳре; ывӑлӑм, эсӗ шӑпчӑк пулса, ҫурӑм-пуҫпа юрӑ юрла; эпӗ куккук пулӑп, вилнӗ упӑшкамшӑн хуйхӑрса, авӑтса ҫӳрӗп», — тенӗ.
Ты, дочка, будь птичкой ласточкой, летай над водой; ты, сынок, будь соловейчиком, распевай по зарям; а я буду кукушечкой, буду куковать по убитому по своему мужу».

Хурӑн пуҫлӑ ҫӗлен // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Эпӗ вӑрмана ҫитсе кӑмпа пуҫтартӑм та киле таврӑнас тесе тӑраттӑм ӗнтӗ, сасартӑк ҫанталӑк тӗттӗмленсе ҫитрӗ те, аслати авӑтса ҫумӑр ҫӑва пуҫларӗ.
Я дошел до лесу, набрал грибов и хотел идти домой; вдруг стало темно, пошел дождь и загремело.

Пӗр ача вӑрманта аслатиллӗ ҫумӑра ҫакланни ҫинчен каласа кӑтартни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫывӑхрах куккук авӑтса ячӗ.
Вблизи закуковала кукушка.

Яланлӑхах // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Куккук авӑтса ячӗ.
Закуковала кукушка.

Сарайра автан ыйхӑллӑн авӑтса ячӗ.
В сарае сонно закричал петух.

15 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ыйхӑран вӑранса, автансем авӑтса ячӗҫ, каштасем ҫинчен чӑхсем вӗҫе-вӗҫе анчӗҫ, ӗнесем мӗкӗрме пуҫларӗҫ, алӑксем шалтлатса уҫӑлса хупӑнма тытӑнчӗҫ.
Сонно закричали петухи, всполошились на насестах куры, замычали коровы, захлопали ставни.

7 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Пӗри, Тимрукран виҫ-тӑватӑ ҫул аслӑрах пулмалла, юрланӑ пек сасӑпа авӑтса ячӗ:
Над самым ухом Тимрука парень года на два, на три постарше него нараспев прокричал.

VIII. Инкек куҫа курӑнмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Такамӑн автанӗ авӑтса ячӗ.
Прокричал чей-то петух.

III. Ют хӳте ӑшӑтас ҫук // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шурӑмпуҫ килет шуралса — Селиме урӑх килес ҫук; вӗҫен кайӑк, кӗрхи кунта вӗҫсе кайса, ҫурхи кунпа вӗҫсе килӗ — Селиме урӑх килес ҫук; чӑпар куккук чӑтлӑхра авӑтса савӑнӗ — Селиме урӑх савӑнас ҫук; сарӑ шӑпчӑк сассине шӑратса юрлӗ — Селиме урӑх юрлас ҫук; ҫурхи шывсем шавлӗҫ ташласа — Селиме урӑх шавлас ҫук.
Заря будет восходить каждый день — Селиме не придет никогда; птицы перелетные улетят осенью и вновь вернутся весной — Селиме не вернется никогда; кукушка будет весело куковать, считая людям года, — Селиме уже не повеселится никогда; соловей разольет свою сладкую песню — Селиме не запоет никогда; весенние ручейки шумно побегут вприпрыжку — Селиме не зашумит и не побежит никогда…

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика