Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Вилкӑсене (тĕпĕ: вилка) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кишлот пӗр тапхӑр стойка хыҫӗнче ҫукчӗ те — Давенант ҫӗҫӗсемпе вилкӑсене буфетри яланхи вырӑнне хучӗ, унтан шлепкине йӑтса хуланалла чупса тенӗ пекех кайрӗ, унта ҫӳреме пуҫларӗ, Яккӑр урамнелле майӗпен, анчах татӑклӑнах ҫывхарса пырать.

Случайно Кишлота не было за стойкой, когда Давенант складывал ножи и вилки на обычное место буфета, схватив шляпу, юноша отправился быстрым шагом и начал бродить по городу, медленно и неуклонно приближаясь к Якорной улице.

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Астӑватӑп, пӗрре Глюмдальклич мана апат ҫимелли пӳлӗме йӑтса кайса, унта пӗрле выртакан ҫав пысӑк вунӑ е вуник ҫӗҫӗпе вилкӑсене кӑтартрӗ.

Однажды Глюмдальклич снесла меня в столовую, чтобы показать мне лежавшие вместе десять или двенадцать этих огромных ножей и вилок.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Анчах мӗн пулас пекки пулнӑ: унӑн кулли нимӗне те пулӑшайман, Фома сӑмахӗсем илтӗнмеллипех илтӗннӗ, шав та, калаҫу та залра лӑплана пуҫланӑ, хӑнасенчен хӑш-пӗри, темӗнле, васкавлӑн хӗвӗшме тапратнӑ, теприсем, кӳренӳллӗн сулхӑнланса, аллисенчи ҫӗҫӗсемпе вилкӑсене пӑрахса, сӗтел патӗнчен пӑрӑнса кайнӑ.

Но было поздно: его улыбка ничему не помогла, слова Фомы услыхали, — шум и говор в зале стал уменьшаться, некоторые из гостей как-то торопливо засуетились, иные, обиженно нахмурившись, положили вилки и ножи и отошли от стола с закусками.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ӳсӗр ҫын пекех йӗркене пӑхӑнманскер, вӑл апат ҫимелли сӗтел хушшине хуҫисенчен малтан ларнӑ, ҫӗҫӗсемпе вилкӑсене ҫӑтӑр-ҫатӑр тытса пӗр вырӑнтан тепӗр вырӑна хунӑ, ҫиессе хӑвӑрт, тирпейсӗр, вӗрилле, ӳсӗре-ӳсӗре ҫинӗ; вӑл ҫынта, Алексейри пекех, темле сиккелекен, ытлашши хаяр япала пулнӑ пек курӑннӑ.

Бесцеремонен, как пьяный, он садился к обеденному столу раньше хозяев, судорожно перекладывал ножи и вилки, ел быстро, неблагопристойно, обжигаясь, кашляя; в нём, как в Алексее, было что-то подпрыгивающее, лишнее и, кажется, злое.

III сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Вараланнӑ чашӑк-тирӗке хӑна умӗнчен сылтӑм алӑпа сылтӑм енчен пуҫтараҫҫӗ, кашӑксемпе вилкӑсене шакӑртаттармаҫҫӗ, пуҫтараҫҫӗ те ывӑс ҫине турилккесемпе юнашар хураҫҫӗ.

Использованную посуду берут со стола правой рукой справа, причем ложки, ножи и вилки собирают и складывают, по возможности, бесшумно, на поднос рядом со стопкой тарелок.

Сӗтел хушшинче хӑвна мӗнле тытмалла // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Пысӑках мар таса турилккесене пӗр-пӗрин ҫине купаласа лартаҫҫӗ: вилкӑсене, кашӑксене, ҫӗҫӗсене пӗр рет туса хураҫҫӗ.

Чистые тарелки средней величины ставят стопкой; вилки, ложки и ножи располагают в строгий ряд.

Апат лартнӑ сӗтел // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ҫӗҫӗпе вилкӑсене 1 сантиметр сиктерсе хурса пыраҫҫӗ.

Ножи и вилки кладут на расстоянии одного сантиметра друг от друга.

Апат лартнӑ сӗтел // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ҫӗҫӗсене ҫивчӗшне турилкке еннелле туса сылтӑм енне, вилкӑсене сулахай енне сӗтел ҫиттине шӑтарасран авӑнчӑк вӗҫӗсене ҫӳлелле туса хумалла.

Ножи кладут справа от основной тарелки лезвием к ней, вилку же — слева, острием вверх, чтобы не испортить скатерть.

Апат лартнӑ сӗтел // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

— А… учитель! — тепӗр хут ыйтрӗ аппӑшӗ тӗлӗнсе, ҫӗҫӗсемпе вилкӑсене корзинкӑна хура-хура.

— А… учитель? — складывая в корзинку вымытые ножи и вилки, рассеянно переспросила тетка.

10 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Чугунсене хӑйӑрпа сӑтӑрнӑ, ҫӗҫӗсемпе вилкӑсене кирпӗч ҫӑнӑхӗпе тата наждаклӑ хутпа тасатнӑ.

Чугуны терла песком, ножи и вилки чистила тертым кирпичом или наждачной бумагой.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Вилкӑсене хосподасем пӑхаҫҫӗ, таса марри пулсанах, пӗтрӗ вара, хуҫа арӑмӗ ҫавӑнтах хуса кӑларать.

Господа вилки просматривают, и если заметят грязь — беда: хозяйка в три счета прогонит.

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех