Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хупса (тĕпĕ: хуп) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Куҫӗсене кӑштах хупса, Григорий урапа ҫине чавсаланса выртрӗ.

Опираясь на локти, полузакрыв глаза, Григорий лежал на арбе.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Громов алӑк еннелле лӳпперрӗн тайкаланса утса кайрӗ, аллипе ӳркевлӗн алӑк хӑлӑпне тытрӗ те сасартӑк, пӗрре сиксех, ҫенӗкрен тухса вӑркӑнчӗ, тулти алӑка урӑм-сурӑммӑн шалтлаттарса хупса, крыльцаран сикрӗ.

Гром вразвалку пошел к выходу, лениво взялся за скобу и вдруг одним прыжком перемахнул сени, бешено хлопнул наружной дверью, прыгнул с крыльца.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл алӑка тачӑ хупса сӑнчӑрпа ҫаклатрӗ те площадь урлӑ килнелле утрӗ.

Дверь он плотно прикрыл, накинув цепку на пробой, зашагал через площадь к дому.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Манӑн ним сӑлтав та ҫук куҫа хупса ларма! — терӗ вӑл пӑлханнипе тытӑнчӑклӑн.

Слегка заикаясь от волнения, он сказал: — Не с чего моим глазам зажмуряться!

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тата Гришӑна тӗрмене хупса лартнӑ, унта тифпа чирлесе вилнӗ текен сас-хура тухрӗ…

Ишо слух прошел, будто посадили Гришу в тюрьму и там он помер от тифу…

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Курӑнасса та вӑл куҫ хупса илнӗ пек пирӗн ҫине пӑхать.

Вообще у пса был такой вид, будто он подмигивает нам.

III сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Куҫӗсене хупса вӗсем шӑпах выртрӗҫ, хӑвӑртрах ҫывӑрса каясшӑн пулчӗҫ.

Они закрыли глаза и лежали совсем тихо, стараясь поскорее заснуть.

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

Вӑл вӗт куҫ хупса та илмерӗ, Командир хушсанах тухса кайрӗ.

И он даже глазом не моргнул, приказал командир — он отдал честь и ушел.

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

«Архимед» ҫыхса хурсанах Вовка пӗшкӗнчӗ, люк шӑтӑкне пуҫне чикрӗ, унтан, аран тапаҫланса, ӑшне месерле кӗрсе выртрӗ те шалтан темле хӑмапа люкне хупса хучӗ, хӑми варринче шӑтӑк пур.

Когда «Архимеда» привязали, Вовка нагнулся, всунул голову в отверстие люка и вполз туда, громко кряхтя, там он перевернулся на спину и закрыл люк изнутри какой-то доской с дыркой в середине.

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

Алӑка уҫрӗ те, ҫавӑнтах хупса та хучӗ…

Открыла дверь, а потом сразу как захлопнет…

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Вӑл алӑк уҫрӗ, пуҫне перес мар тесе алӑкран тухнӑ чух пӗшкӗнчӗ, малалла пӗрре ярса пусрӗ, самантлӑха чарӑнса тӑчӗ… унтан сасартӑк хыҫалалла чакрӗ те алӑка хупса хучӗ.

Она открыла дверь, согнулась, чтобы не стукнуться снова о притолоку, сделала шаг вперед, остановилась на секунду… и вдруг, резко дернувшись назад, закрыла дверь.

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Калӑпӑр, кунти кашни шкул ачи таврари мӗнпур ӳсен-тӑран ҫинчен куҫ хупса пӗлет.

Скажем, каждый здешний школьник закрыв глаза знает обо всех окружающих его растениях.

Тӗллев — чи лайӑххи пуласси // Ирина КУЗЬМИНА. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 7-8 стр.

Ав епле таччӑн хупса хунӑ ӑна.

Вон как плотно прикрыта она.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Самантрах, куҫ хупса ӗлкӗриччен кӗл туса хуракан вилӗм…

Мгновенная, в пепел…

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ермаков самаях пысӑк кӗленче савӑтпа спирт, Прохорӗ мӑн михӗпе пӑтранчӑк сарӑ шӗвек тултарса сывлӑш кӗмелле мар хупса хунӑ банкӑсем ҫӗклесе килчӗҫ.

Ермаков принес огромную бутыль спирта, а Прохор — мешок герметически закупоренных банок с мутновато-желтой жидкостью.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вилӗ чӗмсӗрлӗхпе пиеленнӗ ҫеҫенхирӗн юрлӑ анлӑшнелле тӗтреленнӗ куҫӗсемпе тинкерсе ҫуна ҫинче ларса пынӑ чухне те, ҫӗрле ӑҫта та пулин ҫынсем чыхланса тулнӑ пӑчӑ та пӗчӗк пӳлӗмре куҫне хупса, шӑлӗсене ҫыртса выртнӑ вӑхӑтра та вӑл пӗрмаях тӑнне ҫухатса чирлӗ выртакан, таҫти ҫӗрти ют поселокра пӑрахса хӑварнӑ Аксинья ҫинчен, Татарскинче юлнӑ ҫывӑх ҫыннисем ҫинчен шухӑшларӗ…

Сидя на санях, устремив затуманенный взор в снежные просторы исполненной мертвого безмолвия степи, или лежа ночью с закрытыми глазами и стиснутыми зубами где-нибудь в душной, переполненной людьми комнатушке, думал все об одном: об Аксинье, больной, обеспамятевшей, брошенной в безвестном поселке, о близких, оставленных в Татарском…

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӗрарӑм хӑрушла тискеррӗн кӑшкӑрса хӳхленӗ сасса илтес мар тесе, вӑл, алӑка хӑй хыҫӗнчен тачӑрах туртса хупса, пӳрте кӗчӗ.

Чтобы не слышать истошного бабьего крика, он ушел в дом, плотно притворил за собой дверь.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чӳречисене хупса хӑварнӑ пӳртсем чӗмсӗррӗн курӑнса лараҫҫӗ.

Безмолвно стояли брошенные, с закрытыми ставнями курени.

XXII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пантелей Прокофьевич пуп патӗнчен сывпуллашмасӑрах тухрӗ, тарӑхнипе пӳрт алӑкне те хытах шалтлаттарса хупса хӑварчӗ.

Пантелей Прокофьевич вышел из поповского дома не попрощавшись и даже дверью вгорячах хлопнул.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ильинична кӑмака умнелле йӑпӑртатрӗ, анчах Григорий алӑка хупса тухрӗ те ӗнтӗ.

Ильинична метнулась к печке, но Григорий уже хлопнул дверью.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех