Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Марфӑна (тĕпĕ: Марфа) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ҫапла, Катерина Ивановна, ӑна та, Маньӑна та, манӑн Марфӑна та… пурне те.

— Да, Катерина Ивановна, и ее, и Маню, и Марфу мою… всех.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Василиса Прокофьевна хӑйсен ҫурчӗн чӳречи умӗнче макӑракан Марфӑна йӑпатса тӑрать.

Василиса Прокофьевна стояла под окнами своего дома и утешала плачущую Марфу.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Чӳречерен хӑй ҫурчӗн хапхи патӗнчи ҫынсем хӗвӗшни курӑнать, — Марфӑна кӳршисем япаласене лав ҫине тиеме пулӑшаҫҫӗ.

Из окна было видно, как у ворот его дома, окутанные сумерками, суетились люди, — это соседи помогали Марфе грузить на подводу вещи.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Кӑна Катя Ҫемене ҫеҫ каланӑ, Ҫемен Марфӑна, Марфа Никитӑна пӗтӗмпех суйса кӑтартнӑ, Никита: «сирӗн улпут, Илья Ильич, улпут хӗрне ҫураҫнӑ пулсан аванччӗ…» — терӗ.

— Это Катя только Семену сказала, Семен Марфе, Марфа переврала все Никите, а Никита сказал, что «хорошо, если б ваш барин, Илья Ильич, посватал барышню…».

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

5. Иисус Марфӑна та, унӑн йӑмӑкне те, Лазаре те юратнӑ.

5. Иисус же любил Марфу и сестру ее и Лазаря.

Ин 11 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех