Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Константина (тĕпĕ: Константин) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Халӗ вӑл хӑйӗн чӗринчен ҫав Константина кӑларса пӑрахрӗ.

Теперь она вырвала этого Константина из сердца.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Ҫав йывӑр самантра Константина пулӑшас вырӑнне, лӑпкӑн, пӗр пӑлханмасӑр унӑн йӑнӑшӗсене тӳрлетсе тӳрӗ ҫул ҫине кӑларас вырӑнне, вӑл ӑна хӑйӗнчен аяккалла пӑрса, хӑваласа ячӗ.

В те минуты, когда он нуждался в поддержке, когда нужно было спокойно, не горячась, направить Константина, научить, — она просто-напросто оттолкнула, выгнала его.

Икӗ йӗлтӗрҫӗ // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Константина манпа хирӗҫтерсе яма пӑхрӑн.

Вооружила против меня Константина.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Шел Константина, пит те шел!

Жаль Константина, искренне жаль!

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Чӑнах та, Хмарӑна эпӗ тахҫанах туйса илтӗм, Константина та унпа хирӗҫтерсе яма хӑтланса пӑхрӑм.

Правда, Хмару я тогда еще разгадала, и даже пыталась настроить Константина против него.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Пурӑннӑҫем Константина шанма пӑрахни ҫинчен тӗпӗ-йӗрӗпех каласа пама та кирлех мар.

Нет нужды вспоминать во всех подробностях, как она постепенно перестала доверять ему.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Константина хӑй: «Акӑ эпир те ҫитрӗмӗр»! тесе кӑшкӑрнишӗн те, хӑйне юриех хаваслӑ кӑтартма тӑрӑшнишӗн те намӑс пулса кайрӗ.

И Константину стало стыдно и за это фальшивое «вот и мы», и за деланное свое бодрячество.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Константина совеҫӗ: Ксюшӑ кашни каччӑна мӑйӗнчен ҫакӑнакан хӗр мар, вӑл сана нимӗн те ыйтмасӑр шанчӗ-ҫке, тенӗ, анчах Константин пурпӗрех хӑйне тӳрре кӑларма май тупнӑ, унсӑр пуҫне тата, кирлӗ пулсан, эпир хамӑра хамӑр яланах ҫӑмӑллӑн тӳрре кӑларатпӑр.

Совесть Константина говорила, что Ксюша не та девушка, которая будет кидаться на шею каждого парня, она же доверилась тебе ничего взамен не прося, но Константин всему находил оправдание, тем более что оправдать самого себя при желании всегда легко.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах Васенӑ ят Константина халӗ те ытларах килӗшет.

Но имя Васена и сейчас ему нравилось больше.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пуйӑс тапраннӑ ҫӗре кашни вырӑн тупрӗ, никам та ӗнтӗ ура ҫинче тӑмасть, саксем айне тата ҫӳлти сентресем ҫине хунӑ япаласем никама та кансӗрлемеҫҫӗ, вара Константина вакун хӑйне евӗр хӑтлӑ та пурӑнма хӑнӑхнӑ кил-ҫурт евӗр туйӑнса кайрӗ, — ҫак ҫынсемпе вӑл сахалтан та икӗ-виҫӗ кун пӗрле кайнӑ тейӗн.

К отходу Поезда каждый обрел свое место, никто уже по стоил, ноши, рассованные под лавки и на верхние полки, тоже уже никому не мешали, и вагон показался Константину по-своему уютным и обжитым, точно люди в нем охали по меньшей мере два-три дня.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вокзал Константина шӑв-шавпа, ҫутӑпа, тӗрткелешӳпе хупласа лартрӗ, вӑл, унӑн хӗвӗшӳллӗ ритмне хавассӑн парӑнса, пассажирсен ушкӑнӗпе пӗрле, хӗсӗнкелесе, перрон ҫинелле тухма пуҫларӗ.

Вокзал оглушил Константина шумом, светом, толкотней, и он, с радостью подчиняясь суетливому ритму, стал пробираться с толпой пассажиров на перрон.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Халӗ ӗнтӗ Константина хӑйне хӑй улталаса пурӑнни ҫитнӗ.

Теперь с этим самообманом было покончено.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Константина питӗ васкавлӑ чӗннӗ пулсан, вал Ксюшӑна пӗлтерме те ӗлкӗреймен пулсан?

А вдруг его вызвали так срочно, что он не сумел даже ее предупредить?

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӑй ӑшӗнче Константина ӳпкелесе пӗтернӗ, унтан сасартӑк: вӑл чирлесе ӳкнӗ пулсан, тен, эпӗ ӑна ухмахла, айӑпсӑрах вӑрҫатӑп тесе шухӑшласа илнӗ.

Мысленно высказав Константину все свои упреки, Ксюша вдруг подумала: «А что, если он заболел, а я, как глупая, понапрасну ругаю его?»

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хумханса, асапланса, Ксюша Константина пӗр сехет, тен, ытларах та кӗтнӗ пулӗ.

Волнуясь и мучаясь, Ксюша прождала Константина час, а может быть, и больше.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Константина курса калаҫмасан, унпа уйрӑлнӑранпа хӑй мӗн-мӗн шухӑшлани ҫинчен каласа кӑтартмасан, Ксюшӑшӑн пӗр кун пурӑнса ирттерме те питӗ асаплӑ тулнӑ.

Для Ксюши было мукой прожить день, не увидев Константина, пе поговорив с ним, не высказав ему всего, о чем передумала за краткие часы разлуки.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пурнӑҫра хӑйӗн мӗн те пулин начар килсе тухсан, вӑл яланах Константина ҫеҫ айӑпланӑ вӑхӑт та пулнӑ.

Было время, когда во всем, что случилось плохого, она винила одного Константина.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Константина» турккӑсем ниепле те асӑрхаймарӗҫ, пӗррехинче вара курса ӗлкӗрчӗҫ, анчах лешӗ хӑвӑртлӑхне ӳстерчӗ те часах куҫран ҫухалчӗ.

Долго турки не могли обнаружить «Константина», однажды они его увидели, но он развил максимальную скорость и скрылся.

Иккӗмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех