Чӑваш чӗлхи корпусӗ

— Эпӗ ӑна епле пӗлӗп? — тесе ыйтнӑ ҫынни.

— А как я его узнаю?

Петр патшапа пӗр ҫын // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

— Патшана курман, курса пӑхасчӗ ӑна, — тенӗ ҫынни.

— Царя не видал, а надо бы посмотреть.

Петр патшапа пӗр ҫын // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

— Тӳлетӗн пулсан — атя, кайрӑмӑр, — тенӗ Ҫынни.

— А заплатишь — пойдем.

Петр патшапа пӗр ҫын // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

— Ҫук, ырӑ ҫыннӑм, манӑн сана ҫул кӑтартса ҫӳреме вӑхӑт ҫук; пире, ҫӗр ӗҫлекен ҫынсене, пӗр кун та хаклӑ тӑрать, — тенӗ ҫынни.

— Мне, сударь, водить некогда: нам в крестьянстве день дорого стоит.

Петр патшапа пӗр ҫын // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫынни каланӑ: «Ху та тупӑн-ҫке; малтан тӳрех кай, унтан сылтӑма пӑрӑн», — тенӗ.

Мужик говорит: «Найдешь и сам дорогу: иди прямо, потом сверни вправо, а потом влево, потом опять вправо».

Петр патшапа пӗр ҫын // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

— Эпӗ укҫана виҫӗ пая уйӑратӑп: пӗр пайӗпе парӑмсене тӳлетӗп, иккӗмӗшне кивҫен паратӑп, виҫҫӗмӗшне шыва пӑрахатӑп, — тенӗ ҫынни.

— А я деньги на три части кладу: во-первых — долг плачу, в-других — в долг даю, в-третьих — в воду мечу.

Петр патшапа пӗр ҫын // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

— Икӗ ывӑл та икӗ хӗр, — тенӗ ҫынни.

— У меня семьи два сына да две дочери.

Петр патшапа пӗр ҫын // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

— Эсӗ каларӑш пек пултӑр, — тенӗ ҫынни.

Мужик и говорит: «И то мне нужна божья помощь».

Петр патшапа пӗр ҫын // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пӗр Рим ҫынни вӑранса кайнӑ та, хӳме патне чупса пырса, галлӑ ҫыннине ҫыраналла ҫапса ӳкернӗ.

Один римлянин проснулся, бросился к стене и сбил под обрыв одного галла.

Хурсем Рима хӑтарни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫынни михӗ ҫӑварне ҫыхса та хурать.

Мужик завязал мешок.

Кашкӑрпа ҫын // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫынни калать: «Пӗтӗмпех вырӑнаҫать, хуть те хӑйӗнчен ыйт», — тет.

Мужик говорит: — Весь поместился, хоть у него сама спроси.

Кашкӑрпа ҫын // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

«Ак ҫак кашкӑр кайӑкҫӑсенчен ман пата тарса пычӗ: мана пытар тесе, йӑлӑна пуҫларӗ. Эпӗ ӑна миххе пытартӑм, халӗ вӑл мана ҫиесшӗн», — тет ҫынни.

А мужик говорит: — Да вот бежал волк от охотников, стал меня просить,— и я спрятал его в мешок, а теперь он меня съесть хочет.

Кашкӑрпа ҫын // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫынни тилӗрен ыйтать: «Тилӗ тус, каласа пар-ха: авал ҫинӗ ҫӑкӑр-тӑвара астӑваҫҫӗ-и, астумаҫҫӗ-и?» — тет.

Мужик говорит: «Скажи, лиса, что, помнится старая хлеб-соль или забывается?»

Кашкӑрпа ҫын // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

«Чим-ха, виҫҫӗмӗшӗнчен ыйтар», — тет ҫынни.

А мужик говорит: — Погоди еще до третьей встречи.

Кашкӑрпа ҫын // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫынни ыйтать: «Йытӑ, кала-ха, авал ҫинӗ ҫӑкӑр-тӑвара астӑваҫҫӗ-и, астумаҫҫӗ-и?» — тет.

Мужик говорит: — Ну, скажи, собака, забывается ли старая хлеб-соль, или помнится?

Кашкӑрпа ҫын // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫынни калать: «Чим-ха, тата ыйтар», — тет.

Мужик говорит: — Погоди, еще спросим.

Кашкӑрпа ҫын // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫынни ыйтать: «Кӗсре, кала-ха, авал ҫинӗ ҫӑкӑр-тӑвара астӑваҫҫӗ-и, астумаҫҫӗ-и?» — тет.

Мужик и спрашивает: «Скажи, кобыла, что, помнится старая хлеб-соль или забывается?»

Кашкӑрпа ҫын // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

— Ҫук, авал ҫинӗ ҫӑкӑр-тӑвара астӑваҫҫӗ, кирек камран ыйтсан та, пурте ҫавнах калӗҫ, — тет ҫынни.

— Нет, старая хлеб-соль помнится, хоть у кого хочешь спроси,— всякий скажет, что помнится.

Кашкӑрпа ҫын // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫынни калать: «Кашкӑр, епле эсӗ пӗртте вӑтана пӗлместӗн?

Мужик и говорит: — Ах, волк, нет в тебе совести.

Кашкӑрпа ҫын // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫынни, кашкӑра хӗрхенсе, миххи ӑшне чикет те ҫурӑмӗ ҫине ҫӗклесе хурать.

Мужик пожалел волка, спрятал его в мешок и взвалил на плечи.

Кашкӑрпа ҫын // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.