Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Виҫ-тӑватӑ вакунӑн уҫӑ алӑкӗсенчен лаша хӳрисем мӗлтлетсе иртнине ҫеҫ асӑрхама ӗлкӗрчӗ.

Куҫарса пулӑш

Вӑрҫӑ килӗрен ҫӳрерӗ // Алексей Афанасьев. А. А. Афанасьев. Юманлӑх ҫулҫӑ тӑкмарӗ: роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 288 с.

Пӗр ҫӗрте Нок вакунӑн аял хӗрринчен пуҫӗпе тӑрӑнчӗ; хытӑ ҫапӑннӑран ҫамрӑк ҫын чутах месерле тӑрӑнса анатчӗ, анчах ыратнине пусарчӗ те малалла упаленчӗ.

В одном месте Нок стукнулся головой о нижний край вагона; от силы удара молодой человек чуть не свалился навзничь, но, пересилив боль, пополз дальше.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Вакунӑн уҫӑ чӳречи умӗнче Улькапа, шкул ачисем пек каласан, Ольга Матвеевнӑпа, хире-хирӗҫ ларса пычӗ вӑл.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Тӑрӑхла вӑрӑм кӑна хӑлӑпран тытса уртӑнатӑп та урана вакунӑн ҫӳллӗ картлашки ҫинелле ҫӗклетӗп.

Я берусь за поручень, заношу ногу на ступеньку.

9 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Вӑл перрон тӑрӑх ҫӳренӗ, Мускава каякан пуйӑсӑн ҫутӑ чӳречисем ҫине пӑхнӑ, вара, вакунсем чӗтренсе тапрансассӑн вӑл вакунӑн ҫӳлӗ пусмипе юнашар хӑвӑрт хӑвӑртрах та хӑвӑртрах кайнӑ, вӑл, суранлӑ аллисем ыратнине пӑхмасӑр, вӗсемпе туртӑнса ҫӗкленнӗ те, тамбура кӗрсе, ывӑннӑскер, стена ҫумне тӗршӗннӗ.

Он ходил по перрону, смотрел на освещенные окна поезда, отправлявшегося на Москву, и, когда судорожно дернулись вагоны, быстро зашагал рядом с высокой подножкой, потом он подтянулся, перемогая боль в раненой руке, и, войдя в тамбур, в изнеможении прислонился к стене.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тамбурта вӑл сивӗ сывлӑш сывласа илчӗ, туртса ячӗ те, вакунӑн чӗтренкӗ стенки ҫумне тӗршӗнсе, куҫӗсене хупрӗ…

В полутемном тамбуре он вдохнул холодного воздуха, закурил и, прислонясь к дрожащей стенке вагона, закрыл глаза…

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вакунӑн ҫулти лапки ҫине вырнаҫса шинельне сарса хучӗ те, пирус мӑкӑрлантарса, Корнилов пирки шухӑша кайрӗ:

Устроившись на верхней полке, он расстелил шинель, курил, думая о Корнилове:

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вакунӑн лак тӗсӗпе йӑлтӑртатакан стени вӗсен йӑмӑх хӗрлӗ халачӗсемпе вӗлкӗшсе вӗлтӗртетет.

Блещущая лаком стена вагона рябит, отражая их яркокрасные халаты.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вакунӑн уҫӑ чӳречи умӗнче — симӗс мундирӗ ҫумне георгисем ҫакса тултарнӑ лутака генерал.

У открытого окна вагона маленький в защитном мундире с Георгиями генерал.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.