Шырав

Шырав ĕçĕ:

Тарӑн сăмах пирĕн базăра пур.

Тарӑн (тĕпĕ: тарӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Юр ҫуса тултарать, кӗрт тарӑн та хаяррӑн хӗвсе каять, юханшывсем шӑнса лараҫҫӗ, пысӑк отрядсене тӑрантарса усрама йывӑр пулать, халӗ ӗнтӗ мӗн пулнине те — чӗрӗ тырӑпа лаша какайне те хатӗрлеме йывӑр…
Выпадут снега, высоко, ненадежно, сурово, речки захрипят, пропитать большие отряды трудно, не запасешь теперь и того, что было — сырого зерна и конины…

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Дульник ӑраснах тарӑн шухӑшлӑрах та пурнӑҫлама хӑрушӑрах заданисене туса ку тарана ҫитсе пур йывӑрлӑхсенчен те ӑнӑҫлӑ тухса пынӑ.
Дульник выполнял наиболее сложные по замыслу и опасные по исполнению задания и пока благополучно выходил из всех приключений.

Иккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Вӑл пуставран ҫӗлетнӗ кӑвак тӳпеллӗ ҫӗлӗкне хыврӗ те эпӗ унӑн пуҫӗ ҫинчи тарӑн суран ҫӗввисене тинкерсе пӑхса илтӗм.
Он снял шапку с синим верхом, прошитым фасонным кавалерийским гарусом, я обратил внимание на шрамы у него на голове.

Пӗрремӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Сӑрт ури вӗҫӗнчен, мӑйӑрпа персик йывӑҫҫисен варринче ларакан ҫурт хыҫӗпе, тарӑн мар пӗчӗк ҫырма юхса выртать.
Ручей протекал у подножья ее по неглубокому овражку позади дома, окруженного ореховыми и персиковыми деревьями.

Йывӑр тиенӗ нумай тоннӑллӑ машинӑсен резина ураписем айӗнче ҫулӑн ҫемҫе тӑпри ҫине тарӑн йӗрсем пулса юлаҫҫӗ.
Под баллонами тяжело нагруженных многотонных машин в мягком грунте выдавливались колеи довоенного грейдера.

Ҫырмасем Кубань енне ыткӑнса юхса, тӑмсемпе пурӑ сийӗсене касса, тарӑн шырлансем чавса кайнӑ.
Реки в своем беге к Кубани прорезали глубокие каньоны в глинах и мергельных пластах.

Учитель тарӑн сывласа ячӗ, айккинелле йӗрӗнчӗклӗн ҫаврӑнса, куҫлӑхне хыврӗ.
— Учитель вздохнул глубоко, отвернулся с брезгливой гримасой, снял очки.

Никам та пӗр сӑмах шарламарӗ, унтан тепӗр сасӑ тарӑн шухӑшлӑн: — Пӗлес килет, вӑрҫӑ пӗтсен пӗрремӗш ёлкӑна ӑҫта тата хӑҫан тӑвӑпӑр-ши эпир? — тесе ыйтрӗ.
Помолчали, потом другой голос мечтательно спросил: — А интересно, когда и где мы спляшем у первой мирной ёлки?

Ёлка // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 319–328 с.

Ҫав вӑхӑтра такам вара — камне астӑваймастӑп та ӗнтӗ, тарӑн шухӑшлӑн: — Атсемӗр, тен ёлка туса пӑхар? — тесе асӑнчӗ.
И тогда кто-то, не помню уже кто, нарушив молчание, задумчиво предложил: — Братцы, а что, если нам учинить ёлку?

Чӑнах та, эпӗ ҫак тӑваткӑл та илемсӗр питлӗ ҫынна, ыттисенни пек мар тарӑн йӗрсемпе витӗннӗ сӑнара ӑҫта та пулсан курнах ҫав.
Ну да, я где-то уже видел это сухое, угловатое лицо, некрасивое, но и не обыдённое, изборожденное глубокими морщинами.

Николай Харитонов сапёр // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 270–280 с.

Лейтенант сӑмахӗсем унӑн чунне тарӑн вырнаҫса ларнӑ пулмалла: «эпӗ хама хӑрушӑ, е йывӑр пулсанах, ҫав моряка, кӗҫӗн лейтенанта тата унӑн юлашки сӑмахӗсене аса илетӗп» тетчӗ вӑл пире.
И слова эти лейтенантовы, видать, глубоко ей в душу запали: «Как мне страшно или тяжело станет, — говорила она нам, — вспоминаю я, — говорит, — того самого морячка, младшего лейтенанта по званию, и его последние слова».

Мария // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 211–218 с.

Арҫын йӗнине пӑхма йывӑр, анчах нумай курса ирттернӗ салтакӑн пӑтапа шӑйӑрса йӗрленӗ пек тарӑн йӗрлӗ хӗвелпе пиҫӗхнӗ, ҫилпе кушӑхнӑ пичӗ ҫинче куҫҫуль курма — тата йывӑртарах.
Тяжело смотреть, когда плачет мужчина, но видеть слёзы на загорелом, обветренном, точно гвоздём исчерченном глубокими морщинами лице бывалого солдата — невыносимо.

Сасартӑк — тарӑн та нӳрлӗ юр ҫийӗн пирӗн ваннӑ самолёт патне хамӑрӑн ҫар ҫыннисем чупса ҫитрӗҫ.
И вдруг — люди, бегущие по глубокому и талому снегу к обломкам нашей машины.

Клава анне // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 188–197 с.

Загоруйкопа иккӗн пӗр тӑван Гуменкосене курсан, Градов аллине кӑсурук ҫумне тытрӗ те Дон тӑрӑхӗнчи тарӑн ҫырма-ҫатрана анса кайса курӑнми пулчӗ.
Градов приложил руку к козырьку, увидев Загоруйко и братьев Гуменко, и скрылся в донском глубоком овраге.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Те ҫилпе куштӑрканӑ тути ҫӑт пӗрӗнерех тӑнӑран, те ҫӑварне икӗ енчен кӗтеслетсе тӑракан тарӑн йӗрсем тӑсӑлса аннӑран — тути-ҫӑварӗсем тӗксӗмленнӗ.
Очертания рта посуровели, может быть, от этих крепко сжатых, обветренных губ, от складок, очертивших рот с двух сторон.

Траншейӑсенчен тухсанах сасартӑк типҫӗр ҫинчи тарӑн юрсем ҫине лекрӗмӗр.
Сразу же после выхода из траншей попали на материковые снега.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

…Апат-ҫимӗҫ тиенӗ машинӑсем тарӑн юр ҫинче каяймасӑр асапланаҫҫӗ.
…Машины с провиантом буксуют по глубокому снегу.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Анчах хӗл пирӗншӗн пӗлӗшлӗ тата пире хапӑл пулсан та, пирӗн те алӑсемпе сӑмсасем шӑнаҫҫӗ, танксемпе-самолетсен моторӗсем япӑх хута каяҫҫӗ, ҫул-йӗрсем пӑрланса лараҫҫӗ, тарӑн юрсем автомобильсен колоннисене ҫӳреме чӑрмантараҫҫӗ.
Но хотя зима была нам знакома и добра к нам, и у нас зябли руки, носы, плохо заводились моторы танков и самолетов, обледеневали дороги, и продвижению автомобильных колонн мешали глубокие снега.

Нумай пурнӑҫ ванчӑкӗсене юхтаратчӗ ун чухне Атӑл: ҫуннӑ хӑмасемпе ҫӗр мамӑкӗсем; целлулоидран тунӑ пукансем; е тата сасартӑк урисене ҫӳлелле тӑратнӑ тенкел сиксе тухать, ҫавӑнтах пӗр-пӗр ещӗк е тем пысӑкӑш эрех пички евӗр, кӳпӗнсе кайнӑ ӗне вилли ӑна хыҫалтан хӑваласа ҫитет; хумсем ҫинче красноармеец пилотки, политрук ҫӑлтӑрлӗ шинель ҫанни татӑкӗ е пичӗпе тарӑн шыв тӗпнелле ӳпӗннӗ нимӗҫ гренадерӗн вилли вӗлтлетсе илет.
Много обломков несла тогда Волга: обгорелые доски и хлопок; целлулоидные куклы; а то вдруг вверх ножками вынырнет стул, а его догонит ящик или набухшая туша коровы, похожая на огромный винный бурдюк; мелькнет в волнах пилотка красноармейца, оторванный шинельный рукав со звездой политрука или обращенный к донным глубинам лицом труп немецкого гренадера.

Манӑн умра пилоткине хывса, шинель арки вӗҫӗсене хлястик айне хӗстерсе янӑ Якуба мӑнаҫлӑн уткаласа пырать, эпӗ унӑн тарӑн йӗрсемпе путӑкланса пӗтнӗ тӗреклӗ мӑйне, шӑрт пек ҫӑм пусса кайнӑ ӗнси хыҫне куратӑп.
Впереди меня деловито вышагивает Якуба, сняв пилотку и заложив кончики шинели за хлястик, я вижу его изрытую глубокими морщинами крепкую шею, затылок, заросший недельной щетиной.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика