Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шухӑшлать (тĕпĕ: шухӑшла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Ҫакӑ ҫеҫ-и? — тесе шухӑшлать хӑтӑлма килнӗ Сторешников, — эпӗ вӑл темӗн те пӗр ыйтать пуль тенӗччӗ, темӗн те пӗр тума та хатӗрччӗ».

— «Только-то! — думает спасаемый. — Я думал, уж она черт знает чего потребует, и уж черт знает на что не был бы готов».

V // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Сирӗн ӗҫӗр мӗнле пынине эпӗ те, эсир те пӗр пекех лайӑх пӗлетпӗр («Ах, турӑ, вӑрҫинччӗ пӗррех хут!» — шухӑшлать айӑплӑ ҫын).

Ваше положение с одинаковою определенностью ясно и мне и вам («Господи, лучше бы ругалась!» — думает подсудимый).

V // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Пӑх-ха эсӗ, Жан ӑна Сторешниковран тытса илме шухӑшлать, кун пек Жансем вӗсем пиншерӗн, эсӗ ӑна пӗлетӗн.

Да вот, посмотри, Жан уже думает отбить ее у него, а таких Жанов тысячи, ты знаешь.

II // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ырӑ кӑмӑллӑ вулакансем, авторӑн ӳстерсе калама вӑхӑт та ҫук, мӗншӗн тесен вӑл пӗрмаях сирӗн пуҫӑрсенчи пӑтранчӑк шухӑшсем ҫинчен, сирӗн ӑнлавсем ҫав тери пӑтрашӑнса кайни кашни ҫыннах ытлашши, ытлашши асаплантарни ҫинчен шухӑшлать.

Автору не до прикрас, добрая публика, потому что он все думает о том, какой сумбур у тебя в голове, сколько лишних, лишних страданий делает каждому человеку дикая путаница твоих понятий.

III. Умсӑмаx // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Вулакан арҫын кун пек ҫӑмӑл асӑрхаттарусемпе ҫеҫ ҫырлахмасть, — арҫын вӑл мӗн ҫуралнӑранпах лайӑхрах шухӑшлама пултарать, тата унӑн шухӑшлас пултарулӑхӗ те хӗрарӑм пултарулӑхӗнчен вӑйлӑрах аталаннӑ; вӑл ҫапла калать, — вулакан хӗрарӑм та ҫаплах шухӑшлать пулас, анчах вӑл калама кирлӗ мар тесе шутлать, ҫавӑнпа та манӑн унпа тавлашма сӑлтав ҫук, — вулакан арҫын калать: «Пӗлетӗп эпӗ, ку перӗннӗ ҫын текенскер перӗнсе вилмен», тет.

Читатель не ограничивается такими легкими заключениями, — ведь у мужчины мыслительная способность и от природы сильнее, да и развита гораздо больше, чем у женщины; он говорит, — читательница тоже, вероятно, думает это, но не считает нужным говорить, и потому я не имею основания спорить с нею, — читатель говорит: «Я знаю, что этот застрелившийся господин не застрелился».

III. Умсӑмаx // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ци-цзинь хӑйне хӑрушлӑх кӗтнине ӑнланать, инкекрен мӗнле те пулин пӑрӑнса юлса пулмӗ-ши тесе шухӑшлать, анчах ун шухӑшӗсем пӑтранаҫҫӗ:

Сознавая всю опасность положения, он старался что-то придумать, найти какой-то выход, но мысли путались:

Хускану // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 54–66 стр.

Аван маррине хӑвӑртрах манас тесе, вӑл, пӑлханнипе, васкасах ҫӗнӗ пирус тивертсе ярать, малалла шухӑшлать:

Чтобы поскорей забыть неприятное, он в смятении поспешно закуривал новую папиросу, думал:

XXIV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Вӑл тимлесех тем ҫинчен шухӑшлать, ҫамкине ҫине тӑрсах та чунӗ ыратнӑн пӗркелет, унтан вара сасартӑк ура ҫине сиксе тӑчӗ те, ҫынсене тӗрткелесе, президиум сӗтелӗ патнелле йӑкӑртатрӗ.

Он думал о чем-то сосредоточенно, упорно, страдальчески морщил лоб, а потом вдруг вскочил, расталкивая людей, рысцой затрусил к столу президиума.

XXIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Пухусенче ӑна нихҫан та сӑмах памаҫҫӗ; унта-кунта кайнӑ чухне Давыдов ним те шарламасть, пӗтӗмпех хӑй ӑшӗнче шухӑшлать; карчӑкӗ ҫамрӑк чухне те калаҫсах кайман.

На собраниях ему никогда не давали слова; Давыдов во время поездок был молчалив, все что-то обдумывал про себя; старуха Щукаря даже смолоду не отличалась разговорчивостью.

XIX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

«Колхозри ҫынсене пӗлместӗп эпӗ, пӗлместӗп, — кулянса шухӑшлать вӑл.

«Не знаю я людей в колхозе, не знаю, чем они дышат, — сокрушенно думал он.

VII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ывӑннӑ ватӑ лаша пек пуҫне усса, ним хускалмасӑр тӑрать, хӑй шухӑшлать: «Пӗрчӗ пулса ҫитнӗ вӑхӑтра «калмӑк» вӗрмесен, тулла хӑр ҫил пӗрсе илмесен, тулӑх пулать колхозӑн тырӑ, мур ҫиесшӗ пуҫне!

Стоял неподвижно, понурив голову, как старая, усталая лошадь, и размышлял: «Ежели во время налива не дунет «калмык», ежели не прихватит пшеничку суховеем, огрузится зерном колхоз, будь он трижды богом проклят!

I сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Чирлисемпе час-часах ҫапла вӑл», — тесе шухӑшлать вӑл.

У больных так часто бывает» — думала молодая мать.

Ыран // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 37–45 стр.

Вӑл, чӗлпӗрне йӗнер сӑмси ҫине хунӑ та, чӗлӗмне паклаттаркаласа пырать, Гремячий Лог хуторӗ тавра сарӑлса выртакан ҫеҫенхире пӑха-пӑха ҫаврӑнать, унта кашни ҫырне, кашни васанне, сӑвӑр шӑтӑкне те мӗн ачаранах пӗлет вӑл, мӗн ачаран вӗсем унӑн чӗришӗн тӑван; вӑл ҫумӑрпа исленсе тӑраннӑ кӑпӑшка тӑпраллӑ уйсене, чӗреслетсе иртнӗ ҫумӑр тасатса, тайӑлтарса хӑварнӑ тырӑсене пӑхса савӑнать, ҫав хушӑрах хытӑ кӳренсе те пӑшӑрханса ҫапла шухӑшлать: «Ҫумӑр пулассине малтанах каласа хучӗ, катӑк шӑллӑ шуйттан!

Он покуривал, уронив на луку поводья, оглядывал раскинувшуюся округ Гремячего Лога степь, где каждый ярок, каждая балочка и сурчина с детства были знакомы и родны его сердцу, любовался рыхлыми, набухшими влагой пашнями, омытыми, наклоненными ливнем хлебами, с великой досадой и огорчением думал: «Напророчил дождя, черт щербатый!

40-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Вӑл ҫакна ӑнланчӗ: Половцев хыҫӗнче тӑракан тата восстани тума хатӗрленес ӗҫе ертсе пыракан вӑйсен хальхинче ӗҫ тухмарӗ; вӑл ӗнтӗ ҫирӗппӗнех ҫапла шухӑшлать: халӗ текех восстани пулас ҫук, мӗншӗн тесен майлӑ вӑхӑтпа усӑ кураймарӗҫ тата совет влаҫне чи курайман казаксен шухӑш-кӑмӑлӗ те улшӑнчӗ:

Он понимал, что все те силы, которые стояли за спиной Половцева и руководили подготовкой восстания, на этот раз проиграли; он был твердо убежден, что теперь уж восстания не будет, так как момент был упущен и в настроении даже наиболее враждебно относившихся к Советской власти казаков произошел некоторый перелом.

38-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Пурпӗрех хӗрарӑмсем ҫу каҫипе ӗҫсӗр аптӑраса кахалланса ҫӳретчӗҫ», — шухӑшлать вӑл, ӗлӗкрех, хӑйӗн уйрӑм хуҫалӑхне уралантарнӑ чухне калчисене ҫумламаншӑн ӳкӗнсе.

Один черт бабы всею лету без делов злодырничали», — думал он, сокрушаясь о том, что раньше, когда он еще единолично наживал хозяйство, не пропалывал своих хлебов.

38-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Давыдов Гаева колхоза илме шухӑшлать тенине илтсен.

Прослышав о том, что Давыдов намерен принять Гаева в колхоз.

37-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ҫӗре сая яратпӑр! — шухӑшлать Макар, хуп-хура та ҫап-ҫара, хӑрушшӑн курӑнакан, ҫын алли пырса тӗкӗнмен уйсем ҫине чун ыратмалла пӑшӑрханса пӑха-пӑха ҫаврӑннӑ май.

Загубим землю! — думал Макар, с щемящей жалостью оглядывая черные, страшные в своей наготе, необработанные пашни.

34-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

«Строгий выговор лаплаттарӗҫ акӑ, секретарьтен кӑларса пӑрахӗҫ», — шухӑшлать Макар, ҫав хушӑрах Самохин ҫине шиклӗн пӑха-пӑха илет.

«Строгий выговор мне влепят, снимут с секретарей», — думал Макар и с тревогой поглядывал на Самохина.

32-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Вӑл ӗнтӗ ҫӑрттан ҫинчен ҫапла шухӑшлать, вӑлтине татса кайнӑшӑн чӑнласах тарӑхать.

Это он про щуку думает и, натурально, злобствует, что крючка лишился.

31-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

«Кум умӗнчен ларсах иртсе каясчӗ. Ан тив пӑхса юлтӑр!» — шухӑшлать Щукарь, ҫав шухӑшпа якӑлт сикет те, лашин касса кӗрес пек ҫӳхе тӳрчӗ ҫине хырӑмӗпе ӳпӗнет.

«Мимо кума надо бы проехать. Пущай поглядит!» — подумал Щукарь и с тем, подпрыгнув, навалился брюхом на острую кобаржину лошадиной спины.

31-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех