Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Шӑхӑракан (тĕпĕ: шӑхӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫав вӑхӑтра тата, ҫил ҫӗкленчӗ-и, таҫтан темле шӑхӑракан сасӑ тухрӗ.

Куҫарса пулӑш

Ҫил-тӑвӑл // Михаил Сунтал. Сунтал Михаил. Ҫӑтмах. Фантастикӑллӑ повесть. Шупашкар, 2009. — 120 с.

Алӑри тӑм каллех шӑхӑракан кайӑк пулса тӑчӗ.

Куҫарса пулӑш

III // Анатолий Емельянов. Емельянов, А.В. Катӑлнӑ уйӑх: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 112 с. — 3–19 с.

Нимӗн те пулса иртмерӗ-ха, анчах «Йӗрӗнӳ» кафе стена ҫинчи шӑхӑракан сехечӗпе тата урайӗпе, — вӑл урамран виҫӗ картлашка чухлӗ аяларах, — Давенанта йӑлӑхтарать ӗнтӗ, ку халӗ — кичем аса илӳ евӗр.

Еще ничего не случилось, но кафе «Отвращение» с его посвистывающими стенными часами и полом, бывшим ниже улицы на три ступени, уже томило Давенанта, как скучное воспоминание.

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Марс уйӗн шӑхӑракан йывӑҫ-тӗмӗ айӗнче, ҫавра тӑрӑллӑ ҫурт тӗлӗнче автомобиль чарӑнчӗ.

Под свистящими деревьями Марсова поля, у домика с круглой крышей автомобиль стал.

Юрату сасси // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Павӑл хӑй тавра шӑхӑракан пульӑсене пӑхмасӑр пӗшкӗне-пӗшкӗне малалла чупрӗ.

Пригнувшись, Павле бежал впереди, не замечая пуль, свистевших возле него.

39 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Шартлатаҫҫӗ кӑна шӑхӑракан пушӑсем.

Хлестко стучат свистящие погонычи.

Хӗрлӗ хӗвел // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Шӑхӑракан мина татӑкӗсем вӗсен ҫийӗнчи вӗтлӗхе тата-тата, вӗсене хулӑсемпе те хыр лӑсӗсемпе, шӑннӑ тӑпра муклашкисемпе сапаҫҫӗ.

Визжащие осколки косят над их головами кустарник, осыпают их прутьями, хвоей, мёрзлой землёй.

Эпос хывӑнни // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 75–96 с.

Каҫхи куҫӑмсӑр сывлӑша чӗтретсе шӑхӑракан снарядӑн йӑлӑхтарса ҫитернӗ сасси касса ҫурчӗ.

Знакомый вибрирующий посвист снаряда рассек вечерний неподвижный воздух.

XXI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Шура хӑй ҫурӑмӗ хыҫӗнчи анлӑ тавралӑх яланлӑхах тытса илнине ӑнланма тытӑнать, мӗншӗн тесен ӑна теветкеллӗ десантсемпе, шӑхӑракан сиренӑллӑ бомбӑсемпе, декоративлӑ мотоциклетсен отрячӗсемпе тытса илмен, ҫук!

Шура начинала понимать, что и огромные просторы за ее спиной кажутся ей так бесповоротно, навсегда отвоеванными именно потому, что они взяты не авантюрными десантами, не бомбами с визжащими «психическими» сиренами, не декоративными отрядами мотоциклистов, нет!

IX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Пурте тӗлӗнтерет вӗсене: хӗвел ҫинче ялтӑртатакан пуртӑсем те, чашлатса шӑхӑракан савасем те, ещӗкри пӑтасем те.

Все удивляло их: и блестящие на солнце топоры, и свистящий рубанок, и ящик с гвоздями.

Юпасем ҫинчи пӗчӗк пӳрт // Михаил Рубцов. Чумаченко А.А. Уйӑх ҫынни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Алекссй ун патнерех пычӗ, ун ҫине палламан ҫын ҫине пӑхнӑ пек пӑхса, хуллен, кӑштах шӑхӑракан сасӑпа ыйтрӗ:

Алексей подошёл к нему и, глядя, как на незнакомого, тихим голосом, с присвистом спросил:

III сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Пӳлӗме кӗҫех икӗ ҫын кӗчӗҫ: кӑвакарнӑ ҫӳҫлӗ, куҫлӑх тӑхӑннӑ карчӑк тата фрак тӑхӑннӑ ҫын; карчӑк, пукан ҫине ларса, пӗр вӑхӑтрах хӑйӗн сарӑ шӑлӗсене тата роялӗн икӗ тӗслӗ клавишӗсене кӑтартрӗ, фраклӑ ҫынни сӗрмекупӑсне хулпуҫҫи патне ҫӗклерӗ, темле сарӑ тӗслӗ куҫне хӗсрӗ те, сӗрмекупӑса сӗркӗчпе касса татрӗ, вара рояль хӗлӗхӗсен хулӑн сасӑллӑ юрри ҫумне сӗрмекупӑсӑн ҫинҫе, шӑхӑракан сасси хутшӑнчӗ.

Вошли двое: седоволосая старуха в очках и человек во фраке; старуха села, одновременно обнажив свои желтые зубы и двухцветные косточки клавиш, а человек во фраке поднял к плечу скрипку, сощурил рыжий глаз, прицелился, перерезал скрипку смычком, и в басовое пение струн рояля ворвался тонкий, свистящий голос скрипки.

III сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Анчах хартлатни вырӑнне часах ун сӑмса шӑтӑкӗсенчен аран-аран темле шӑхӑракан сасӑсем тухма пуҫланӑ.

Но скоро храп перешел в какие-то свистящие звуки, с трудом вылетавшие из ее ноздрей.

LXXI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

— Тен, эпӗ ҫавах ҫак шӑхӑракан антилопӑсем патне ҫывхарма пултарӑп? — ыйтрӗ Дик Сэнд.

— Может быть, я все-таки попробую приблизиться к этим свистящим антилопам? — спросил Дик Сэнд.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Вӑл шӑхӑракан ҫил витӗр хаяр сасӑпа кӑшкӑрса хуралҫӑсен вучӗ патнелле вӗҫтернӗ.

Он поскакал к сторожевым огням, отчаянно вопя сквозь свистевший ветер:

Балтика хуралӗ // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 3–19 с.

Унтан ҫав шӑхличӗ шӑпах пӗр эрне кантра ҫинче ҫакӑнса тӑнӑ, ӑна хӗвел те хӗртнӗ, шӑхӑракан ҫил те кушӑхтарнӑ.

Затем она целую неделю висела на бечевке, причем ее грело солнцем и обдавало звонким ветром.

IV // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Унтан пӗр утӑм каялла чакрӗ те шӑхӑракан сасӑпа юрланӑ пек: — А-а-ах, анчӑк! Е-епле сӑмахсем калатӑн? — тӑстарчӗ тӗлӗннӗ пек пулса.

Потом он отступил на шаг и свистящим голосом изумленно запел: — А-а-ах, сукин сын! Ка-акие слова?

XVI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Пӑшал сасси ҫынсене бетон урайӗнчен ура ҫине тӑратрӗ, анчах пӳлӗмсенче шӑхӑракан шӑрчӑксем хӑраса ӳкнӗ ҫынсене каллех урайне лапчӑнтарчӗҫ.

Залп сорвал людей с бетонного пола, поставил их на ноги, но, когда залетали по комнатам жуткие сверчки, страх повалил людей обратно на пол.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Икӗ талӑк хушши уй-хирте тата пушӑ урамсенче шӑхӑракан ҫил лӑпланчӗ; вӑрман та Катя ҫитсе кӗнӗ ҫӗре виле пекех шӑпланчӗ, пӗр турат та хускалмасть.

Ветер, со свистом гулявший двое суток по полям и пустынным улицам, притих; лес, когда вошла в него Катя, стоял, словно неживой, — ни одна ветка не шевелилась.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Темле шӑхӑракан сасӑ, пӗрре хыттӑн та, тепре майӗпереххӗн йӑлтлатса ҫуталакан пӗлӗтре илтӗнет.

Какой-то странный шипящий свист, то нарастая, то затихая, шел сверху, с мигающего неба.

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех