Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

аллӑмран (тĕпĕ: алӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Аллӑмран вӗҫертсе кайрӗҫ…

Куҫарса пулӑш

X // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

— Тепӗр чухне; хальхи пек — эсир мана аллӑмран тытнӑ вӑхӑтра.

— Иногда; когда вы держите меня за руку, как сейчас.

XXIV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Синкрайт мана аллӑмран ҫатӑрласа тытса хӑравлӑрах та хыттӑнрах калаҫма тытӑннине сӑнатӑп ҫеҫ.

Я только смотрел, но Синкрайт, схватив меня за руку, говорил все испуганнее, все громче.

XXIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

— Ку — тапӑну, — терӗ Астарот мана аллӑмран ярса тытса.

— Это — атака, — сказал, хватая меня за руку, Астарот.

VI. Фильбанк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Пӑрӑннӑ чухне вӑл мана аллӑмран тытса чарчӗ.

При повороте он удержал меня за руку:

XIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Поп мана аллӑмран тытса пукан ҫине лартрӗ.

Поп взял меня за руку и усадил, сказав:

XII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Эпӗ ӑна ури ҫине тӑма пулӑшрӑм, ӑшӑмра хӗпӗртетӗп; анчах вӑл аллине манӑн аллӑмран тӳрех вӗҫертрӗ те йӑпӑр-япӑр ҫӗкленчӗ, хӑй хӗп-хӗрлӗ; ҫакӑнтанах ӑнлантӑм: вӑл хӑйне хӑй юратать — кушакла.

Я помог ему встать, внутренно торжествуя, но он выдернул свою руку из моей и живо вскочил сам, сильно покраснев, отчего я понял, что он самолюбив, как кошка.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ҫав самантрах вӑл мана аллӑмран ярса тытрӗ.

В тот же момент он взял меня под руку.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 331–337 с.

Д'Обремон мана аллӑмран тытрӗ, арча патне ҫавӑтса пычӗ, ӑна кӗмсӗртетекен пысӑк уҫӑпа уҫрӗ те хуппине ҫӗкличчен шухӑшлӑн каларӗ:

Д'Обремон взял меня за руку, подвел к сундуку, открыл его большим гремящим ключом и, еще не поднимая крышки, сказал:

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Эпӗ, ӗлӗкхи вӑхӑтри пек пӗрремӗш класлӑ моряк пулсан, вӑл ман аллӑмран тараймастчӗ, анчах халӗ…

Если бы я был первоклассный моряк, как в старое время, он бы от меня не ушел, я бы его насадил на вертел в две минуты, но теперь…

VIII сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Матвей Иванович, мана ан хӑра тесе, аллӑмран тытрӗ.

А чтоб я не боялся, Матвей Иванович взял меня на руки.

Качака такине йытӑ хӑваласа яни // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Пӗр аллӑмран мана Тоня ҫавӑтса пычӗ, тепӗр аллӑмран — асанне.

Тоня меня за руку вела. Бабушка за другую.

Тоня // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Эпӗ галерейӑна кӗрсен, ман ҫине ҫывӑхран пӑхасшӑн пулнӑн, аллӑмран тытса, мана хӑй патне туртса илчӗ те, ман ҫине ывӑлӗ пекех каштах сивлекреххӗн тинкерсе пӑхса, Дмитрий каланисем тӑрӑх хӑй мана тахҫантанпах пӗлни ҫинчен каларӗ, ҫемйипе лайӑхрах паллаштарас шутпа мана хӑйсем патӗнче пӗр талӑк пурӑнма сӗнчӗ.

Когда я вошел на галерею, она взяла мою руку, притянула меня к себе, как будто с желанием рассмотреть меня поближе, и сказала, взглянув на меня тем же несколько холодным, открытым взглядом, который был у ее сына, что она меня давно знает по рассказам Дмитрия и что для того, чтобы ознакомиться хорошенько с ними, она приглашает меня пробыть у них целые сутки.

XXIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Мана Горыныч ҫӗлен аллӑмран сӑхса илчӗ.

— Змей Горыныч укусил меня за руку!

Хӗллехи каҫ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Ну, халӗ ӗнтӗ эпӗ сан ҫине тӑраничченех пӑхатӑп, — тет, мана икӗ аллӑмран та тытса.

Взяла меня за обе руки и говорит: — Ну вот, теперь я могу хорошенько на тебя наглядеться!

Вӑтӑр иккӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Манӑн ӑшри темӗнле ыр-усал эпӗ Гагинпа тӗттӗм кантӑк умӗнче юлашки хут тӗл пулнӑ чух каламалли сӑмаха калама чарчӗ, вара эпӗ тытса ӗлкӗрме пултарнӑ юлашки ҫип вӗҫӗ те аллӑмран тухса кайса ҫухалчӗ.

Недобрый мой гений остановил признание на устах моих при последнем свидании с Гагиным перед потемневшим окном, и последняя нить, за которую я еще мог ухватиться, — выскользнула из рук моих.

XXI // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Халь ак хӑпма пӗлмест, мӑнтарӑн, — Каймасть винтовка аллӑмран.

А и эх, теперя от зари до зорьки Стою с винтовкою в руке…

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Апла калаҫатӑн та, панӑ та янӑ ак аллӑмран.

С моей руки — куль муки, когда такое дело.

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӑлта ҫиппи манӑн аллӑмран вӗҫерӗнсе кайрӗ, вӑлта йӗппи вара ҫӳлти тута хӗррине витӗрех шӑтарса тирӗнсе ларчӗ.

Леска-то осмыгнулась у меня в руке, крючок и промзил верхнюю губу.

31-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Аҫа йытти пулман пулсан, Титок манӑн аллӑмран чӗррӗнех вӗҫерӗнес ҫукчӗ, сӑхсӑхатӑп!

Ежели б не кобель, Титку бы из моих рук живым не выйти, забожусь!

18-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех