Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Мӑнкунта (тĕпĕ: мӑнкун) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫыран хӗррине тухсан, Ваҫли Кӗтерукпа иккӗшӗн мӑнкунта хӗресне ывӑлне кӗпе парнелемелле пулнине аса илчӗ.

Куҫарса пулӑш

II // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 2-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Раштавра, ҫӑварнире, мӑнкунта мӑрса пӗтӗм кил-йышӗпе Кӑрмӑша е ун ҫывӑхӗнчи ялсене кайнӑ.

Куҫарса пулӑш

6. Сарыев мӑрса // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Мӑнкунта сан патна пуп кӗрсе тухрӗ-и?

— На Пасху поп к тебе заходил?

37-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Вӑл вӗҫне ҫити шухӑшларӗ, васкаса тумланчӗ, ямшӑк тытрӗ те упӑшкисен тӑванӗсем патне кайрӗ, мӑнкунта е сурхуринче килйышпа апатланма кайнӑ пек мар, ир-ирех, пӑшӑрханса, мӗн тумаллине ыйтса канашласа пӗлме, укҫа ыйтма тесе кайрӗ.

Она не додумалась до конца, а торопливо оделась, наняла извозчика и поехала к мужниной родне, не в Пасху и Рождество, на семейный обед, а утром рано, с заботой, с необычайной речью и вопросом, что делать, и взять у них денег.

V сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Пиччеҫӗм пулкалать, эпӗ ачасемпе упӑшкан тӑванӗсем патне ҫеҫ мӑнкунта е раштав уявӗнче кайкалатӑп.

— Братец бывают, а я с детьми только у мужниной родни в светлое воскресенье да в Рождество обедаем.

II сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Халӑх хушшинче сархайнӑ шӑлавар, якорьлӑ моряк картузӗ тӑхӑннӑ ача курӑнсанах, Петя, ҫынсене сирсе, ун патнелле чупать, Гаврик пӗлтӗрхи мӑнкунта ҫаван пек тумтирпе ҫӳренӗ.

Очень часто, завидев в толпе лиловые бобриковые штаны и морскую фуражечку с якорными пуговицами — так был одет Гаврик в прошлую пасху, — Петя бросался, расталкивая людей.

XLII. Куликово уйӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Асламӑшӗ пурӑннӑ чухне, пӳртӗн ытла та чухӑн сӑнне илемлетес тесе, ҫулталӑкра икӗ хут — мӑнкунта тата спасра пурӑпа шурататчӗ.

Когда еще была жива бабушка, она обязательно два раза в год — на пасху и на спаса — белила мелом хибарку, чтобы хоть как-нибудь скрасить перед людьми ее нищенский вид.

XI. Гаврик // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех