Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӗҫетчӗ (тĕпĕ: ӗҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Ху та ӗҫ, — шыв ӗҫнӗ пек, стакана тӳрех ӳпӗнтерчӗ Ҫӗпритун, ӗлӗк те ҫаплах ӗҫетчӗ.
Куҫарса пулӑш

Ял тавра кашкӑрсем ҫӳреҫҫӗ // Алексей Афанасьев. А. А. Афанасьев. Юманлӑх ҫулҫӑ тӑкмарӗ: роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 288 с.

Час-часах ӗҫетчӗ.
Куҫарса пулӑш

Ӑшӑ шыракан арҫынпа ятсӑр хӗрарӑм // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 61-74 с.

Колхоз председателӗнче ӗҫленӗ чухне хӑнана чӗнсессӗн те пӗр-икӗ стакан ӗҫетчӗ те хӑвӑртрах киле васкатчӗ.
Куҫарса пулӑш

II // Анатолий Емельянов. Емельянов, А.В. Кӑвайт ҫутисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 153 с. — 137–154 с.

— Туберкулезран ӗҫетчӗ ӑна ман пичче — Саша.
Куҫарса пулӑш

3 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей Павӑлӗ: хроникӑллӑ роман. 3-мӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984. — 240 с. — 3–231 с.

Дмитрий Бельский бояринпа пӗрле ҫамрӑк хан ялан хӑна кӗртетчӗ, ӗҫкӗ ӗҫетчӗ, княҫсемпе мӑрсасем, улансемпе сеидсем ун патне ҫӗклемӗ ҫӗклемӗпе хаклӑ парне йӑтатчӗҫ.
Куҫарса пулӑш

11. Кӑнтӑр енчи хапха // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

— Исмук Павӑлӗ, пирӗн ялсем, чей ҫине ҫӑмарта ярса ӗҫетчӗ: пит усӑллӑ тетчӗ, — терӗ Эльгеев.
Куҫарса пулӑш

1 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Аттем питӗ хытӑ ӗҫетчӗ, унӑн юлашки кунӗсем пуҫ мими хӑрушла ыратнипе тата куҫне тем те пӗр курӑннипе сивлекленчӗҫ-синкерленчӗҫ.
Мой отец сильно пил, последние его дни омрачились галлюцинациями и ужасными мозговыми болями.

I. Биографи // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Милици калать, хытӑ ӗҫетчӗ тет.
Куҫарса пулӑш

Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 134–165 c.

Ыратнине чӑтаймасӑр тата тытса ӗҫетчӗ.
Куҫарса пулӑш

Ун чухне пиччӗшӗ хыт ӗҫетчӗ ун.
В то время его брат сильно пил.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Ӗҫме хӑнӑхса ҫитнӗскер, вӑл пӗр тытӑнсан пӗрмай ӗҫетчӗ те, ӳсӗр чухне тӳсме ҫук йӗрӗнмеллеччӗ, анчах урӑлла мана ҫынсем ҫине тӗплӗн шухӑшласа пӑхнипе, вӗсен ӗҫӗсен тӗп шухӑшне лӑпкӑн кӑна шыранипе тӗлӗнтеретчӗ.
Алкоголичка, она пила запоем и пьяная была неописуемо отвратительна, а в трезвом состоянии удивляла меня вдумчивым отношением к людям и спокойным исканием смысла в их деяниях.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

«Хӗрлӗ лаша» хӑй ром кӑна ӗҫетчӗ, вӑл тӑкӑнсан — скатертьсем, тумтирсем ҫинче, урайӗнче нихҫан ҫӑвӑнса тасалман хурарах сарӑ паллӑсем юлатчӗҫ.
Сам Рыжий Конь пил только ром, напиток, от которого на скатерти, платье и даже на полу оставались несмываемые тёмнорыжие пятна.

Хӑшпӗр каҫсенче вӑл рома тайкаланма пуҫличчен ӗҫетчӗ, ун чухне вара трактирах юлатчӗ те, пӳлӗмре лараканнисенчен нихӑшин ҫине те ҫавӑрӑнса пӑхмасӑр хӑйӗн ӗлӗкхи, тискер те хаяр юррине юрлатчӗ.
В иные вечера он выпивал столько рому с водой, что голова у него шла ходуном, и тогда он долго оставался в трактире и распевал свои старинные, дикие, жестокие морские песни, не обращая внимания ни на кого из присутствующих.

I сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Каҫсенче вӑл пӗрлехи пӳлӗмре, кӗтесре кӑмака умне ларатчӗ те, рома шывпа хутӑштарса, ҫак хӑватлӑ та йӳҫӗ хутӑша ӗҫетчӗ.
По вечерам он сидел в общей комнате в самом углу, у огня, и пил ром, слегка разбавляя его водой.

Ташлатчӗ те, кӗленчесем тӑрах та утса ҫӳретчӗ, эрех те ӗҫетчӗ (анчах эпӗ ӑна эрех мар, сӗт параттӑм)…
И танцевал, и ходил по бутылкам, и вино пил (на самом деле это было, конечно, молоко)…

Топтыгин аллинче // Куҫма Чулкаҫ. Дуров В.Л. Манӑн кайӑксем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 152 с.

Клещов васкамасӑр эрехне ӗҫетчӗ, хӑм! тесе илетчӗ те хуллен калатчӗ:
Клещов, не торопясь, пил водку, осторожно крякал и тихо говорил:

XIX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Вӑл эрех сайра ӗҫетчӗ тата нихҫан та тенӗ пек ӳсӗрӗличченех ӗҫместчӗ; хӑйӗн ӗҫне пит аван пӗлсе тӑратчӗ, ӗҫе юратса ӗҫлетчӗ, ун аллинче кирпӗчсем вӗҫсе кӑна тӑратчӗҫ.
Водку он пил редко и почти никогда не напивался допьяна; работу свою знал прекрасно, работал с любовью, кирпичи летали в руках у него, точно красные голуби.

XVIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Хам телее пула, эпӗ эрех шӑршинчен, тутинчен йӗрӗнеттӗм, Павӑл хавассӑнах ӗҫетчӗ, ӗҫсен вара, хурлӑхлӑн макӑратчӗ.
Водка, к счастью моему, возбуждала у меня отвращение своим запахом и вкусом, а Павел пил охотно и, напившись, жалобно плакал:

XV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Вӑл укҫалла картла питӗ мастер вылятчӗ тата хӑй пит нумай ҫинипе тӗлӗнтеретчӗ; выҫӑ йытӑ пек, вӑл яланах кухня тавра сӗтӗрӗнсе ҫӳретчӗ, аш татӑккисем, шӑмӑсем ыйтатчӗ, каҫсенче вара Упа ҫурипе пӗрле чей ӗҫетчӗ, хӑй ҫинчен тӗлӗнмелле историсем каласа кӑтартатчӗ.
Он ловко играл в карты на деньги и удивлял своим обжорством; как голодная собака, он постоянно терся около кухни, выпрашивая куски мяса, кости, а по вечерам пил чай с Медвежонком и рассказывал про себя удивительные истории.

XI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

— Ман вилнӗ упӑшкам та пӗрре тытӑнсан пит ӗҫетчӗ, вара эпӗ ӑна, ӳсӗрскере, ури-алли мӗнӗпех ҫыхса пӑрахаттӑм, ҫывӑрса урӑлсассӑн, йӗмне антараттӑм та ҫирӗп хулӑсемпе ислететтӗм: ан ӗҫ, ан ӗҫсе ҫӳре, авланнӑ пулсан — сан арӑмпа йӑпанмалла, эрехпе мар!
— У меня муженёк, покойник, тоже заливно пьянствовал, так я его, бывало, пьяненького-то, свяжу по рукам, по ногам, а проспится — стяну штаны с него да прутьями здоровыми и отхлещу: не пей, не пьянствуй, коли женился — жена тебе забава, а не водка!

X. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика