Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Килте уяв шӑрши кӗрет.

В доме пахло праздником.

Вӑрттӑнлӑх // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Шыв хӗрринчен ҫунӑк шӑрши сарӑлса килет, ҫуртсем тӑрринче тӗтӗм мӑкӑрланса тӑрать — хула хӗрринче снарядсем ӳкнипе тивсе илнӗ йывӑҫ ҫуртсем ҫунаҫҫӗ, вӗсене никам та сӳнтерекен ҫук.

От реки несло гарью, над крышами домов стлались клубы дыма — на окраинах города горели разрушенные снарядами деревянные постройки, их никто не тушил.

Ҫирӗм саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Хыр ҫинчи сухӑр шӑрши сӑмса шӑтӑкӗсене тутлӑн кӑтӑклантарать.

Еловый смоляной запах приятно щекотал ноздри.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Хыр ҫунӑкӗпе тӗтӗм шӑрши кӗрсе тӑрать.

Пахнет хвоей, овчиной и дымом.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Утӑ ӑшӗнче пӑчӑ та шӑрӑх, клевер шӑрши тапса тӑрать.

В сене было душно, жарко, пахло мятой, клевером.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Нӳрӗк сывлӑш пусса тӑрать, тӑм шӑрши сӑмсана кӑтӑклать.

Тянуло, сыростью, запахом глины.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Урайӗнче салтак атти йӗрӗсем курӑнаҫҫӗ, ашшӗ манса хӑварнӑ ҫӗлӗк те сак ҫинче тӑлӑххӑн выртать, спиртпа бензин шӑрши кӗрет.

На полу чернели следы от сапог, сиротливо лежала на лавке позабытая отцом шапка, пахло спиртом и бензином.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ял вӗҫӗнчи пӗлӗт ҫине хӗп-хӗрлӗ ҫутӑ ҫапрӗ, ҫав енчен тӗтӗмпе ӗнӗк шӑрши тапса килчӗ — паллах, темскер ҫунчӗ пулмалла.

Небо за прогоном было красное, оттуда тянуло дымом и гарью — очевидно, там что-то горело…

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Поселокри бензинпа ӗнӗк шӑрши кӗрсе тӑракан урамсем тӑрӑх беженецсем, пысӑкланнӑ ача-пӑчасем ҫӳреҫҫӗ.

На разрушенных улицах поселка, пахнущих гарью и бензином, на ребят не обращали внимания.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Тавралӑха тӗтӗмпе ӗнӗк шӑрши сарӑлчӗ.

Пахло дымом, гарью.

Улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ачасем ларнӑ сӗтелтен ҫӗнӗ смала шӑрши кӗрет.

Стол, за которым сидели ребята, издавал свежий смолистый запах.

56 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Пӳрте тин ҫеҫ пӗҫерсе кӑларнӑ ҫӑкӑр шӑрши сарӑлнӑ.

Изба была наполнена приятным запахом свежевыпеченного хлеба.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ҫак самантра вара типӗтнӗ клевер шӑрши кӗрсе кайрӗ.

Сразу запахло сушеным клевером и зверобоем.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ял енчен вӗрекен ӑшӑ ҫилтен сӑмавар трубинчен тухакан тӗтӗм шӑрши кӗрет, ҫава туптанӑ сасӑсем, ҫын сассисем, ача-пӑча шавлани тата пӗр херарӑм: «Прусенька!.. Прусенька!..» — тесе йыхӑрни илтӗнеҫҫӗ.

И сразу же от села ветерок потянул самоварным дымком, стал доноситься дробный звук отбиваемых кос, голоса людей — тонкие ребячьи и протяжный женский: «Прусенька!.. Прусенька!..»

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Пур енчен те тутлӑ кӑмпа шӑрши кӗрет.

Отовсюду тянуло приятным грибным душком.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Тӗксӗм пӳлӗмре эмел шӑрши кӗрет.

В полутемной комнате пахло лекарством.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Пӗҫернӗ сӑмалапа сӑран шӑрши кӗрет, сад пахчинелле уҫӑлса тӑракан чӳречерен пиҫсе ҫитнӗ панулми шӑрши юхать.

Пахло варом, кожей, а из раскрытого в сад окна ветерок доносил запах спелых яблок.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Пӳлӗмре сӑмавар хупӑлчи айӗнчен кӑшт кӑна тухакан тӗтӗмпе пыл шӑрши кӗрет.

И в комнате пахло медом и дымком, выползавшим тонкой сероватой струйкой из-под колпачка на самоваре.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Сывлӑшра чӑрӑш лӑссипе сухӑр шӑрши кӗрет.

В воздухе стоял тот особенный запах хвои и еловой смолы.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Йӳҫӗ тӗтӗм шӑрши кӗрет.

Горьковато пахло дымком.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.