Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шухӑшлать (тĕпĕ: шухӑшла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Манӑн чӗрене ыраттарни ҫинчен шухӑшламасть те, хӑйӗн ӗҫе ҫинчен, МТС ҫинчен шухӑшлать, анчах ман ҫинчен мар.

И не думает о том, что сделала мне больно, думает о своей работе, об МТС, но не обо мне.

3. «Вӗҫме хатӗрлен!» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Валерий ҫул ҫинче хӑй мӗнле килни ҫинчен кула-кула каласа пама тытӑнчӗ, анчах Андрей Люба ҫинчен ҫеҫ шухӑшлать.

Валерий, смеясь, стал рассказывать про свою поездку, но Андрей думал о Любе.

3 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Акӑ мӗнле шухӑшлать манӑн атте.

Вот как мой тятя думает.

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Ҫавӑнпа рапорт ҫырнӑ чухне вӑл кашни сӑмах пирки питӗ тӗплӗн шухӑшлать.

Составляя рапорт, он обдумывал каждое слово.

4 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Вӑл пӗр вӑхӑтрах пурин ҫинчен те — Архангельск ҫинчен, исполком ҫурчӗ ҫинчен, — халӗ ӗнтӗ унта исполком ҫук, — Бакарицӑпа Исакогорка ҫинчен, рабочисен поселокӗсем ҫинчен, хӑй нумаях та пулмасть сӑмах тухса каланӑ Соломбала ҫинчен, матроссен казармисем ҫинчен, тусӗсемпе юлташӗсем ҫинчен, Петроградски проспектри пӗр картишӗнчи пӗчӗк шурӑ ҫурт ҫинчен шухӑшлать

Ему, думалось обо всем сразу — об Архангельске, об исполкомовском доме, где уже нет исполкома, о Бакарице, Исакогорке, о рабочих поселках, о Соломбале, где он еще так недавно выступал, о матросские казармах, о друзьях и товарищах, о белом маленьком флигеле во дворе одного из домов Петроградского проспекта…

1 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

«Маркин хӑвӑртрах ҫиттӗрччӗ кӑна», — васкавлӑн шухӑшлать Жарнильский, ҫав самантрах тӗмӗ хыҫӗнчен тӗксӗм кӗлетке тухнине курчӗ.

«Лишь бы Маркин скорей добрался», — лихорадочно думал Жарнильский и в ту же минуту опять увидел появившуюся из кустов темную фигуру.

6 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Павлин, ун ҫине ывӑҫ тупанӗ айӗпе пӑхса ларнӑ май, шухӑшлать:

Павлин из-под ладони смотрел на него и думал:

7 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

«Кам майлӑрах-ха ҫак Мэрфи? — шухӑшлать вӑл тӗллевсӗр. — Сӗт сутакан майлӑрах пулас».

«На кого Мэрфи похож? — рассеянно думал он. — Пожалуй, на молочник».

1 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Пуҫӗнче унӑн Питӗрти тӗлпулусемпе калаҫусем пӗрин хыҫҫӑн тепри вӗлтлете-вӗлтлете иртеҫҫӗ; нумаях та пулмасть Архангельскра пурӑнса ирттерни ҫинчен вӑл ҫине тӑрсах тата пӑлханса шухӑшлать.

В голове мелькали обрывки питерских встреч и разговоров; напряженно и тревожно думалось о том, что еще совсем недавно было пережито в Архангельске.

6 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Драницын, Фроловпа тата Андрейпе пӗрле Невски проспект тӑрӑх утса пынӑ май, ҫакӑн ҫинчен шухӑшлать.

Драницын думал об этом, шагая по Невскому проспекту вместе с Фроловым и Андреем.

4 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Вӑл мӗн пулмалли ҫинчен шухӑшлать, ӗҫе халех урӑхла тумалла, кивӗ графике халех ватса, ҫӗннине тумалла, ӑҫта тата мӗн чухлӗ ҫын ямаллине халех татса памалла.

Он обдумывал положение, надо было срочно пересмотреть и сломать старый график работ и набросать новый, решить, куда и сколько послать людей.

7. Тырӑ пулчӗ // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Василий диван ҫине меллӗнрех йӑваннӑ та, тӗлӗри-тӗлӗрми пулса, шухӑшлать:

Василий, удобно развалившись на диване, думал, задремывая:

9. Хуратул икерчисем // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

«Пурте атте пек пулсанччӗ пирӗн — ӗҫ мар, киленӳллӗ пурнӑҫ пулнӑ пулӗччӗ! — шухӑшлать Василий.

«Были бы у нас все такие, как батя, — не работа была бы, а удовольствие! — думал Василий.

9. Хуратул икерчисем // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

«Ҫерҫи пек чӗриклетет» — ачашшӑн шухӑшлать Василий, хӗрӗн сассипе киленсе.

«Чирикает, словно воробушек», — умиленно думал Василий, наслаждаясь самым звуком голоса дочки.

8. Степан ҫуртӗнче // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

«Степан ҫинчен шухӑшлать, — шутланӑ Василий.

«О Степане думает, — тотчас заключал Василий.

8. Степан ҫуртӗнче // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Вӑл яланах йывӑррӑн шухӑшлать, нихӑҫан та васкамасть.

Он всегда трудно думал, никогда не спешил.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

«Тытсассӑн, пурпӗрех вӗлерӗҫ, пӗр-иккӗшне те пулин пӗтерем юлашкинчен», — шухӑшлать вӑл, хӑй ҫӑлӑнассине халӗ те шансах пӗтермесӗр завод вӗсен хыҫне чылай инҫе юлсан, чукун ҫул юпписем вокзал еннелле пӑрӑнма пуҫласан тин Андрий чарӑнчӗ.

«Все равно убьют, если поймают. Так хоть порешу двоих под конец», — думал он, не веря еще, что спасется, и только когда завод остался далеко позади и подъездные пути стали поворачивать к вокзалу, Андрий остановился.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Е вентиляци труби хӗсӗк пулсан, унта кӗме май пулмасан, мӗн пулӗ вара, — сехӗрленсе шухӑшлать Птаха.

Птаха с ужасом думал, что будет, если он не влезет в вентиляционную трубу.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Раевски тем ҫинчен шухӑшлать.

Раевский что-то обдумывал.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

А лейтенант: — ку, тем тесен те, маншӑн кулкалать, — тесе шухӑшлать

А лейтенант думал, что она улыбается ему…

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех