Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Натальйӑпа (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Натальйӑпа уҫҫӑн калаҫма ҫук унпа.

С Натальей — не разговоришься.

II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Вӑл, яланхи пекех, сахал калаҫать; рабочисемпе, полицейски пекех, хаяррӑн харкашать, вӗсем ӑна юратмаҫҫӗ; хӗрарӑмсемпе вӑл пушшех те хаяр, вӗсемпе йӗрӗнсе калаҫать, пӗр Натальйӑпа ҫеҫ, вӑл хӑйӗн хурӑнташӗ, инкӗшӗ е аслӑ аппӑшӗ пулнӑ пек, темле уйрӑмах йӑваш калаҫать.

Так же малоречив; с рабочими груб, как полицейский, они его не любят; с бабами он особенно, брезгливо груб, только с Натальей говорит как-то особенно, точно она не хозяйка, а родственница его, тётка или старшая сестра.

II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Вӑл Натальйӑпа пӗрремӗш хут ҫакӑн пек ҫывӑх ларать, ку уншӑн ҫав тери кӑмӑллӑ, савӑн пирки унӑн хускалас та, калаҫас та, ыттисем мӗн каланине те итлес те килмест.

Он сидел почти впервые так близко к Наталье, и это было до того хорошо, что не хотелось двигаться, говорить и слушать, что говорят другие.

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Ҫакна май унӑн пуҫне сисмен хутранах кӳренмелле шухӑш пырса кӗнӗ: курпун унпа юри кӑмӑллӑ пулнӑ пек, упӑшки ӑна Натальйӑпа Алексей хыҫҫӑн сыхлама хушнӑ пек туйӑннӑ.

У неё незаметно сложилась обидная мысль: горбун был фальшиво ласков с нею; муж приставил его к ней сторожем, чтоб следить за Натальей и Алексеем.

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Пӗр пӗчӗк ҫеҫ хуторта Натальйӑпа иккӗш кӑна пурӑнсан, мӗн тери аван пулнӑ пулӗччӗ…

Хорошо бы жить вдвоём с Натальей на маленьком хуторе…

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Кӑнтӑрлахи апат хыҫҫӑн Ильинична Натальйӑпа калаҫса пӑхма, ҫие юлнине пӑрахма нимӗнле хӗн-хӗсӗк те тесе ӳкӗте кӗртме шутланӑччӗ: савӑт-сапа ҫунӑ хушӑра вӑл, хӑй шухӑшӗпеле, каласа итлеттерме вырӑнлӑрах йӳтӗмсем шырарӗ, Наталья мӗн шут тытни ҫинчен старике те систерсе хума, хуйха-суйхӑ пула кӑтӑрса кайнӑ кинне вӑл пулӑшнипе ухмахла хӑтланасран ӳкӗтлесе чарма шухӑшланӑччӗ, анчах вӑл савӑт-сапапа аппаланнӑ вӑхӑтра Наталья, шӑппӑн пуҫтарӑнса, килтен тухса кайрӗ.

После обеда Ильинична хотела поговорить с Натальей, доказать ей, что нет нужды избавляться от беременности; моя посуду, она мысленно подыскивала, по ее мнению, наиболее убедительные доводы, думала даже о том, чтобы о решении Натальи поставить в известность старика и при его помощи отговорить от неразумного поступка взбесившуюся с горя сноху, но, пока она управлялась с делами, Наталья тихонько собралась и ушла.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чӳрече умӗнчен урапа кустӑрмисем палланӑ сасӑпа хӑлтӑртатса иртнӗ чухне Натальйӑпа ваттисем ирхи апат ҫисе ларатчӗҫ, Наталья йӑпӑр-япӑр чӳрече патне ыткӑнса пычӗ, куҫӗ таранах тутӑрпа кӗптеннӗ Дарья ывӑннӑ тата ырханланса кайнӑ вӑкӑрсене кил хушшине ҫавӑтса кӗнине курчӗ.

Старики и Наталья завтракали, когда мимо окон — со знакомым перестуком — загремели колеса брички, Наталья проворно подбежала к окну, увидела закутанную по самые глаза Дарью, вводившую усталых, исхудавших быков.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсем Натальйӑпа иккӗшӗ хыпаланса ирхи апат хатӗрленӗ хушӑра Пантелей Прокофьевич ывӑлӗ валли таса алшӑлли илсе пычӗ.

Пока они с Натальей спешно готовили завтрак, Пантелей Прокофьевич принес сыну чистый рушник.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ильинична, Натальйӑпа пӑшӑлтаткаласа калаҫса, чуста хурса лартрӗ, анчах ҫӑкӑр пӗҫересси пурпӗрех пулмарӗ.

Ильинична, шепотом переговариваясь с Натальей, поставила тесто, но выпечь хлеб ей так и не пришлось.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Натальйӑпа мӗнле те пулин килӗштеркелӗпӗр…

С Натальей мы как-нибудь уживемся…

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Натальйӑпа ачисем ҫывӑрса кайсан, тепӗр сехетрен, шинельне ҫӑт тӳмелесе тӑхӑннӑ Григорий Аксиньйӑпа пӗрле Астаховсен хапхинчен тухрӗ.

Спустя час, после того как Наталья с детьми уснула, Григорий в наглухо застегнутой шинели вышел с Аксиньей из ворот астаховского база.

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Татах Натальйӑпа ан пӑтранччӑрин…

— Опять как бы не пошло у него с Натальей наперекосяк…

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ирхине пӑртакҫах ӳснӗ Мишаткине лаша ҫине утлантарчӗ те ӑна Дон хӗррине илсе кайса шӑварма хушрӗ, хӑй Натальйӑпа пӗрле Гришака мучипе хунямӑшне курма кайрӗ.

Утром он посадил верхом на коня своего подросшего Мишатку, приказал съехать к Дону и напоить а сам пошел с Натальей проведать деда Гришаку и тещу.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дарья вара, Натальйӑпа Дуняшкӑна чӑтма ҫук кӗвӗҫтерсе, унччен нихҫан курман кӗпе-йӗмпе вӗҫкӗнленсе ҫӳрерӗ.

И Дарья, на великую зависть Наталье и Дуняшке, защеголяла в невиданном досель белье.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ильинична, упӑшки шӑпӑрт чӗнмесӗр куҫӗпе кӑтартнине итлесе, кухньӑра йӳрӗккӗн уткаласа ҫӳрерӗ, Натальйӑпа Дуняшкӑна хыпалантарчӗ, хӑй сӗтел хатӗрлерӗ.

Ильинична, следуя молчаливым указаниям мужниных глаз, проворно ходила по кухне, торопила Наталью и Дуняшку, сама собирала на стол.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Натальйӑпа мӑнукӑмсем мӗнле ӗнтӗ?

— Наталья с внуками как?

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Натальйӑпа Михаил пӗр ялтах ҫуралса ӳснӗ.

Куҫарса пулӑш

Ферма витине юхӑнтарман // Ирина КОШКИНА. «Ҫамрӑксен хаҫачӗ», 2016.09.29, 38 (6131) №

Натальйӑпа Владимир Павловсем Хирти Выҫли культура ҫуртӗнче тӑрӑшаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Ҫӗнтерӳ кунне хатӗрленсе // Хӗрлӗ ялав. «Хӗрлӗ ялав», 2016.05.07

Натальйӑпа Владимир Павловсем Хирти Выҫли культура ҫуртӗнче тӑрӑшаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Павловсен ӗҫ стажӗ - 93 ҫул // Каҫал Ен. «Каҫал Ен», 2016.05.06

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех