Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шухӑшлать (тĕпĕ: шухӑшла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫавӑн пек чух вара амӑшӗн кӑмӑлӗ тулать, вӑл мӑнкӑмӑллӑ пулса, шӑппӑн савӑнса, ывӑлӗпе киленсе, шанчӑкпа тулса шухӑшлать:

Тогда, умиленная, гордая, в тихом восторге, она любовалась им и, полная надежд, думала:

XIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

— Вӑл, — терӗ Саша малалла, — юлташсем ҫинчен кӑна шухӑшлать.

— Он, — продолжала Саша, — весь охвачен мыслями о товарищах.

XI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Халӑха пурнӑҫ хӗрринелле хӗссе, ывӑтса пыраҫҫӗ, вӑл вара, кӳреннӗскер, унта чакаланать, йӑшӑлтатать, анчах та хӑй ирӗксӗрех мӗншӗн капла-ши, тесе шухӑшлать.

Оттирают, откидывают народ на край ее, обиженный, копошится он там, но — хочет не хочет, а думает — за что?

VIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Анчах та ун пек калаймасть вӑл — хӗрӗн хаяртарах сӑнӗ, унӑн хупса лартнӑ тути, ялан ӗҫлӗн те сиввӗн калаҫни ачашлӑха малтанах аяккалла сирсе янӑ пек пулать, амӑшӗ, ассӑн сывласа илсе, ним каламасӑрах аллине тӑсать те хӑй ӑшӗнче: «Телейсӗр эсӗ…» — тесе шухӑшлать.

Но не решалась — суровое лицо девушки, ее плотно сжатые губы и сухая деловитость речи как бы заранее отталкивали ласку; вздыхая, мать безмолвно жала протянутую ей руку и думала: «Несчастная ты моя…»

VII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

«Хӑйне ӑнланччӑр тесе тӑрӑшать!» — шухӑшлать амӑшӗ.

«Старается, чтобы поняли его!» — думала она.

VII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Вӑл куҫ харшине хускатса, пурин ҫине те тархаслакан куҫӗпе пӑхса: «Пашӑпа унӑн юлташӗсене мантӑр-ҫке…» — тесе шухӑшлать.

Она двигала бровью и, глядя на всех умоляющими глазами, думала: «Забыли про Пашу-то с товарищами…»

VII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Вернер хӑй сӑмсине ытла та ҫӳле каҫӑртать-ха, служба ҫинчен ытла сахал, анчах та хӑйӗн йӗке хӳре евӗрлӗ юххи ҫинчен ытла та нумай шухӑшлать.

Вернер слишком высоко задирал свой нос, слишком мало думал о службе и слишком много о своей вертихвостке.

VII // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Мӗн ҫинчен шухӑшлать вӑл?

О чем он думает.

VI // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Вӑл Тихон старик ҫинчен шухӑшлать:

Она думала о старике Тихоне:

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Вӗсенчен кашни Хӗрлӗ Ҫара пулӑшасси, ӑна ҫӗнтерӳ тума ҫӑмӑллатасси, интервентсен пусмӑрӗ айӗнчен ирӗке тухас сехете ҫывхартасси ҫинчен шухӑшлать.

Каждый из них думал только об одном — помочь Красной Армии, облегчить ей победу, приблизить желанный час освобождения от ига интервентов.

1 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

«Ах, манпа пӗрле халӗ Коля пулас пулсассӑн», — шухӑшлать вӑл час-часах.

«Ах, если бы Коля был со мной!» — часто думала она.

1 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Кашни хӑйӗн шухӑшне шухӑшлать.

Каждый был погружен в свои мысли.

4 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

«Мӗнле-ха вӑл апла, Яшка? Халӗ ӗнтӗ намӑсран ялта та ниҫта кайса кӗреймӗн…» — шухӑшлать ашшӗ.

Отец думал: «Как же так, Яшка? Коли не умеет… куда лез в начальство?»

3 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Анчах Макин урӑхла: «Манӑн тӑшмана тӗппипех ҫапса салатмаллаччӗ», — тесе шухӑшлать.

Но сам Макин считал, что он должен был наголову разбить врага.

3 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Ҫанталӑкӗ сивӗ, хӗвел ҫутипе юр йӑлтӑртатать; Роджерс шухӑшлать: Россия вӑл — ҫав териех япӑх ҫӗршыв мар-мӗн…

Чуть потеплело, снег светился на солнце, и Роджерс думал, что Россия — совсем не такая плохая страна…

3 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Егоров ӑна тус та мар, паллакан ҫын та мар пулин те, вӑл куҫне ҫак хӗрӗн ачаш кӗлетки ҫинчен илме пултараймасть, ҫав вӑхӑтрах унӑн ашшӗ ҫинчен те, хӗрӗ ҫинчен те шухӑшлать.

И хотя Егоров не был ни другом ему, ни знакомым, он не мог оторвать взгляда от хрупкой фигуры девушки, думая одновременно и об отце и о ней.

1 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Вӑл ирӗклӗхшӗн пыракан аслӑ кӗрешӗве хутшӑннисен пурин те тенӗ пек — ваттисемпе ҫамрӑккисен те, опытлисемпе тин ҫеҫ пурӑнма пуҫлаканнисен те — мӗн тери пысӑк йывӑрлӑхсем тӳссе ирттерме тивни ҫинчен шухӑшлать.

Он думал о тех суровых испытаниях, которые выпали на долю почти всем без исключения участникам великой борьбы за свободу — старым и молодым, опытным и еще только начинающим жить.

1 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Тепӗр чухне вӑл вилни чи лайӑххи пулӗ тесе те шутласа пӑхать, анчах Павлин Виноградова, Валерий Сергунькӑна, Фролова, Любӑна аса илет те, тата Егоров, Базыкин, Маринкин ҫинчен шухӑшлать те, хӑйне хӑй ҫирӗппӗн татса хурать: «Ҫук, пурне те вӗҫне ҫитиех тӳссе ирттерес пулать».

Порою самоубийство казалось ему лучшим выходом, но когда он вспоминал Павлина Виноградова, Валерия Сергунько, Фролова, вспоминал Любу, думал об Егорове, Базыкине, Маринкине, тогда Андрей говорил себе: «Нет, надо все вынести до конца».

7 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

«Эпӗ сана хама валли ирӗк партаратӑпах, — шухӑшлать Шура. — Мӗн те пулин пулнӑ пулсан, мӗн пулнине эсӗ мана каласа паратӑн».

«Я заставлю тебя дать мне разрешение, — думала Шура. — А если что-нибудь случилось, ты расскажешь мне, в чем дело».

4 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Вӑл ҫапӑҫӑвӑн кӗтнӗ кунӗ ҫитни ҫинчен, халӗ ӗҫсем шӑпах та малтан палӑртса хунӑ пек пулса пыни ҫинчен, тӑшмана пурпӗр аркатса тӑкасси ҫинчен хавасланса шухӑшлать

Он с радостью думал о том, что наступил желанный день боя, что пока все идет так, как намечалось, и что интервенты наверняка будут разбиты…

1 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех