Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Унпала (тĕпĕ: ун) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах унӑн ӑшчикре темскер чӗтренсе кайнӑ, вӑл унран аяккалла ҫаврӑнса тӑнӑ та, шӑппӑн: — Тен, унпала килӗштереймӗн… вара каллех ман пата таврӑн! — тесе хунӑ.

Но тут в нем что-то дрогнуло, он отвернулся в сторону от нее и тихо молвил: — Может, — не уживешься… тогда опять ко мне приезжай.

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ахӑртнех, хӑй унпала пулнӑ пулас, мӗнпур ирсӗрлӗхне хӑй курнӑ пулмалла…

Видимо — сам с ним гулял и всему его безобразию свидетелем был…

IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома ҫак хӗрарӑм ачашлӑвӗсене аса илнӗ те: — Мӗнле-ха вӑл ытла та ҫавӑн пек? Хӑрушӑ та унпала… — тесе шухӑшланӑ.

Фома вспоминал ласки жени думал: «И откуда она, такая? Даже боязно с ней…»

VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома, ытахаллӗн ҫеҫ: — Ну, каять-тӗк — кайтӑр эппин… — тесе, унпала ҫуммӑн утнӑ.

Фома пошел, равнодушно говоря: — Ну и пусть уезжает…

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома ун ҫине пӑхнӑ та, унпала юнашар Медынскаяна тӗсмӗртсе, хурлӑхлӑн шухӑшласа илнӗ:

Фома смотрел на нее и, поставив рядом с нею Медынскую, грустно подумал:

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фоман шухӑшӗ ҫапла пулнӑ-мӗн: — сирӗн ҫинчен пӗтӗмӗшпех пӗлетӗп! — тесенех, хӗрарӑм шартах сиксе ӳкӗ те, вӑтанса, именсе, халиччен унпала ахаль ҫеҫ вылянӑшӑн каҫару ыйтӗ.

Фома думал, что когда скажет ей: «Я всё знаю про вас!» — женщина испугается, ей будет стыдно, и, смущенная, она попросит у него прощения за то, что играла с ним.

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫакӑн хыҫҫӑн пӗр вӑхӑта Софья Павловна, Фомана шелленӗ пекех, хӑйне унпала хытӑ та таса тытнӑ, анчах каярах вӗсен хушшинчи ҫыхӑнусем каллех кушакпа шӑши вӑййи евӗрлӗн ҫӗнелсе кайнӑ.

Некоторое время после этого случая она держалась с ним более строго и честно, точно жалея его, но потом отношения приняли снова форму игры кошки с мышью.

V // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Медынская ӑна ачаш кулӑпа кӗтсе илнӗ, унпала юнашар гостинӑйӑн пӗр-пӗр тараватрах кӗтессине ларнӑ, вара, сӑмахне пуҫличчен малтан, кушак пек авкаланса, тӗтреллӗн ҫунакан куҫӗсемпе ун ҫине ҫуйкӑннӑн пӑхкаласа илнӗ.

Встречая его ласковой улыбкой, Медынская усаживалась с ним в одном из уютных уголков гостиной и обыкновенно начинала разговор с того, что, изгибаясь кошкой, заглядывала ему в глаза темным взглядом, в котором вспыхивало что-то жадное.

V // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Эх, унпала калаҫса пӑхасчӗ!

С ней бы поговорить!

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Смолин вара Фомасен тӗлне ҫитичченех унпала пынӑ.

Смолин же шел с Фомой вплоть до его дома.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вырсарникун, кӗлӗ хыҫҫӑн, эп унпала сан пата пыратӑп…

В воскресенье после обедни я с ним приду к тебе…

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Анчах халӗ, Петровичпа Якова кӑларса янӑ хыҫҫӑн, вӑл хӑй пурне те кансӗрле пуҫланине, унпала никамӑн та выляс килменнине, хӑй ҫине пурте илемсӗррӗн пӑхнине туйса илнӗ.

Но после расчета Петровича и Якова он чувствовал, что теперь всем мешает, никто не хочет играть с ним и все смотрят на него неласково.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӑш чухне вӗсем хӑйсен намӑслӑх туйӑмӗ ҫинчен сехӗрленсех калаҫаҫҫӗ, унпала кӗрешсе чӑнласах асапланаҫҫӗ те, анчах намӑслӑх туйӑмӗ йӑваш чунлӑ этемшӗн ҫеҫ ҫӗнтерейми хӑват; вӑйлӑ чунлисем ӑна часах хӑйсен аллине ҫавӑрса илеҫҫӗ, хӑйӗн тӗллевӗшӗн ӑна тарҫӑ тӑваҫҫӗ.

Иногда они со страхом говорят о своей совести, порою искренно мучаются в борьбе с ней, — но совесть непобедима лишь для слабых духом; сильные же, быстро овладевая ею, порабощают ее своим целям.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Унпала юнашар савӑнӑҫлӑн кулса Ивась тӑрать, ун пирки эпӗ класра ҫапӑҫса та илнӗччӗ.

А рядом с ним стоит и улыбается Ивась, из-за которого я дрался в классе.

7. Каллех Ображеевкӑра // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

Ҫак каҫ эпӗ нумайччен ҫывӑраймарӑм, ҫӗнӗ самолет ҫинчен, унпала паттӑрӑн ҫапӑҫасси ҫинчен шутласа выртрӑм.

Я раздумывал о новом самолёте, готовился к его боевому крещению.

27. Конев колхозник самолечӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

Унпала акӑ мӗн пулнӑ.

Вот что произошло с ним.

7. Тӑшманпа пуҫласа тӗл пултӑм // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

— Ку питех те аван упӑте, унпала уйрӑлма та шел.

 — Шимпанзёнок забавный, даже жаль с ним расставаться.

Михел хӑйӗн ятне улӑштарать // Куҫма Чулкаҫ. Дуров В.Л. Манӑн кайӑксем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 152 с.

Пирӗн унпала пӗтӗм арена урлӑ каҫмалла пулчӗ.

Нам надо было с ним пройти через всю арену.

Топтыгин аллинче // Куҫма Чулкаҫ. Дуров В.Л. Манӑн кайӑксем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 152 с.

Артистсенчен пӗри витене кайса тимӗр сенӗк илсе тухрӗ те, унпала упана тӗртрӗ.

Один из артистов схватил на конюшне навозные вилы, ткнул ими сзади медведя.

Топтыгин аллинче // Куҫма Чулкаҫ. Дуров В.Л. Манӑн кайӑксем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 152 с.

Эпир унпала иксӗмӗр савӑнӑҫлӑ вӑйӑ пуҫласа яратпӑр.

Мы начинаем весёлую игру.

Лео-кассир // Куҫма Чулкаҫ. Дуров В.Л. Манӑн кайӑксем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 152 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех