Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Еленӑн (тĕпĕ: Елена) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пелепей тӑрӑхӗнчи Приютово поселокӗнче пурӑнакан Матвеевсен пысӑк та хӑтлӑ ҫуртӗнче чечексем нумай – Николайпа Еленӑн ҫичӗ ача.

Куҫарса пулӑш

«Пире ҫичӗ ачаллӑ пулма сунчӗҫ» // Рамзиля КАМЕРИСТОВА. https://ursassi.ru/articles/eme/2023-09- ... ch-3444570

Вӑл мӑшӑрӗн Еленӑн куҫӗ умӗнчех вилнӗ.

Он умер на глазах супруги Елены.

Паян Олег Мустаевӑн чӗри тапма чарӑннӑ // Софья Савнеш. https://chuvash.org/news/31269.html

Чип-чипер Еленӑн та чуна килӗшекен пахалӑхӗсем ҫав териех нумай пулман…

Даже Елена распрекрасная не имела такого изобилия привлекательных качеств…

Саккӑрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Мускавран тухса кайнӑранпа Еленӑн сӑн-сӑпачӗ каштах улшӑннӑ; анчах пит-куҫӗ пачах урӑх: вӑл тӗплӗн шухӑшланине, хӑй ҫирӗппине палӑртать, куҫӗсем хӑюллӑн пӑхаҫҫӗ.

Черты лица Елены не много изменились со дня ее отъезда из Москвы, но выражение их стало другое: оно было обдуманнее и строже, и глаза глядели смелее.

XXXIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Еленӑн куҫӗсем хӗрлӗ: вӑл вырӑн ҫинче тӑнсӑр выртакан амӑшне пӑрахса тухнӑ; ҫав тери хурлӑхлӑн сывпуллашнӑ вӗсем.

У Елены глаза были красны: она оставила мать свою лежащую в обмороке; прощание было очень тяжело.

XXXII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Еленӑн ашшӗ-амӑшӗпе килте сывпуллашмалла, ҫула — Инсаров хваттерӗнчен тухса каймалла.

Положено было, чтобы Елена простилась с родителями дома, а пустилась бы в путь с квартиры Инсарова.

XXXII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Еленӑн ашшӗ-амӑшӗ килӗнчи пурнӑҫӗ чӑтма ҫук йывӑрланса ҫитрӗ.

Положение ее в родительском доме становилось невыносимым.

XXXII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Ҫапӑҫура пулма пурпӗрех, ку ҫапла: эсир паян пӗтӗмпех тӗрӗс калама пултартӑр; анчах пурӑнма пурпӗрех мар, Еленӑн унпа пурӑнасси те килӗ.

— Сражаться-то всё равно, точно; вы сегодня совершенно справедливо изволите выражаться, да жить-то не всё равно, а ведь ей с ним пожить захочется.

XXX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Инсаров Еленӑн кӗске ҫырӑвне вуласа тухрӗ те хӑйӗн пӳлӗмне тирпейлеме пуҫларӗ, кил хуҫи арӑмне эмелсемпе кӗленчисене пуҫтарса тухма хушрӗ, хӑй вара шалпар халатне хывса сюртук тӑхӑнчӗ.

Инсаров прочел записку Елены — и тотчас же стал приводить свою комнатку в порядок, попросил хозяйку унести стклянки с лекарством, снял шлафрок, надел сюртук.

XXVIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Еленӑн, хӑйне ҫав тери телейлӗ пулнине туйнипе, ӑна кӑштах йӗкӗлтесси килчӗ.

Елена чувствовала себя до того счастливой, что ей захотелось подразнить его.

XXIV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Зоя килсе кӗчӗ: ҫакӑн пек илемлӗ пит-куҫ курман эпӗ, тесе шутларӗ Елена; Анна Васильевна кӗчӗ: Еленӑн тем ыратса кайрӗ, анчах мӗнле ачашлӑхпа ыталаса чуптурӗ вӑл ырӑ амӑшне ҫамкинчен, кӑштах кӑвакарма пуҫланӑ ҫӳҫе патӗнчен!

Вошла Зоя: Елена решила, что она не видала прелестнее личика; Анна Васильевна вошла: что-то кольнуло Елену, но с какою нежностию она обняла свою добрую мать и поцеловала ее в лоб, подле волос, уже слегка поседелых!

XIX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Еленӑн сывлӑшӗ питӗрӗнсе ларчӗ.

Дыхание захватило у Елены.

XIV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Вӑл тусӗ ҫинчен мӗн пӗлнине пӗтӗмпех кала-кала кӑтартрӗ (эпир час-часах, пӗр-пӗр ҫынна юрас шутпа, унпа калаҫнӑ чухне хамӑр юлташа мухтатпӑр, ҫапла тунипе, ҫав хушӑрах, хамӑра хамӑр мухтанине туйманпа пӗрех пулатпӑр), вара, сайра хутран ҫеҫ Еленӑн шурӑ пичӗ хӗрелсен, куҫӗсем ҫуталса пысӑклансан, хӑй тӳссе ирттерекен лайӑх мар хуйхӑ унӑн чӗрине чӗпӗтет.

Он с жаром, до малейших подробностей, рассказывал ей всё, что знал о нем (мы часто, когда сами хотим понравиться другому человеку, превозносим в разговоре с ним наших приятелей, почти никогда притом не подозревая, что мы тем самих себя хвалим), и лишь изредка, когда бледные щеки Елены слегка краснели, а глаза светлели и расширялись, та нехорошая, уже им испытанная, грусть щемила его сердце.

XIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ҫав каҫ киле таврӑннӑ чухне Берсенева темле тӗлӗнмелле туйӑм пӑшӑрхантарчӗ: Еленӑна Инсаровпа паллаштарма пулнӑшӑн ӳкӗнмерӗ вӑл, хӑй ҫамрӑк болгар ҫинчен каласа панӑ сӑмахсем хӗре тарӑн шухӑша яни пӗтӗмпех вырӑнлӑ тесе шутларӗ… ара, хӑех вӑйлатмарӗ-и-ха вӑл Еленӑн шухӑш-кӑмӑлне!

Странные ощущения волновали Берсенева, когда он возвращался домой в тот вечер; он не раскаивался в своем намерении познакомить Елену с Инсаровым, он находил весьма естественным то глубокое впечатление, которое произвели на нее его рассказы о молодом болгаре… не сам ли он старался усилить это впечатление!

X // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Еленӑн ҫамрӑк пурнӑҫӗ те, юр айӗнчи шыв юххи пек, тултан курӑнмасӑр, ӑшра кӗрешӳпе те шиклӗхпе хӑвӑрттӑн та сисӗнкӗсӗр иртсе пынӑ.

Быстро и неслышно, как подснежные воды, протекала молодость Елены, в бездействии внешнем, во внутренней борьбе и тревоге.

VI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Еленӑн кӑмӑлӗ уҫӑлчӗ, вара темле ачаш та лайӑх туйӑм те унӑн чӗрине юхса кӗчӗ, те чӗринче ӳссе пычӗ.

Душа ее раскрывалась, и что-то нежное, справедливое, хорошее не то вливалось в ее сердце, не то вырастало в нем.

IV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ҫав вӑхӑтра тепӗр машина иртсе пынӑ, Еленӑн рюкзакне ҫаклатнӑ та сетӗрсе кайнӑ.

В это время проезжала еще одна машина, она зацепила Елену за рюкзак и потащила.

90-ри кинемей кашни кун пулла ҫӳрет // Софья Савнеш. https://chuvash.org/news/22343.html

Еленӑн тӗрӗҫӗ алли кӑҫатта та куҫнӑ.

Куҫарса пулӑш

Ҫӗрпӳре, ҫӗрпе акапуҫ уявӗнче // Валентин ГРИГОРЬЕВ. «Хыпар», 2016.07.08, 106-107№

Вӑл «Ҫӑлавҫӑ», апостолсемпе тан Еленӑн, Серафим Саровскин, «Почаевская» Турӑ амӑшӗн, «Достойно Есть» тата ытти турӑша тӗрленӗ.

Она вышила иконы "Спасителя", Елены равноапостольной, Серафима Саровского, Почаевской Божей Матери, "Достойно есть" и другие.

«Турӑш тӗрлесси - тӗлӗнтермӗш ӗҫ» // Ирина КЛЕМЕНТЬЕВА. «Хыпар», 2016.06.28, 100№

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех