Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Йыта (тĕпĕ: йытӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Чӑнах та йыта пурнӑҫӗ пулчӗ вара манӑн, хӗлӗпех алӑк патӗнче выртса пурӑнтӑм.

Куҫарса пулӑш

Михал Михалчӑн икӗ пурнӑҫӗ // Леонид Агаков. Агаков, Л. Я. Суя телей: сатирӑлла калавсем; худож. В. Агаков. - Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1975. — 64 с. — 3–11 с.

Майӗпенех вӑл рабочисенчен илтнӗ «паразит», «йыта пурнӑҫӗ» тата ытти ҫавӑн пек сӑмахсемпе калаҫура усӑ хурма хӑнӑхса ҫитет.

Постепенно в его речи начали появляться слова «паразит», «собачья жизнь» и другие выражения, слышанные им от рабочих.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Ӗлӗк пулнӑ пӗр патша, Йыта вӑл усранӑ, Ҫынна килне кӗртнӗшӗн Вӑл ӑна вӗлернӗ.

Куҫарса пулӑш

IV // Анатолий Емельянов. Емельянов, А.В. Катӑлнӑ уйӑх: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 112 с. — 67–78 с.

Вара ҫав тери хуйхӑрнӑ кунсенче ман тавра ни лаша, ни йыта пулманшӑн, эпӗ хамӑн хуйхӑ ҫинчен йӗке-хӳресене те пулин каласа пама ӑс ҫитерейменшӗн шеллерӗм, — вӗсем пекарньӑра питӗ нумайччӗ, вӗсемпе эпӗ туслӑн пурӑнаттӑм.

И пожалел, что в те дни острой тоски не было около меня ни лошади, ни собаки и что я не догадался поделиться горем с крысами, — их было много в пекарне, и я жил с ними в отношениях доброй дружбы.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Пырать йыта кӗтӳҫи Ермил, леш ҫын вилли ҫинче шап-шурӑ, кӑтра, илемлӗ ҫамрӑк така ҫӳренине курах каять.

Едет он этак, псарь Ермил, и видит: у утопленника на могиле барашек, белый такой, кудрявый, хорошенький, похаживает.

Бежин ҫаранӗ // Ярукка Сантри. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 71–91 с.

Юлашки номерне кӑтартрӑм та арена ҫинчен виҫӗ йыта кӳлнӗ урапапа тухса кайрӑм.

Я закончил номер и уехал с арены на тройке остяцких собак.

Беби шӑпӑртан хӑрать… // Куҫма Чулкаҫ. Дуров В.Л. Манӑн кайӑксем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 152 с.

Чабан пичче кулса ячӗ те, тен вӑл йыта та мар, ахаль сурӑхах пулӗ, терӗ.

А дядя-чабан засмеялся и сказал, что, может, это не собака, а просто овца.

Чабан пичче кашкӑра мӗнле вӗлерни // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Эпӗ вара ларас тесе ҫеҫ тӑраттӑм, сасартӑк пӗр йыта чупса пычӗ.

Я хотел пойти, чтоб сесть, Вдруг собака бежит.

Мучи // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Йыта валли те бутерброд илчӗҫ.

И собаке тоже купили бутерброд.

Пире кофе илсе килсе пани // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Йыта та пирӗнпе пырать-и? — тесе каллех ыйтать мучи.

Дядя спрашивает: — Собачка тоже с нами поедет?

Инзол ятлӑ йытӑ // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Вара йыта хыҫҫӑн утрӑм.

И пошёл за собакой.

Эпӗ аташса кайни // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Лайӑх шухӑшсем ҫинчен шухӑшлас вырӑнне пуҫне ухмах сӑвӑсем тултарса хунӑ Пьеро хыҫалтан, йыта хӳринчен тытса утать.

И позади Пьеро, начинённый вместо здравого смысла глупыми стихами.

Буратинопа Пьеро Мальвина патне килеҫҫӗ, анчах вӗсен ҫавӑнтах Мальвинӑпа тата Артемон йытӑпа пӗрле унтан тармалла пулать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ҫӳхе ҫӑкӑр чӗлли тата хулӑм аш касӑхӗ касса илсе ҫиекенӗ вӗсене пӗрле тирпейлесе тытать, икӗ аллипе те ҫӑвар патнелле илсе пырать, — тути унӑн чӗтрет, вӑл ӑна йытӑ чӗлхипе ҫуланӑ пек вӑрӑм чӗлхипе ҫулать, вӗтӗ те ҫивчӗ шӑлӗсем курӑнаҫҫӗ, — вара сӑн-питне аш патнелле йыта манерлӗ тайӑлтарать.

Отрезав тонкий ломоть хлеба и толстый мяса, едок аккуратно складывает их вместе, обеими руками подносит ко рту, — губы его дрожат, он облизывает их длинным собачьим языком, видны мелкие острые зубы, — и собачьей ухваткой наклоняет морду над мясом.

XII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Йыта!

— Собаку!

III // Григорий Алентей. Куприн А.И. Шурӑ йыта: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 46 с.

Эпӗ шанчӑклӑн та тӗрӗс служить турӑм, йыта пекех парӑнса ӗҫлерӗм, кашни пуса пухса пытӑм, анчах ҫурт тума…

Я вот жил хуже собаки, каждый грош берег, а на дом скопить не сумел.

19 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

— Итле-ха, Дэвид, эпир ҫак тӗлӗнмелле йыта ҫинчен манса кайнӑ! — терӗ Адольф.

— Слушай, Дэвид, а мы с тобой забыли об этой чудесной собаке! — воскликнул Адольф.

Том вилӗмӗ // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Сулахай енне, малта, кӳлекен йыта пасланса ларнӑ пуҫне ҫӳлелле ҫӗклерӗ те вӑрӑммӑн та хурлӑхлӑн ӳлесе ячӗ.

Тогда левый передовик поднял к небу заиндевелую морду и завыл протяжно, тоскливо.

Хӗрарӑм-сунарҫӑ // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

«Юратупа йыта ҫурисем те суккӑр ҫуралаҫҫӗ»,— тет швед халӑхӗн ваттисен сӑмахӗ.

«Любовь и щенки родятся слепыми», — говорит шведская пословица.

Лайӑх енӗсем // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Кун хыҫҫӑн Гобсон мистер хӑйӗн ӗҫне тытӑнчӗ — сумлӑн сӑмах пуҫларӗ вӑл, анчах пӗр-ик сӑмах ҫеҫ калама ӗлкӗрчӗ, путвалта хӑрушла хытӑ ҫухӑрни илтӗнсе кайрӗ; ку никам та мар, йыта кӑна пулнӑ иккен, вӑл ҫав тери вӑйлӑ шав кӑларнӑ пирки пасторӑн калаҫма чарӑнма лекрӗ, шав лӑпланасса вӑл тупӑк умӗнчех кӗтсе тӑчӗ, унсӑрӑн пачах нимӗн те, ху калаҫнине те, илтме ҫук.

Потом его преподобие мистер Гобсон приступил к делу — медленно и торжественно начал говорить речь; но только он начал, как в подвале поднялся страшнейший визг, просто неслыханный; это была всего-навсего одна собака, но шум она подняла невыносимый и лаяла не умолкая, так что пастору пришлось замолчать и дожидаться, стоя возле гроба, — ничего нельзя было расслышать, даже что ты сам думаешь.

Ҫирӗм ҫиччӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Хуралҫӑ пӑтаран пашлык илчӗ, Гекӑн калушне йыта сӑмси патне хурса пачӗ.

Сторож сдернул с гвоздя башлык и подвинул под нос собаки калоши Гека.

Чукпа Гек // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 105–140 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех